Alþýðublaðið - 28.10.1959, Blaðsíða 11

20. dagur
Og hvernig henni liði, ef þau
hefðu áhrif. Áreiðanlega bet-
ur reyndi hún að telja sjálfri
sér trú um, þegar hún fór inn.
Ag minnsta kosti myndi hún
vita hvað henni bæri að gera,
ef hún vissi að Adele og Leigh
kæmi betur saman.
Móðir hennar leit upp úr
bókinni, sem hún var að lesa
þegar hún kom inn.
„Sæl, vina mín. Skemmt-
irðu þér vel?“
„Mjög vel, þakka þér fyrir“.
Jill sá í speglinum að hún
var náföl og hún vonaði að
móðir hennar spyrði ekki
hvað væri að.
„Jill, elskan mín, þú ert
gegnvot11. j
,,Ég er ekki vot. Sanders
læknir ók mér heim. Það var
svo mikil rigning að ég varð
hálf vot á að hlaupa frá bíln-
um og inn. Ég þarf að skipta
um föt og þurrka mér um
hárið“.
Hún flýtti sér út, fegin
hverju augnablikinu sem hún
losnaði við rannsakandi
augnaráð móður sinnar. Hún
hengdi upp nýja gráa kjól-
nn sinn og fór í gamalt pils
og peysu, hún var dauðþreytt
andlega og líkamlega. Hana
langaði til að fara að hátta,
en þá myndi mamma hennar
aldrei hætta að spyrja hana.
Og í nótt gat hún ekki svar-
að spurningum. Hún greiddi
hár sitt í venjulega liði og
greiðslu. Hvers vegna elskaði
hún Leigh. svo heitt? Hún
hfði aldrei átt að verða ást-
fangin af honum. Ef hún
hefði aðeins getað ráðið við
það! Hún fór frá snyrtiborð-
inu og inn í borðstofuna. Hún
leit á klukkuna og sá að hún
var átta. Hvernig áíti hún að
afbera allt, sem eftir var af
kvöldinu?
Leigh setti bílinn inn í bíl-
skúrinn og gekk hægt að hús-
.... £parii> yður hlaup
h raiUi margra veralana1-
OÖkUOíSL
Á ÖllUM
$i$) -Austostrðetá.
inu. Hann varð votari en hann
hefði haldið mögulegt á þeim
stutta tíma, sem það tók hann
að ganga heim að húsinu.
Hann opnaði dyrnar og sá
Adele, sem beið hans.
„Ástin mín, má ég taka
frakkann þinn. Þú ert gegn-
votur“.
„Ég er ekki votur. En það
er samt mikil rigning“.
Hún tók frakkann af hon-
um og fór með hann fram í
eldhús til að láta Florrie
hengja hann til þerris.
„Yið viljum fá að borða
eftir fimm mínútur, Florrie“,
sagði hún og hann skildi ekki
hvers vegna hún vildi ekki fá
matinn fyrr en eftir fimm
mínútur. Klukkan var orðn
svo margt hvort eð var. Hann
skyldi hún endilega vilja sætt
ast við hann? Hann trúði því
ekki að húr elskaði hann,
hann var viss um að hún gæti
ekki elskað reinn mann, til
þess var hú- of eigingjörn.
Eða dæmdi hann hana of
hart? Gaf h'nn henni ekki
tækifæri til ð bæta sig? Og
átti hann að rT°fa henni það,
eins og Jill bað hann um?
„Þetta var skemmtileg
veizla“, sagð! hún. „Ég er
fegin að við buðum þeim í
kokteil á eftir“.
„Það var allt of margt
fólk“.
„Það veit ég ekki. Svona
nokkuð kemur af sjálfu sér.
Maður býður einum eða
tveim og áður en maður veit
af er allur heimurinn og kona
RENÉ SHÁNN:
ASTOG
ANDSTREYMI
vildi fá að borða strax og fara
svo inn í læknisstofuna undir
því yfirskini að hann ætti eft
ir að gera ýmislegt. Hann lang
aði ekki til að sitja um stund
við eldinn með Adele. Flest
vildi hann heldur gera!
Og svo minntist hann Jill
og loforðsins sem hann hafði
gefið henni. Hann neyddi sig
til að brosa þegar Adele kom
aftur inn.
„Þú hugsar vel um mig!“
„Það er skylda mín sem
eiginkonu!“
Það var leitt, hugsaði hann
biturt, að hún skyldi gleyma
skyldu sinni sem eiginkonu.
Þá hefði hann ekki átt jafn
erfitt og nú.
„Við skulum fá okkur eitt
glas áður en við borðum“,
sagði hún. Hún gekk að bakk
anum og leit yfir öxl til hans.
„Gin eða viskí?“
„Yiskí“.
Hún rétti honum það og
hann hugsaði um það, hvað
hún væri falleg ennþá. Árin
höfðu faríð vel með hana.
Hann bjóst við að hann hefði
elskað hana vegna fegurðar-
innar. Fegurð hennar hafði
blindað hann gagnvart henn-
ar rétta innræti, Hvers vegna
CopyrigM P. I. B. Bo* 6 Copenhogen
GRAHNARNIR „Nú skal ég sýna þér, mamma, að
ég kann. að halda jafnvæginu.“
hans boðin. Þetta voru sjúkl-
ingar þínir“.
„Ég sá það. Ekki skil ég
hvers vegna við þurftum að
bjóða þeim“.
„Við vorum vön því. Og
mér fannst að það myndi líta
vel út. Læknir og sjúklingar
hans eiga að vera vinir“.
Hann mótmælti henni ekki.
Það skipti engu máli. Ekkert
skipti máli nema það að hann
elskaði Jiil og með hverjum
deginum sá hann betur og bet-
ur hve litlar líkur voru fyrir
því að hann giftist henni nokk
urn tíma. Þessi sæta, heim-
ilislega Adele. sem var ákveð-
in í að leika hlutverk sitt sem
góð, elskuleg eiginkona til
enda, rak aðeins enn einn
naglann í líkkistu hans.
Hún lyfti glasi sínu að hans.
„Má ég skála við þig
Leigh?“
„Til hvers?“
„Til að vona að okkur komi
betur saman". Og áður en
hann kom upp orði. „Ó, ég
veit að þú heldur ekki að það
sé mögulegt vegna þess að þú
ert enn bitur í minn garð, en
—“ hún hikaði: „Ó, Leigh ég
vildi að allt væri gott!“
Hún hafði átt í harðri bar-
áttu við sig síðan hann fór að
lieiman með Jill. Hana hafði
mest langað til að ráðast á
hann þegar hann kom heim og
ásaka hann um að elska Jill
Fau'.kner. Hana langaði til
að segja honum að hún hefði
séð bréfið frá lögfræðingum
hans og hún vissi að hann ætl-
aði að skilja við hana. En hon
um skyldi aldr-ei takast það.
Hún var komin heim og hann
leyfði henni að koma inn á
heimilið og þess vegna gat
hann ekki lengur skilið við
hana.
Og þá skildi hún að það
þýddi ekkert fyrir hana að
segja það því það leiddi ekki
til nema þess eins að allt yrði
verra milli þeirra. Nei. Hún
þyrfti að beita herkænsku til
að slíta sambandi Leigh við
Jill. Jill varð að fara. Hún
varð einhvern veginn að telja
henni trú um að allt væri að
lagast milli þeirra Leigh. Ef
hún gæti gert það myndi Jill
án efa fara brott og skilja það
að hún hefði ekkert að gera
hér. Adele, sem gat dæmt um
skapgerð annarra, var viss um
að hún myndi ekki vera með
giftum manni, sém byggi með
konu sinni. Það eina erfiða
• við þetta, var það, að Jill yrði
að trúa henni.
En nú þegar hún leit á
Leigh vissi hún að aðeins með
því að vera elskuleg og laus
við alla heimtufrekju gæti
hún krafizt þess að hann væri
vingjarnlegur við hana. Leigh
— þó hann virtist vera bitur
og reiður var hjartagóður
maður. Hann var ekki eins
hörkulegur núna og hann
hafði verið.
„Ef við gætum verið vinir,
Leigh? —“
Leigh andvarpaði. Hvers
vegna í andskotanum þurfti
Adele endilega að velja þetta
kvöld til að hefja slíkar sam-
ræður? Hversvegna þurfti
þetta að fylgja að því sem Jill
hafði sagt. Ætluðu þær báðar
að eyðileggja hverja einustu
hamingjuvon hans?
Hann var feginn þegar Flor
rie barði að dyrum til að segja
að kvöldverðurinn væri til.
En það bjargaði honum ekki.
Adele beið unz þau voru ein
og hallaði sér þá að honum;
augu hennar voru biðjandi og
röddin blíðleg og tælandi.
„Ég hef verið að hugsa'um
það í allan dag, hvað það var
fallegt af þér að leyfa mér að
koma aftur Leigh“.
Leigh hló gleðisnauðum
hlátri.
„Ég gat víst ekki gert ann-
að“.
Hún roðnaði.
„Ég hef sennilega gert þér
erfitt fyrir með að senda mig
aftur til baka“. 8
„Þú gerðir mér það ómögu-
legt. Þið Bunty í sameiningu“.
„En nú þegar ég er komin
heim. — Ó, Leigh, geturðu
ekki séð að það var betra að
ég skyldi koma heim. Sjáðu
bara Bunty í dag. Sjáðu bara
hvað hún skemmti sér vel. En
hvað þetta hefur verið yndis-
legur dagur!“
Honum fannst dagurinn allt
annað en yndislegur. Hann
hugsaði um sæluaugnablikið
þegar hann hafði haldið Jill
í faðmi sér. Hann hugsaði um
loforðið, sem hann hafði gefið
' henni og hann óskaði að hann
hefði aldrei lofað því.
„Ég verð að viðurkenna að
Bunty skemmti sér vel“, —
sagði hann.
„Ég vil að hún skemmti sér
alltaf vel. Ég vil reyna að
bæta henni upp árin sem ég
var ekki hjá henni. Ég vil
bæta þér þau upp líka“.
„Adele!“
„Ég meina það sem ég segi
Leigh“.
Hann vissi ekki hvort hún
væri fyllilega heiðarleg. Og ef
hún meinti það sem hún sagði,
hvers vegna þá? Hann leit á
hana þar sem hún sat á þeim
stað, sem henni bar við borðið
og spurði sjálfan sig, hvort
hann hefði glaðzt yfir að fá
hana aftur hefði hann aldrei
hitt Jill. Hann var ekki hefni-
gjarn maður.Hann hefði senni
lega gleymt og fyrirgefið. —
Hann hefði kannski elskað
hana aftur. Eða hefði hann
getað það? Hann hélt ekki. En
hann varð að reyna að vera
vingj arnlegri við hana ef
hann ætlaði að standa við lof-
miðvikudagur
Prentaralsonur.
Munið fundinn í kvöld í
félagsheimilinu kl. 8.30.
Bazar
heldur Kvenfélag Háteigs-
sóknar 10. nóv. nk. Konur,
sem ætla að gefa muni, gjöri
svo vel og komi þeim til Krist
ínar Sæmundsd., Háteigsvegi
23 og Maríu Hálfdánard.,
Barmahlíð 36.
.......
^ssss^íSÍÍÍ: Flugfélag
É íslands.
||| Millilandaflug:
|æSss:;^^>.-..;.;<.:; Hrímfaxi fer til
|, vi-i-í' j| Glasgow og K-
hafnar kl. 8.30 í
•:?*'■ dag. Væntanleg-
ur aftur til
Rvíkur kl. 16.10
dag er áætlað að
flúga til Akureyrar, Húsavík
ur, ísafjarðar og Vestmanna-
eyja. Á morgun er áætlað að
fljúga til Akureyrar (2 ferð-
ir), Bíldudals, Egilsstaða, ísa
fjarðar, Kópaskers, Patreks-
fjarðar, Vestmannaeyja og
Þórshafnar.
Loftleiðir.
Saga er væntanleg frá
Hamborg, Kaupmannahöfn
og Gautaborg kl. 18 í dag. Fer
til New York kl. 19.30. Hekla
er væntanleg frá New York
kl. 9.15 í fyrramálið. Fer til
Glasgow og London kl. 10.45.
Ríkisskip.
Hekla fór frá
Rvík í gærkvöldi
austur um land
til Akureyrar.
Esja er í ítvík.
Herðubreið er í
Reykjavík, fer þaðan 31. þ.
m. austur um land til Bakka-
fjarðar. Skjaldbreið er í Rvík,
fer þaðan 29. þ. m. vestur um
land til Akureyrar. Þyrill er
væntanlegur til Hólmavíkur
árdegis í dag á leið til
Hvammstanga og Akureyrar.
Baldur fer væntanlega til
Sands, Gilsfjarðar- og
Hvammsfjarðarhafna í kvöld.
Skipadeild SÍS.
Hvassafell fer í dag frá
Stettin áleiðis til íslands.
Arnarfell fer frá Ventspils í
dag áleiðis til Óskarshafnar,
Stettin og Rostock. Jökulfell
lestar á Norðurlandshöfnum.
Dísarfell losar á Norðurlands
höfnum. Litlafell fer í dag
frá Reykjavík áleiðis til Ak-
ureyrar. Helgafell fer í dag
frá Óskarshöfn til Gdynia og
íslands. Hamrafell er vænt-
nalegt til Reykjavíkur 31. þ.
m.
Eimskip.
Dettifoss fór frá Gdynia
24/10 til Hull og Reykjavík-
ur. Fjallfoss fór frá Reykja-
vík 23/10 til New York. Goða
foss fór frá Reykjavík 23/10
til Halifax og New York. Gull
foss fór frá Kaupmannahöfn
í gær til Leith og Reykjavík-
ur. Lagarfoss kom til Kaup-
mannahafnar í gær, fer það-
an til Amsterdam, Rotterdam
og Antwerpen. ReykjafOss
fór frá Bremerhaven 26/10
til Hamborgar. Selfoss kom
til Ventspils 26/10, fer þaðan
til Hamborgar, Hull og Rvík
ur. Tröllafoss kom til Ham-
borgar 26/10, fer þaðan til
Reykjavíkur. Tungufoss fór
frá Lysekil 26/10 til Kaup-
mannahafnar, Aahus, Gdynia
og Rostock.
Alþýðublaðið — 28. okt. 1959 §g|