Alþýðublaðið - 11.11.1959, Blaðsíða 6

HVAÐ gerir ung, óþekkt
stúlka, sem vill „komast á-
fram“ í heiminum? Ef hún
vill verða fræg fyrir feg-
urð og yndisþokka og kom-
ast t. d. í kvikmyndirnar?
Hún kaupir sér leikara-
blöð og rannsakar nákvæm-
lega hvaða „typu“ hún vill
helzt líkjast, — og hverri
hún hefur mesta möguleika
til að líkjast. Þegar þessu
vali er lokið, hefst hún
handa við breytingar á sjálf
Er þetta Sophia Loren nýkomin á fætur?
Er það Brigitte Bardot, sem hugsar hér um aðdáendur
sína um heim allan?
Og þetta er Giselle Gallois,
frönsk, býr í París, og þar
hefur hún fengíð sín fyrstu
kvikmyndahlutverk.
ri sér. Tekur upp viðeigandi
hárgreiðslu, viðeigandi svip
— hegðun og klæðaburð og
reyrir sig þar sem við á
eða bætir við, þar sem það
þarf, allt til þess að líkjast
sem mest Audrey Hepburn,
Marilyn Monroe, Brigitte
Bardot eða sem sé þeirri
útvöldu. — En vandinn er
ekki enn leystur. Hún á eft-
ir að tæla einhvern Ijós-
myndara til að ,,uppgötva“
sig, og jafnvel þá er ekki
víst að hún slái í gegn —
raunar mjög undir hælinn
lagt. — Það eru hinar mis-
heppnuðu, sem hvarvetna
sjást á götum borganna, —
vasaútgáfur af Brigitte Bar-
dot, Sophiu Loren, Audrey
Hepburn o. s. frv., en það
er næsta furðulegt, hve
margs konar líki kvenfólkið
getur tekið á sig, þegar það
leggur sig fram.
Nei, þetta er ítölsk stúlka, Dominique Boschero, sem nú
hcfur hafið kvikmyndaleik. Þjóðerni hennar og meðfædd-
ur augnaumbúnaður gerði auðveldara að líkja eftir
Sophiu Loren.
Þessar tvær, sem við birt-
um myndir af hér í Opn-
unni höfðu sem sé heppnina
með sér, en það hefur kost-
að mikið erfiði, og launin
eru ekki nálægt því jafn
ríkuleg og hálf frægð á við
fyrirmyndirnar.
Ef til vill væri þeim betra
að skapa sér eigin persónu-
leika, sem svo væri „endur-
skapaður“ með vasaútgáfum
af Dominique og Gisellu.
Hempan eða
byssan
SKÁLDIÐ Steen Steen-
sen Blicher stóð einn sunnu-
dag í fullum skrúða í skrúð-
húsinu í Thorningkirkju, —
tilbúinn til að hefja messu-
gjörðina;
Þá kom djákninn Per
Dyhr inn með miklu írafári
og hrópaði:
— Herra prestur, herra
prestur. Það standa tvö rá-
dýr hérna í garðinum fýrir
utan kirkjuna!
Presturinn kastaði burt
hempunni í skyndi, greip
veiðibyssuna sína og hróp-
aði til djáknans um leið og
hann þaut út:
;— Láttu söfnuðinn syngja
„Ó, syndugi maður, iðrast
gjörða þinna“. Þetta var
lengsti sálmurinn í sálma-
bókinni, allt í allt 25 löng
vers, og presturinn vissi, að
það tók hálftíma að syngja
hann.
Þegar Blicher hafði lagt
bæði dýrin að velli og kom
inn voru enn eftir tvö eða
þrjú erindi af sálminum og
hann gat smeygt sér í hemp-
una og gengið upp í ræðu-
stólinn.
Blicher til varnar má
bæta því við, að hann var
vissulega ákafur veiðimað-
ur, en hann átti auk þess í
sífelldum erfiðleikum við að
láta peningana nægja: tvö
rádýr voru því kærkomið
búsílag á prestssetrinu, þar
sem var marga munni að
metta.
Eisenhower
sfðlfur
EISENHOWER forseti, —-
sem allir vita að hlýtur að
hafa í mörg horn að líta, —
hefur þó alltaf tíma til að
tala við barnabörn sín, en
þau eru fjögur, — þrjú
þeirra ganga í skóla. Þau
eru Davíð, 11 ára, Barbara
Ann. níu ára og Susan, sjö
ára.
Nýlega sagði forsetinn frá
því, hvernig hann fengi þau
ti lað lesa lexíurnar sínar.
Hann verðlaunar þau með 2
dollurum fyrir hverja ágæt-
iseinkunn, 1 dollar fyrir
hverja góða einkunn, en
þau fó ekkert að launum fyr
ir meðaleinkunnir. — Þegar
um er að ræða einkunnir
þar fyrir neðan snýst spi!ið
við, — þau verða að gjalda
forsetanum einn eða tvo
dollara eftir því, hvað emk-
unnirnar eru lélegar.
— Nú upp á síðkastið hef
ég alltaf tapað, segir Eis-
enhower stolur.
☆
Bara slrax
EINU SINNI, þegar Krúst
jov hitti japanska sendiráð-
herrann við opinbera mót-
töku í Moskva, sagði hann
við hann:
— Hvenær eigum við eig-
inlega að skrifa undir frið-
arsamning?
Um leið tók hann sjálf-
blekung upp úr vasa sínum.
Sendiráðherrann svaraði
dálftið hikandi, að hann
væri fús til að hefja undir-
búning.
Krúsjov svaraði og hló
hátt.
— Við skulum heldur
skrifa starx núna undir, svo
getum við gert hitt seinna.
jiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiinmiiiiiii
í DAG byrjum við hér
í Opnunni með smá þraut
ir lesendum til dundurs
og til að glíma við. Þar
eð við vitum að þolin-
mæðin er ekki öllum í
blóð borin, og margir
munu ekki nenna ai
til morguns með
lausn gátunnar b
við hana hér annar
ar í Opnunni á hv
degi, en það er ykl
finna hana.
Hér er svo fyrsta
in: Fuglabúrið ve,
kg. Páfagaukurinn
er í búrinu vegur 5
Hve þungt er þá i
búr?
1. Þegar páfaga
inn situr á prikinu,
2. Þegar fuglinn
ur um búrið.
Hugsum við okk-
búrið sé sett í loftj
kassa, hve mikið
þá fugl+búr, þegai
inn situr á prikin'
þegar hann flýgui
búrið.
iiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiniii
þágu hernaða- og gi
sókna. Þá ságði ha:
„Ef Rússarnir segði
hefðu í huga að sen
til vítis, mundu st;
irvöldin þegar í s1
myndarlega aukí
ing til þess að einh
ar manna kæmust
íyrst.
^ MÖÐIRIN var
dóttur sinni á
tónleikum: Þegar
arnir stóðu sem ha
aði litla stúlkan, s
hafði starað á stjón
Mamma, hvers v
maðurinn svona rei
spiia þó eins hratt
geta?“
★
MICKEY ROONEY er
eins og kunnugt er ákaflega
lágvaxinn.
Eitt sinn kom hann á hót-
el og vildi fá herbergi á
leigu, „en það má ekki“, —
sagði hann „vera hærra
uppi en á fjórðu hæð“.
—- Þér eruð ef til vill
lofthræddur?
— Nei, alls ekki, en ef það
er hærra uppi næ ég ekki
upp á hnappinn í lyftunni.
ÞAÐ VAR aðmíráll
í ameríska hernum, sem
gagnrýndi fjáreyðsluna í
Það er þc
MAÐURINN, sen
að baki öllum á
Ameríumanna um <
ar og geimflug heit
her von Braun.
Blaðamaður spr
Braun eitt sinn, hvc
það væri mönnum i
svona mikið kapp
komast til tunglsim
Hann svaraði: I
sömu orsök, og hve
fjallgöngumenn sj
Mont Everest — eii
vegna þess að það e
ist í gegnum múrinn
milli fangaklefanna
VID SEGJUM frá því hér
að ofan á Opnunni hvernig
nokkrir íslendingar kynnt-
ust konunum sínum, — en
enginn þeirra kynntist kon-
unni sinni í fangelsi. — í
bókinni Pólitískur fangi •—
eftir ungverjann Paul Ign-
otus, segir aftur á móti frá
því, hvernig hann kynntist
sinni konu.
Þau kynntust í gegnum
vegginn milli fangaklefanna
— Þau voru á sama tíma í
fangelsi í Budapest og töl-
uðu saman á merkjamáli
með því að banka í vegginn
milli klefa þeirra.
Þannig ræddust þau við
tímunum saman um ýmis
konar málefni og sögðu
hvort öðru frá sínum hög-
um. Þau ákváðu að trúlofa
sig, áður en þau höfðu nokk
urn tíman hvort annað aug-
um litið, né talað orð saman
á venjulegan hátt. — Þau
sáust ekki fyrr en þau voru
látin laus úr fangelsinu.
Paul Ignatius var fyrir
stríð og á meðan á syrjöld-
inni stóð starfsmaður hjá
BBC í London og sarfaði
hann þá bæði sem blaðamað
ur og rithöfundur. ■— Árið
1947 varð hann blaðafull-
trúi ungverska sendiráðsins
í London, en árið eftir fór
hann heim til Ungverjalands
til að heimsækja foreldra
sína. En þar var hann tek-
inn höndum og haldið í fang
elsi þar til uppreisnin brauzt
út 1956, að hann gat flúið
ásamt unnustu sinni til
Austurríkis.
jn
'lis BQ3 uin JngýR uuqgnj
uias jjoaq “jg OOSS I^nj
+jnq jngaA Bssmj uinjjad
-jjoj t jtjXj qttuo5[ J3 nuunq
jagacj ug 0008 'Z OOSS
•j — :jnuinjEjntuiJ usnci
FANGAK
FRUMSKÓGARINS
FALLHLÍFIN opnaðist. —
Mennirnir í eldflauginní
finna dálítinn kipp. Hinn
ógnarlegi hraði minnkar
smám saman og nú líður eld
flaugin hægt niður til jarðar
— Fyrir neðan liggur eyjan,
þaðan sem þeir lögðu af
stað fyrir nokkrum dögum
síðan. Fyrir nokkrum dög-
um . . . það virðist
það hafi verið má
ekki dagar. Frans
fylgjast með athyi
lönduninni. Prófesí
g 11. nóv. 1959 — Alþýðublaðið