Skírnir - 03.01.1840, Blaðsíða 2

IV
sína. landgföðurlega ná8 og velvild í Ijósi, — og
þann styrk, sera félag vort á seinni tíðum árlega
hlaut af formanni hans, hefir hann nú að sinni, .
eptir beiðni minni og henni fylgjandi skirslu um
þess ástand og athafnir, fullkomlega tvöfaldað; er
þáð hans konúnglega örlæti að vísu stærra enn
ver vænta máttuin eptir þessara tíða bágn kríng-
♦ umstæðum. Ilið besta þakklæti er ver gbtnm lion-
um fært veit eg með vissu muni vera það, að
verja gjöf hans svo, að hiin komi Islands bók-
meutum til svo ríkuglegra nota sein inögulegt
verður.
Gleðilega tilhugsun hlýtur það enn fremur
að vekja hjá öllum Islendingiim, cnn oss þó serí-
lagi, að rikisins erfingi, Krónprins Friðrik, sem
sjálfur hefir, fyrstur siuna tignarbornu ættmanna,
til lslands kornið og kynut ser mikin liliita þess
og þjóðar vorrar, — líka hefir náðarsamlega orðið
við þeim tilmælum vorum, að takast þessa felags
verud á hendur, eins og haun, rauunlega og skrif-
lega, hefir vottað bæði því og fósturlandi voru
sína sörlegu velvild.
Af ftlagsins athöfnum á næstliðnu ársbili
er það fyrst að segja, um Islands mæling, að vor
heiðarlegi fölagsbróðir, Aðjunctus Björn Gunnlangs-
son enn hefír, um sumarið 18S9, varið tið sinni
og kröptum, með sömu alúð og fylgi sem fypr,
til þessa mjög örðuga og vandasama starfa. Best
mun fara að hann her sjálfur lýsi þvi, er honum
þarí hefir ágengt orðið, og nota eg mér því af
orðum hans i breti til felagsins, dagsettu þann
24da dag næstliðins September mánaðar: