Skírnir - 03.01.1840, Blaðsíða 3

V
,(f)anu 17da fiessa inanaðar kom eg heim
frá mælingaferðinni í Múlasýslu ; *|iví ætia eg nii
hér ineb að gjöra þvi heiðraða islentlska Bök-
mentafelagi grein fyrir hvað eg fór og livað ágeingt
varð. Jeg fór nefnilega austur Vatnajökuls veg
eius og í fyrra, að því undauteknu að eg nii fór
Vonarskarð, sem Núpa Bárður fór þegar hann
flutti sig úr Bárðardal og suður að JVúpum í
Fljótshverfi (sjá Laudnáinu 3ja parts 18da kapí-
tula),— sem eg veit ekki til að ueinu maður
hali síðan farið. Með fiessu móti verður Vatiia-
jökuls vegnrinn styttri svosein um liálfa dagleið,
og má hann fara nieð lest á 7 döguin frá Reykja-
vik og austur að bænum Brú í Jökulsdal, ef niað-
ur fer 1-|- jiíngmanna leiðar á dag, því vegnrinu
er höruin 10 þingniaiinaleiðir eða 50 mílur, og
er það sá lángstyttsti vegur í Múlasýslu, því lianu
er nærri þráðbeinn. jiaraðauki er liann að mestu
vatnsfallalaus og allsæmilega góður, þá*á sumar
tekur að líða. þegar eg var þannig kominn i
Múlasýslu, heldt eg suður á bógimi (i staðinn
fyrir aö eg í fyrra fór norðnr á við), og inældi nú
Suður-Múlasýstu og Austur-Skaptafellssýslu , svo
nú er Austurlandið búið, að frátekiium litlum
hluta þess fyrir norðau Vopnafjörð, og vona eg
nú í vor (lofi Guð), að geta skilað félaginu kort-
um yfir liiun anuau Qvaðrant” (eður verulega
fjórðúng) ”landsins, nefnilega frá Dyrhólaey til
Reiðarfjarðar. — þegar eg var kominn í Skaptár-
túngu í Skaptafellssýslu, fór eg fjallveg aptur
þaðan og í Landmaunahrepp í Rángárvallasýslu;
þó ekki þaiin alkunnuga Fjallabaksveg, heldur ný-