Alþýðublaðið - 01.12.1959, Side 11

.....
8. dagur .
.......
sígarettunni sem hann bauð
henni.
„Það er íallegt af yður að
segja þetta! En ég heyrði ekki
hvað þér hétuð?“
„Loring — vinir mínir kalla
mig 'Vian“. Hann brosti og
hvítar tennur hans glömpuðu
í brúnu andlitinu.
„Eruð þér ekki um of viss
um yður, herra Loring?“
„Ég fylgi alltaf buðboðum
mínum“.
Hún hristi höfuðið.
„Það er mjög hættulegt“.
„En þeim mun meira freist
andi“.
„Lékuð þér yður að eldin-
um þegar þér vöruð barn?“
„Sprengiefni þegar ég náði
í það! Það heyrðist hærra í
því“.
Carol hló. Maðurinn kunni
sannarlega að svara fyrir sig.
Fleira fólk kom til þeirra
og um kvöldið heyrði Carol
að Vian Loring ferðaðist mik
ið.
„Nafn hans er alltaf efst á
lista þegar farið er í rannsókn
arferðir til undarlegra staða“.
sagði L.nda West, kona lækn-
isins hlæjandi við hana.
„Er það?“ sagði Carol og
leit af meiri áhuga á Vian en
fyrr.
„Einhvern tímann skal ég
leyfa yður að skrifa bók um
mig“, sagði hann.
„En þá skalíu sleppa skugga
legri fortíð hans og ólýsan-
legri nútíð, svo ekki sé minnst
á ósk ljanlega framtíð11, sagði
Rachel sem kom í þessú til
þeirra. .Vian leit á hana í upp
gjöf.
„Ertu enn sama óþekktin?“
kvartaði hann. „Ég, sem von-
aði að þú hefðir breyzt síðustu
tvö árin“.
Láttu mig fá fyrirmynd til
að líkjast og ég skal breyt-
ast“, svaraði hún um hæl og
glot'i. Svo leit hún stríðnis-
lega á Vian og gekk til hlnna
gestanna.
„Þér þekkir þau vel“, sagði
Carol þegar 'Vian hafði loks
tekist að senda hina gestina
í burtu. „Búið þér hér nálægt
þegar þér eruð heima?“ bætti
hún brosandi við.
„Þegar ég er heima, eins
og þér segið, bý ég í London“,
svaraði hann og sett st kunnu
lega á stólbríkina hjá henni.
„Komið þér fljótlega að heim
sækja mig. Ég er viss um að
yður lízt vel á íbúðina mína.
Það er sannkölluð piparsveins
íbúð með öllum hugsanlegum
þægindum“.
„Og hvers vegna haldið þér
að mér lítist vel á hana?“
spurði hún og tók pylsu af
bakkanum sem Nicky rétti
henni.
„Það er aftur karlmann-
legt hugboð mitt! Ég held að
vlð séum andlega skyld“.
„Það er nú of mikið að
halda það eftir fimm mínútna
kynningu“.
„Eru ekki meira en fimm
mínútur síðan við kynnt-
umst?“ Dökk augu hans .litu
fast á hana. Carol var utan við
sig. Hann sótti á af meiri
hraða en hún vildi.
„Segið mér nú ekki að þér
séuð ekki eins vel gefin og
þér lítið út fyrir að vera,
Carol Mainwaring“, hvíslaði
hann en þá sá hún sér til létt
is að Craig var á leiðinni til
þeirra.
Venjuleg hversdagsleg um-
ræðuefni hjálpuðu henni til
að átta sig aftur og hræðslan
hvarf og hún gat hlegið að
sjálfri sér á ný. Komst hún
virkilega úr jafnvægi við það
eitt að horft var á hana með
dökkum tindrandi augum?
Hún, Carol Mainwaring?
Hvað skyldu lesendur Biturr-
ar uppskeru segja við svona
barnalegri framkomu? Sjálfs-
öryggi hennar kom aftur og
hún brosti til Vians og snéri
hnyttilega út úr spurningum
hans, en án þess að á því
bæri gætti hún þess að þau
væru ekki tvö ein framar.
Það var ekki fyrr en þau
kvöddust, sem henni fannst
hún á ný vera komin í gildru.
„Hvenær hittumst við aft-
ur — eða hittumst við ekki
aftur?“ spurði hann kæru-
leysislega þegar hann kvaddi
hana og það var eitthvað í
augnaráði hans, sem fékk
skjálftahroll til að fara um
Carol en hún svaraði jafn létt
og kæruleysislega og hann
spurði.
„Eigum við ekki að láta til-
viljunina um það?“
„Kannski,“ kinkaði hann
kolli eftir smá þögn.
Carol fannst aftur hún vera
tóm og örvingluð þegar hann
í fylgd með frænku sinni
gekk út án þess að líta við.
„Þetta var skemmtilegt
boð“, sagði Rachel meðan
þær báru fram glös og matar-
leyfar. Hvað fannst Carol um
nágrannana? Gat hún notað
einhvern þeirra í metsölubók?
Hún spurði hana að því og
sagði svo: „'Vian væri góður í
skáldsögu. Hann er ævintýra-
maður og algjörlega óútreikn-
anlegur. Það veit enginn hvað
hann gerir næst“, bætti hún
hlæjandi við.
„Mér finnst hann hafa
skánað ögn síðan hann var
síðast heima“, sagði Tess.
„Hann er ekki eins villtur og
fyrr“.
„Hann breytist aldrei, ekki
innst inni,“ svaraði dóttir
Nauðungarippboð
sem auglýst var í 22., 29., og 31. tbl. Lögbirtingablaðs-
ins 1959, á v/s Baldri, E.A. 770, eign Jóns Franklín
Franklínssonar, fer fram eftir kröfu Landsbanka ís-
lands vegna Stofnlánadeildar sjávarútvegsins og Árna
Gunnlaugssonar bdl., við skipið þar sem það verður
í Reykjavíkurhöfn, fimmtudaginn 3. desember 1959,
kl. 3 síðdegis.
Borgarfógetinn í Reykjavík.
Sfaða sveifanSjéra Seljjamameshrepps
er laus til umsóknar frá og með 1. janúar 1960. —
Umsóknir um stöðuna skulu sendar oddvita Seltjarn-
arneshrepps eigi síðar en 15. desember næstkomanli.
30. nóvember 1959.
Hreppsnefnd Seltjarnarneshrepps.
w_________________________________________
Rúmteppi
Gardínubúðin
Laugavegi 28.

.... gparið yður hlaup
& ralHi maxgru verzkjm!
- Austuistxæti
Hjartanlega þakka ég öllum þeim, sem glöddu mig með
heimsóknum, gjöfum, blómum og skeytum á 75 ára af-
mæli mínu 16. nóv. s. 1. og gerðu mér daginn ógleyman-
legan.
Guð blessi ykkur öll. Lifið heil.
Arnór Guðni Kristinsson,
Barónsstíg 14.
Þjéðdansafélag Reykjavíkur
heldur hið árlega þjóðdansakvöld miðvikudaginn 2.
des. kl. 8,30 s. d. í Skátaheimilinu.
Komið sem flest í þjóðbúningum. — Allir velkomnir.
Nefndin.
Stores-strekkjarar
komnir aftur
LAUGAYEGI 89
Samkvæmt kröfu Sjúkr'asamlags Reykjavíkur hefir
verið úrskurðað, að lögtök skuli fram fara fyrir
ógreiddum iðgjöldum til samlagsins, gjaldföllnum 1.
nóv. 1959, hjá þeim samlagsmönnum sem skulda f jögra
mánaða iðgjöld eða meira.
Lögtök fyrir ofannefndum gjöldum munu því fram
fara, að liðnum 8 dögum frá birtingu auglýsingar þess-
arar, án frekari fyrirvara.
Bargarfógetinn í Reykjavík. j
Kr. Kristjánsson.
Alþýðublaðið — 1. des. 1959