Ármann á Alþingi - 01.01.1830, Blaðsíða 141
141
eitt á fTadf til bt;ra, pegar perfítt frefur/ fttoab b<rlib
er t;»erfi t«í£ né blautt, ©eitur pdba jtg jafttí
att I pá átt, bííbi funtar og oetur/ ftoaban oiuba
er oott.
§. 12.
j?oiíIar faubfjáritté, foofem júfurmeitt ogbef'
ttbfótt og fT» ffoíoa mifíu mittna ó geitfé eptir tiU
teíu, $oi $6 fietta funtti ab f>enba fiab, fió er $ab
fié fjalbgírft, ©ama er ab fegja um bprbptir, fiof
fttlíorbttar geitur eru ffapbróbar 09 borttóttar/ 03
íspfir lágfirtlu $o;r ccfi árenniíigar,
§. 13.
©oofem eg beft nó upptaíib nodfra geitfja'riné
fojli, foo er lífa tilbíóbiligt ab eg geti éfoflanna,
fiar ecfért er foo ógcrtt ab ecft megi ab ftttna.
9.iiun eg £á bera uocfra oorit fprir fiab fem menn
jjwfa rángliga borib geittmum á brýn. fþab fprjía
fem mér fiá femur til bttgar, er fú áfeíun, ab
geítfé bíti og birfi j!6g; og eg fppr fiá: t;ror mun
jpá arfef til fiefé, ab enginn I;eftr meiri ólfembaitn
jfégar nógrcrbing, t ntinni foeit enn eg, og enginn
(sefur pá ffeira geitfé í lanbi, bcrbi mitt og arotara ?
ab olfu ecfi fú ab geitur bcrti jfðg ab nocfru;
ísoíab fegar battbligt búttgur ncpbir fsitr til ab
gánga frá náttúrinni, jpá, bribja jpccr upp jfðgar>
limib og bprfja jrofnana, en fietta gjerir brbi f«ub#
fé cg (Kjfar jpegar einé áfíenbur, og fsab eitgu