Alþýðublaðið - 05.01.1960, Side 8

ÁRIÐ 1959 er liðið, árið
1960 er gengið í garð. Hvað
hefur gerzt, hvað mun ger-
ast? Hvað margir ætli hafi
ekki sett sér ýmis konar Jíi's
reglur með komu nýja árs-
ins: Um áramótin ætla ég að
hætta að reykja. Um áramót
in ætla ég að taka námið
fastari tökum. Upp úr ára-
mótunum ætla ég að fara að
spara. Um áramótin ætla ég
að byrja nýtt líf . . . Kann-
ski hafa sömu lífsreglurnar
' verið settar í fyrra, — en
runnið út i sandinn . . .
í tilefni áramótanna gerði
tíðindamaður Opnunnar sér
ferð á hendur til sr. Árelí-
usar Níelssonar og ræddi við
hann um hið liðna svo og
framtíðina, sem liggur óráð
in fyrir fótum okkar. — Þap
þótti hlýða að tala við ein-
hvern geistlegan mann, sem
.hefði ef til vil víðari yfir-
sýn og meiri boðskap að
flytja en þeir, sem ólærðir
eru og vantreystandi á allt
nema eigin mátt, sem oft vill
■þó reynast ærið lítill.
*
— Hvað hafið þér nú hugs
að um áramótin?
— Ég hef bara alls ekki
haft tfma til'að hugsa um
neitt . . . ekki einu sinni
neitt ljótt, sem betur fer. —
ar félagsstarfsemi innan vé-
banda hennar. — Það á að
starfa á þeim grundvelli,
sem fólkið skilur og sem
fólkið æskir. — Samkomur
með börnum eru og mjög
yndislegar. Þeim má svo
margt kenna með sögum og
söngvum og þau eru fljót að
læra. Fermingarundirbún-
ingurinn er einnig fyrir
höndum, — og ef ég ætti
mér ósk nú, vildi ég nota
jarðvegurinn er fyrir hendi
. . . Okkar er aðeins hlut-
verkið að sá . . .
— Hverju munduð þér
spá um árið 1960?
— Ég mundi spá því, að
merk ákvörðun yrði tekin
hér í fjármálum, sem varð-
aði okkur öll. Þessi ákvörð-
un mun krefjast fórnar . . .
og eilíflega má um það deila
hverjir mestu eiga að fórna,
en ég álít að allir eigi að
Sr. Árelíus Níelsson.
Auðvitað er spádómur
þessi litaður rósroða ósk-
hyggjunnar. Illar blikur eru
einnig á lofti. Þær eru eink-
um tvær að mínu áliti. •—
Deila Indlands og Kína er
sú, sem ég tel fyrst. En ég
treysti Nehru bezt allra
stjórnmálamanna heims. —
Hann tengir hið bezta sam-
an úr öllum áttum að því er
mér finnst og ég treysti því
og trúi, að hann muni bera
gæfu til að leysa þessa deilu
gæfu til að leysa þessa deilu
hátt.---Hin váin er hið ægi
legasta af öllu . . . Vestur-
Þýzkaland og æskan þar . . .
Ég segi einmitt Vestur-
Þýzkaland, sem nú virðist
vera mun hættulegra en hið
eystra. Æskan í Vestur-
Þýzkalandi hefur verið illa
uppalinn og hið illa uppeldi
er nú hennar versti óvinur,
sem kemur henni í koll. Það
er hið illa uppeldi, sem verð
ur versta vopnið gegn lienni
í framtíðinni. Það neyðir
stjórnarvöldin til að beita
kúguninni, sem verður til
þess að' herða á f jötrunum í
stað þess að leysa þá.
Með allri virðingu fyrir
þýzku þjóðinni, sem dugleg-
ustu þjóð heimsins, verð ég
að segja, að hún er einnig
sú stjórnlausasta. Þar er
það, sem púðurtunnan hef-
ur sprungið í höndum óvit-
anna, — ekki núorðið, ár
eftir ár heldur öld eftir öld.
Hin þýzka æska trúir á lyg-
ina. Hún trúir því, að Hitler
hafi verið bjargvættur henn
ar og þjóðhetja, hann, sem
var böðull hennar og böl-
valdur.
Það er miðað að því að
færa hina ævagömlu guðs-
dýrkun mannkynsins yfir á
mannfélagið. Þ.tö er þetta.
sem er hættulegt. Því er það
mesta hlutverk kirkjunnar
að vega á móti manndýrkun
inni. Ef henni tekst það,
verður hún framvegis sem
Alla hátíðina og fram yfir
áramótin hef ég haft svo
miklar annir í mínu starfi,
að enginn tími hefur gefizt
til að sökkva sér niður í
umhugsun um það, hvað ég
persónulega hefi gert eða
látið ógert á því ári, sem er
nú liðið í aldanna skaut. Ég
hef alltaf verið að blessa . . .
Kl. 6.30 hef ég farið á fæt
ur á morgnana til þess að
semja ræður mínar, sem
flestar fjalla um boðskap
kristindómsins, sem miðar
að því að færa fólki örlítið
meiri hamingju.
Það bezta, sem mér hefur
fundizt við síðastliðið ár er,
■ að mér finnst, sem áhugi
íólks hafi aukizt fyrir kirkj-
unni. í framtíðinni verður
messugjörðin ekkj sem hing
að íil aðaluppistaðan í starfi
kirkjunnar heldur ýmis kon
hana til þess að óska þess,
að okkur hér mætti auðn-
ast að koma upp starfssviði
fyrir þess konar kirkjufé-
lagsstarfsemi.
— Þér haldið sem sé ekki,
að fólk muni færast fjær
kirkjunni í framtíðinni? —
- Nei, alls ekki ef rétt er á
haldið. — Það finnst svo
gjörla við hinar ýmsu kirkju
legu athafnir, hve hugur
fólksins verður meir og
bljúgur. Það eitt sýnir, að
fórna, — og fórn hjartans
er göfgandi. Ef þessi ákvörð-
un verður ekki tekin, — og
engu verður fórnað hljótum
við að standa andspænis
þeirri staðreynd, að við
verðum ekki annað en hand-
bendi stórþjóðar og hverfum
til tilveruleysis.
í alþjóðamálum mundi ég
spá birtu og friðar. Mér
finnst vera að rofa til í mál-
um austurs og vesturs, svo
mjög, að ég minnist þess
ekki fyrr, að útlitið hafi ver-
ið svo gott við ársbyrjun. Ég
tel að handaband austurs og
vesturs sé að hefjast, — að
á þessu ári verði lagður
grundvöllur að sameiningu
í stað sundrungar. — Að á
þessu ári gerist það, sem við
getum miðað við, sem byrj-
un og mark samvinnu og
friðar.
hingað til verndarengill.
mannkynsins, — ef ekki gýs
upp hræðilegri styrjöld en
nokkru sinni hefur geisað —
eða a. m. k. sekkur mann-
kynið ofan í lægri öldudai
en því tekst kannski nokk-
urn tíman að komasr upp
úr aftur.
Því er mitt lokaorð: Fagn
aðarerindi Krists er eina
vonin, og ég er bjartsýnn á
að vel rætist úr árinu 1960.
Gleðilegt
á r
KEISARINN er ekki einn
um að detta í hjónabands-
pottinn í Persíu. Þessi
hér fyrir ofan eru a.
m. k. á hraðri leið ofan
í hann. Hér er heldur ekki
að ræða um nein sauðsvart-
an almúga, þetta er systir
keisarans, Fatima, sem opin
berað hefur trúlofun sína
m.eð Mohammed Khatami
hershöfðingja og yfirmanni
persneska flughersins. —
Prinsessan hefur trúlofað
sig fyrr . . . .var gift Ame-
ríkumanninum Vincent Hill
yer, en skildi við hann í sum
ar.
Kóngurinn
stjórnar
FRIÐRIK Dan
stjórnaði um dagin
an orðstí hljómsv
drengja. — Meðlim
ra drengjahljómsve
mælt sér mót til se
Jótlandi. Kónguri
þangað sem gestui
að sér hljómsveitar
við mikinn fögnu
hljómlistarmanna <
enda.
DAWN Adarm
nú í skilnaði t.
sinn, prins Vittori
mo, og hefur kall£
mikilmennið til vit
máli, þ. á m. Ginu
■gidu, Elsu Martine
Cocteau. Meðal ása
Rokk - Rokk - Rokí
ELVIS PRESLEY er ekki af baki dottinn se
sem bezt til þekkja. Hann bíður aðeins tæk
komast úr herþjónustunni, þá ætlar hann að h(
og leik að nýju. Það hefur kvisazt, að liann hi
að segja í huga að koma nieð alveg nýja tækn
að magna fólk til að rokka, ROKKA.
0 5. janúar 1960 — Alþýðublaðið