Alþýðublaðið - 22.01.1960, Blaðsíða 13

Þessi gríðattstórf ketill er fluttuir á ma*gfijól«ðtim vörubíl frá verk-
smiðjunni, þar sem hann var smíð aður til hafnar í Marina di Massa,
cn þaðan verður bann fluttur sjóleiðis til- Lido di Latina, sem er sunnan við Rómaborg. Þar
er verið að reisa kiarnorkuver til raforkufram 'eiðslu. Sama verksmiðja befur smíðað tvo slíka
á undan og fjórir eiga að koma til viðbóta fyrir sama kjarnorkuver. Hver ketill vegur 240 tonn.
anWVWHWWftWViWWWWWMMWWWtSWWWMWWWWMlMWWWWWiWWV
HINiNI langvarandi stál-
deilu í Bandaríkjunum lauk
með miklum og óvæntum sigri
verkamanna. Samkvæmt
samningum fá verkamenn í
stáliðnaðinum 41 senta kaup-
hækkun á klukkustund, en
það er 11 sentum meira en
síðasta tilboð atvinnurekenda.
Deilan um- aðbúnáð á vinnu-
stað og rétt félagsstjórna
verkamanna var talin skipta
• engu minna máli en kaup-
hækkunin. Mál þetta var
leyst með því að sett var nefnd
til þess að ganga frá þessum
atriðum, en samkomulag
nefndarinnar verður að hljóta
staðfestingu hæði verka-
manna og atvinnurekenda.
Samkomulagsviðræður um
nýja samninga í- stáliðnaðin-
um hófust • apríl í fyrra. Verk-
fall hófst 15. júlí s.l. og stóð
í 116 daga, en 7. nóvember
huifu verkameun aftur til
vinnu eftir að úrskurður
Hæst'aréttar Bandaríkj anna
um skyldu verkamanna til að
vinna í 80 daga meðan unn.ð
væri að samkomulagstil-
raunum, hafði verið felldur.
11. janúar átti að fai'a fram
atkvæðagreiðsla meðal verka-
manna um það tilboð atvinnu-
rekenda, að veita 30 senta
kauphækkun, og hefði tilboð-

ið verið fellt eins og talið var
víst, hefði verkfallið hafist að
nýju 26. janúar. Þegar hér
var komið málum, kom Nixon
fram á sjónarsviðið. Mitchell
verkalýðsmálaráðherra Banda
ríkjanna, hafði um nokkurt
skeið reynt að koma á sam-
komulagi með deiluaðilum,
Nixon.
en hvorugur vildi láta undan.
Þá var Nixon skipaður af Eis-
enhower forseta til þess að
reyna að miðla málum. Mikið
var í húfi fyrir hann að vel
tækist. Ef honum tækist ekki
að losna við deiluna, mundi
hann hafa litla möguleika á
því að verða kjörinn næsti
forseti Bandaríkjanna, en
tækist það, hefði hann fengið
það tromp á hendi, sem senni-
íega mundi auka líkurnar á
kjöri hans allverulega, og gefa
honum þægilegt forskot yfir
keppinauta sína.
Nixon valdi að reyna að
telja um fyrir skoðana-
bræðrum sínum í hópi at-
vinnurekenda, en um leið að
vinna gegn þeirri útbreiddu
skoðun, að Republikanar séu
erindrekar stóriðjuhöldanna.
Hann sagði atvinnurekendum,
að deilan yrði tekin til með-
ferðar á þingi, ef samkomu-
lag næðist ekki innan skamms
og þess væri ekki að vænta
að iðjuhöldar gætu vænst
nokkurs stuðnings frá þinginu
á kosningaári. Árangurinn
varð sá, að atvinnurekendur
gáfu sig.
Deilan sýnir ljóslega hversu
náið samband er milli launa-
baráttu og stjórnmála. Úrslit
\
Kveðja frá fjórum skipsfelög-
um, sem fóru í land daginn fyrir
hinztu ferð
ÍSLANDS vösku óska synir,
ykkur syrgir þjóðin öll.
Hniguð mitt í hetjustörfum,
hafs við þungu boðaföll.
Engir stærri fórnir færa,
fyrir landið sitt og þjóð,
en þeir sóknar djörfu drengir,
sem draga föng úr Ránarsjóð.
Við, sem samstarf áður áttum,
ykkur með, uni breiðan sjá,
drjúpum höfði í hljóðri lotning,
heitri þökk, sem orð ei tjá.
Marga för á fleyi traustu,
fórum við um úfin sund.
Drenglund ykkar dug og snilli,
dáum við að hinztu stund.
Heitt er saknað, svarrar alda,
sorgaróð við kalda strönd.
En í gegnum brim og boða,
hendir drottins máttug hönd,
upp í himins helgidóma,
hún á valdið yfir dröfn.
Leiðir ykkar látnu vinir,
lífs í bjarta friðarhöfn.
Okkur kveðjur, bænin beri
hlítt að hástól Frelsarans,
ykkar bíði um eilífð bjarta
opinn kærleiksfaðmur hans.
Ástvinanna harmsár hjörtu
heilög vermi lífsins trú.
Drottinn segir „Látinn lifir“
Leiðir hér þá skilja nú.
Og um síðir endurfundi
eigum við á lífsins strönd.
Anda þá, sem ástin tengir
ei mun dauðans kalda hönd
skilið fá, þó skiptist vegir
skamma stund í tímlans höfn.
Sagan geymir gullnum stöfum,
góðu vinir, ykkar nöfn.
Ingibjörg Sigurðardóttir.
hennar eru mikil uppörvun
fyrir bandaríska verkalýðs-
hreyfingu. Á seinni árum hef-
ur hún orðið fyrir margvís-
legum árásum og margir
verkalýðsforingjar töldu skort
stáliðjuhöldanna til samkomu-
lags sem tákn þess, að nú ætti
að láta til skarar skríða gegn
verkalýðsfélögunum, en úr-
slitin urðu þau, að traust
verkamanna á forustu sinni
efldist. En þetta varð jafn-
framt sigur fyrir Nixon, en
hann verður varla málsvari
verkamanna á forsetastóli.
Enn einu sinni hefur Nixon
sýnt hve hættulegur andstæð-
ingur hann er sérhverjum
frambjóðenda Demókrata.
Þrátt fyrir sigur þeirra í þmg
kosningunum 1958 er engan
veginn víst að þeim takizt að
ná forsetaembættinu úr hönd-
um Repúblikana, og enda þótt
flestir Evrópumenn mundu
ekki vera í vafa um hvort
þeir ættu frekar að kjósa, —
Nixon eða Stevenson, þá
horfa málin öðru vísi við í
Bandaríkjunum. Nixon virð-
ist hafa mestar líkur eins og
er og lausn stálverkfallsins
styrkir aðstöðu hans til muna.
22. jan. 1960 13
Alþýðublaðið —