Fjölnir - 01.01.1836, Blaðsíða 23

23
firirgjefin. jiorpsliiií'Miigiim ljet jþegar búast \iö aftöku
Jiessara ellefn mamia.
3>egar hallæriö færöist nær Góöeí, veítti Iiöfuös-
inaöiirinii sína aösloö, ekki aö eins jieíin möimiiui, sein
liöfðu tekiö sig sainan um, að hjálpa húiigriiðu fólki,
sem ilriíi iun í forsetadæmiö, heldur veítti liaiin þeíin
eínnig ineö annaö, sein mikil [>örf var á; enu [)aö var
lijúkruii og lækuisdóinar. Vegna jiess drepsótt ætíö
ler á eptir liallæri, eöa veröur samfara [)ví, voru lirst
reístar stórar fjalabúðir, 100 alna láugar, í spítala staö,
út’ á mjúkii grasi, firir utan borgarveggi. Margir læknar,
bæöi liölæknar og áðrir, voru sóttir í imsar áttir, og feíngiu
embætti í spitöluuuin, og filltust spitalarnir skjótt; [iví
Jiaö var gjert sjer aö reglu, aö vísa auiigviim burt, sem
beiddist læknínga. Jeg varö opt samferða lækiiiun jiessuin,
er einbætti liöfðu í spítölunum, og kom [)ar aldreí so, aö
ekki bæri eittlivaö jiaö firir inig, er marka mátti liiudar-
lag Inda. Mjer gjelur ekki úr minni liöiö, livaö [iað
var brjóstuinkjennanlegt, að sjá ofurlitla fallega stúlku,
•á sjötta árinu, sem mætti okkur eiiiusinni, og leít út
firir aö eíga aungvanu aö. Viö spuröuin liana, hvar
faöir heiinar væri. IIún benli á jötu, sein liann Já
dauður í. Og þegar við beíddum hana, aö vísa okkur
á móöur siua: [)á benti hún á annaö lik. IIún var líka
dauö. Ilaruiö hjelt [)aö væri komiö uoröan úr hjer-
öðum, enu vissi ekki Iivaöan [iaö var koiniö, eöa hvaö
þaö hjet.
jjiessir atburöir voru aö sönnu mjög óttaleígir, eiiu
[)ó í inesta ináta íhugunarveröir; og so mikiö fannst
mjer uin [)á, aö jeg lagöi i vanda minn, aö riöa út á
hvurjum inorni, til aö sjá hina inerkilegu og inikilfeíngu
sjón, sem alltaf var í vænduin hvurn dag. Utan öiv
göturnar, eínkuni nærri ferjustöðunum, láu dauöir menn,
gamlir og lingir, sem falliö höföu á nóttunni; suina
funduin viö i andlátinu, og optsinuis inælluin viö börnum,