Þjóðólfur - 20.08.1852, Síða 6

350
hreift af bændurn nokkrum, hvort ekki ætti
vel við, ai>rita stiptamtmanninum herra Trampe
ávarp eitt frá fundinum, bæði um þetta og
íleira, eður og stjórninni um öll þessi skil og
hlýftni viö beinar skipanir hennar; en af því
hinn fyrri dagur var þá að kvöldi kominn,
frestuöu menn umræðunum um þetta til hins
næsta dags; en þá varð enginn til þess að
vek ja máls á þessu að nýu, nema að eins um
þjóðfundarkostnaðar endurgjaldið; máogvera
að fæstir bændur eða jafnvel aðrir fundarmenn
hafi treyzt til að semja þar í stað, og með svo
naumum tíma það ávarp, sem yrði frambæri-
legt, og hafi þeir heldur ætlað sjer að geyma
það hjeraðsmönnum, ef þeim litist svo.
Hinn seinna daginn, 12. ágúst var fundur settur um
hádegi. Voru þann dag ítarjegar rædd og leidd til lykta
Jtau málin öll, sem hreift var fyrra daginn, og skýrt er
frá hjer að framan; lesnar upp, samþyktar og uridir-
skrifaðar bænarskrárnar sem fyrr er getið, og álitsskjalið
frá 5 manna nefndinni; {)á var og að tilmælum nokkuria,
Jesin upp skýrsla þeirra Jóns Sigurðssonar ogJónsGuð-
mundssonar um utanferð þeirra í fyrra og hið helzta,
sem .í htnni hafði gjörzt og þar átti skylt við. Stungið
var þá upp á, að rita konungi bænarskrá um að hann
tæki sjer íslenzkan ráðgjafa yfir hin íslcnzku mál, og
höfum vjer sagt frá því áður, hver niðurstaðan varð
þeirrar uppástungu.
þenna dag var og kosin aðaliniðnefnd; fyrir því
urðu: Jón Guðmundsson, Gísli Magnússon, ViI-
hj álm ur Finsen land - og hæjarfógeti, Ilaldór Iír.
Friðriksson ogEgill bókbindari Jónsson. Var
nefnd þessari einkum falið að gangast fyrir auglýsingu
alls þess í blöðunum, sem allan almenning varðaði miklu;
reyna að koma á samgöngurn milli sín og sýslunefnd-
anna og svo þeirra innbyrðis, greiða útbreiðslu og flutn-
ing blaðanna, o. fl. þessari nefnd fól og fundurinn að
gangast fyrir samskotum þeim til þeirra J ó n a, sem
fyrr er minnzt.
þenna dag hreifðu menn og að nokkru hinni miltlu
uppástnngu frá aðalprestastefnunni í sumaly um endur-
bót á kjórum prestanna. þókti þetta mál næsta íliug-
unar - og varúðarvert, og ekki faung á að ræða það,
svo aðfullt lið yrði að, á þessum fundi. En blaðamenn-
irnir voru beðnir að skýra það og rita um álit nokkurt
til leiðbeiningar fýrir presta og allan almenning.
Fleiri mál voru rædd, bæði um þingvallafundarhald
framvegis, og voru flestir á því, að þeir fundir
yrði haldnir árlega, og inyndi hentast að þeirvæií
seinustu dagana í Júní; og um að byggt yrði skýli
nokkurt til þess fundarhalds; voru allir á eitt sáttir um
nauðsyn á því, en menn greindi nokkuð á um hversu
því skyldi haga og hvaðan yrði tekinn kostnaðurinn,
og æsktu margir, að miðnefndin vildi hugsa það inál
nákvæmar og blöðin hreila um það uppástungum.
Svo vildi enn til sem fyrri, að suð gaf hið fagr-
asta veður til þessa fundarhalds, og vjer ætlum, að
þessi fimdiir hafi ekki staðið á baki neinum hiuum fyrri
Jingvallafundum að því, livað allt fór þar fram vel
og skipulega. Hann var og næsta alment sóktur, skipu-
legnr undirhúníngur víða til lians á hjeraðsfunduin, og
úr fleirum hjeröðuin til hans kosið. Sjest það með-
al annárs af brjefi einn, frá göinluin bórida á Jökuldal
Pjetri Pjeturssyni á Hákonarstöðum, —
sein vill þar lieldur kosta einn til Jnngvallareiðar,
en að hún verði ekki úr Múlasýslu, og vill enn liæði haida
alþingi, og yfir liöfuð að í engu sje gefist upp um til-
raunir til að rjetta luig vorn, hvernin sem nú eru undir-
tektir stjórnarinnar, — að lijer eru enn þeir menn á landi,
er ekki lúta að öllu eða láta sannfærast af kenniiiguin
s u m r a höfðingjanna hjer syðra og vestanlands. Vart
mun það reynast að öllu ineð sanni, sem heyrzt hefur
að stiptamtmanni hafi verið skýrt opinberlega, um gjörð-
ir fundaríns liinn fyrri daginn, „a ð þ á liafi e k ki
a ii n a ð g j ö r z t e n m e i n I a u s t o g g a g n s-
1 a u s t (Reykjavikingar sem seinastir komu, liöfðu
enga opiúbera skýrslu að færa, um það, sem gjörðist
seinna daginn) ; ineinlaust var víst allt sem rætt var
og gjörðíst, eins og vera har, en margt verulegt gagn
má af fundi þessum standa, og inun al' honum standa,
þó sumir þykist máske ekki geta þuklað það, nje fundið i
lófa sjer. Fnndur þessi ræddi og ritaði hænarskrár um
merkileg mál, sem snerta almenn og veruleg- þjóðrjettindi
vor. H'ann sýndi það að íslendingar Iial'a hæði vit og
stillingu til að fyrtast livorki nje láta skelfast, nje leggja
árar i bát, þó þeim sje mísboðið; að engi er nauðsyn
á vopnuðu liði til að ógna þeim eða ögra, eða til aö
halda þeim innan lakinarka þegnlegrar lilýðni og laga-
reglu; og að þeir hafi bæði fullt þor og eindreginn
vilja og nægileg samtök, lil að aðstoða svo af alefli
þá menn, sem þeir treysta hvað hezí til handa þjóð-
málefnum sínuin, að þeir menn megi standa eins rjett-
ireptir sem áður, þrátt fyrir ónáð stjórnarinnar; en með
því einu er sú ónáð gjörð aflvana og þýðingarlaus.
Jón Guðmundsson.
Frumvarp
frá þinyvallafundinum til kosninya til al-
þinyis 1853.
í ísafjarðars. Jón Sigurðsson í Kaupmannaliöfn. Magnús
Einarsson í llvilt.
- Barðastrandars. próf. Ólafur Sivertsbn í Flatey. Aðstoð-
arprestur Eiríkur Kuld. I(aupm. Brynjólfur
Benedictsen.
- Dalas. Umboðsm. þorvaldur Sivertsen. Sjera Friðrik
Eggertsson.
- Snæfellsness. (Árni Kaupm. Thorlacius). Stúdent Páll
Pálssón á Stapa? þorleifur þorleifsson á
Hallbjarnareyri. Kamrnerr. Christján Magn-
úsen á Skarði.
- Jlýras. Jón Sigurðsson í Tandraseli. Sjera Ólafur Guð-
mundsson á Hjaltabakka í Húnavatnss.