Þjóðólfur - 05.11.1852, Blaðsíða 7

375
gæta, að humlar hafl ekki umgang þar sem á
að veiða þau. Um að vinna tlýr með eitur-
agni eða í gildrum, rita jeg ekkert, því jeg
hef ekki stundað þá veiði; lijer hef jeg að
eins sagt J)á aðferð, sem jeg hef haft við
refaveiði, og mjer hefur bezt lukkast.
B. Björnsson.
F j a \! m e y j a n
Lambafell undir sólaruppkomunni
20. september (1849).
lleil vertu hin heiðprúða
i hreinu austri
faldin árgeislum,
föstnuð Ljósálfum!
lireifa J)eir blóinást um
J)ína húmfölu brá,
og sæma f>ig J)okka
Sjafnar og Lofnar.
2.
Eins er að sjá
sem J)ú hlægir,
unaðs auðg
undan sólhjálmi;
kætir mig ásýrnl J)ín;
kyssir J)ig muni.
3.
Heilsar J)ú mjer sólj)vegin
liá og tíðugleg;
sólgið er auga
eptir að sjá
nær flegir J)ú daggeislum
fegri gullvöndum
af Jýer á undirlönd,
uns aptur mig
kveður J)ú kvöldrjóð,
J)á til hvílu jeg geng.
./. Th.
Lambafell stendur á fjallinu millum Bitru-
fjarðar í Strandasýslu og Gilsfjarðar í Dala-
sýslu.
(Aðsent).
Á blaðstðu þjóðólfs 352—4. árg. hefur Rangrelling-
nr — því ekki ltangvillingur? — andvarpað þann-
ig: báglcga tekst nieð þingtollinn í Rangárvallasýsln!
Má jeg spyrja: hvernig tekst báglega með hann? Um
það hefur Rangvillingur ekki frætt menn, svo menn
verða að álíta, að hann mcini, að illa hafi tekizt að fá
hann goldinn. það eru hin fyrstu ósannindi af mörgnm,
sem andvarpið úgir af, því enginn skynsamur maður í
allri sýslunni hefur með einu orði haft á móti að gjalda
hann, fremur en hver önnur lögboðin útsvör. Ilver veit
nema hann meini þá, að leiguliðum gangi illa að fá
hann endurgoldinn hjá hússbændum? Engin dæmi eru
heldur til þess, nema ef vgra skyldi fyrir suinum leigu-
Iiðum Rangvillingsins, og er honuin nokkur vorkun, þó
hann eigi endist til að endurgjalda alþingistoll þann
allan, sem á honum liggur einum. þegar kemur í þriðju
línu andvarpsins, koma strax önnur ósannindi, þar sein
segir, að sýslumaður hafi tekið 3 skk. af hverjuin rbdl. ár-
ið 1849; í fjórðu línn, að eins hafi hann tekið 1850.
þetta er hvorttveggja ósatt, því hvorugt þessara ára
voru teknir fleiri en 3 skk. af hverjuiji lOOskk., og sýna
það Ijósast kvittanir, sem gjaldendnr tóku við. Nú fer
Rangvillingur að leika á kostunum, er hann lætur þá
hugmynd í Ijósi, að sýslumaður liafi ekki vitað, að
sama verðlagsskráin gyldi ekki nema eitt ár. Hefði
maðurinn vitað, að sýslumenn árlega scmja skýrslur til
undirbúnings verðlagsskránum, að þær árlega eru sendar
þeim, birtar af sýslumönnum á manntalsþingum, ogeptir
þeiin reiknuð gjöld sýslunnar árlega, þá hefði hann ekki
látið prenta eptir sig þessa endileysu, og þannig leitt
rök að því, að hann er rjettur liahffVÍlUm/ur. —
Nú koma svigurmæli utn það, að sýslumaður ekki hafi
Iiaft skaða «f því, að jafna þeim skildingnum niður á
afgjöld jarðanna 1851, sem takast átti 1850. Maðurinn
hefur villst í því, eins og öðru, að jarðargjöldin hlupu
eptir verðlagsskránum minna árið 1851 en 1852: ogþar
af leiddi, að sýslumaður, sem borgað hafði 4 skk. af
hverjum rbbl. árið 1850, þó ekki væri jafn'að nema '3
skk. á 100 skk. það ár, hlaut að hafa skaðann. Annars
veit jeg með vissu, að 1850 vorujarðargjöld, sem ávar
jal'nað alþingistolli, eptir verðlagsskránum 181^ 8,758
rbdl., en cptir verðlagsskránum 185« 8,288, scm af var
goldinn alþingistollur 1851. Ef jeg annars ræð rjett í,
hver þessi Rangvillingur er, var engin furða, þó hann
ætlaði ekki, að nokluir maður vildi heldur una við það
að hafa halla sjálfur, af því honum hefði yfirsjest, en
að aðrir skyldu Jíða við það. — þar sem liann segir:
að sýslumaður hafi leyft sjer, að bæta skildingnum við,
sem hann missti fyrra árið, þá var sýslumðnnum leyft
með amtsbrjefi 4. nóv. 1850 að bæta þessuin eina skild-
ing við. — það væri fróðlcgt að vita, hvað mannkindin
meinar með þessu; allir vita hvemiff til hefur
tekizt með alpinffistollbin á.rið 1802, altj-
end hreppstjórarnir í Ranffárvallasýslu!
Alþingistollurinn var goldinn eins og vera átti, og vita
það ekki hreppstjórar öðrum frernur; en þjóðfundurtoll
var búið að innheimta á 5 þingstöðum sýslunnar, þegar
skipun kom um að endurgjalda hann að vörinu spori;
af þvi hreppstjórinn á Landinu og í Hvolhreppnum áttu
óhaldið hreppaþirig í vor, voru þeim sendir peningar,
og þeir beðnir að endurgjalda þjóðfundartollinn í þcss-