Þjóðólfur - 18.02.1853, Qupperneq 3

39
skipulag, og ineð þessari aírfeifi er vonanda,
aft lögin yrði þjóðinni kær og farsæl. íþar
sem er þjóð, þar þarf stjórn, og því liefuröll
náttúrleg stjórn sínar rætur í þjóð, og því i
betur sem þair rætur verða gróðursettar, því
stöðugri verður stofnhin, og því blómlegri og
kjaruaríkari ávöxturinn; en þá verður líka
þjóðin að vera að sínu leyti eins á sig kom-
in, og vel tilreidd jörð undir sáníngu, og þá
iná bæði þjóð og stjórn vænta góðs af sam-
vinnu sinni, sein þá framkvæma í eindrægni
fögur frægðarverk, hverjum tveggju til heilla
sóma og hagsælda.
Nú er tíini, bræður! til að fara að starfa
að undirbúníngi hús- og sveitast jóruarlaganna,
þángað til stjórninni þykir aptur kominn tími
til að leggja fyrir stjórnarlaga frumvarp á ný,
undir álit Islendinga; hver veit.nær sá tíini
kemur? en ekki niá aðgjörðaluust lifa á meðan.
Jað var ekki tilgángur minn, með línum
þessum, að gjöra uppástúngur t.il laga þeirra
sem her er um talað; heldursá, að þeir liyggnu
og djúpsæu föðurlandsvinir létu opinberlega í
ljósi álit sitt á þessari — eg býst við að
sumra áliti öfugu —^stefnu í stjórnarináluni
íslands.
Skrjfað. i dcscniber 1852.
A. B.
— Iilgólliir. Jað rnunu ekki ósann-
indi, að Ingólfur ætli að fyrirmynda Sstjórnar-
hlað“ (!!). Yér höfum engan sannorðari mann
fyrir oss um það, en herra útgefarann sjálfan.
Hann mun hafa sagt sjálfur: „INGOLGUlí
EIl EIGINLEGA STJÓRNARBLAГ! Hann
mun hafa sagt. sjálfur: „að hann fengi i sað-
inn, ársfrest á prentunarkostnaðirium og vissu
80 rbd. í þóknun. Eptir því er þókiiunin
ekfei öldúnr/is ,sóákvcðin”.
En, því meira sein er hnaukað á eimim
leigugrip, þvi hetri viðgjörðir og umhun ætti
hann að fá, — það er sjálfsagt.
En fyrir oss má Ingólfur látast vera hvort
það blað sein hann vill; það mega allirgánga
úr sku^ga um, að hann er— t'c i r/v r/rip u r,
fyrir ákveðna eða óákveðna þóknun; að hann
ei', vist að nokkru leyti, fallinn í þenna „með-
allagi fýsilega félagsskap“, sem herra útgef'-
arinn helir lýst áður svo fagurlega og vin-
gjarnlega i jjjóðólfi, og vorkenti bæjarfóget-
anum að vera fallinn í1, — en .wú er ö/din
önnur“! — og allir mega sjá, að Ingólfur fer
I fram í þessa stefnu.
Jví lý.sum vér nú yfir, til þess að taka
af öll tvímæii: pessu — og öðru eins —
sem enn er komið í Int/ólfi, svörurn vérenr/u
orði, því — „svo skal o. s. frv.“.
— Kosnínr/ur til A/pínr/is 1853. Yér höf-
uni nú frétt með vissu, þessar kosníngar:
i Skapt.afellssýsla Jón Guðmundsson;
varaþm. Steffán Imeþpst. Eiríksons í Árna-
nesi í Hornafirði.
i Snæfellsness. séra Friðrik Fr/r/ertsson á
Grðfum í Dalas.
varaþm. (nafn lians vituiii vér ekki).
í Dalas. séra Guð/n. Einu.rsson á Kvenna-
brekku.
varaþm. umboðsm. Th. Sivertsen í Hrappsey.
í Barðastrandarsýslu var ókosið þegar síðast
spurðist.
Jafnfranit verður hér að geta þess, að
nöfn varaþíngmaniiaiiiia í ísafíarðar- og Borg-
arfjarðarsýslu bafa misprentast í 95—9(i. blaði
voru, í staðinn fyrir:
í Isafjarðarsýslu Christ/án Ebenezerson.
í Borgarfjarðars. Kolheiiin Árnuson.
Um. prentsmiðju lundsins.
Eitt, meðal fleiri, af þeini málefnuin
sein liinn heiðraði JÍKgvallafundur næstliðið
sumar ætlaði hlöðuuuni að lireifa, var um liina
opinberu prentsmiðju landsins, einkum í þá
stefnu, hvort, ekki mundi tilefni til, að lands-
menn færi frainá, að hreytt yrði stöðu hennar
svo, að hún gengi úr eign og umsjón hins
opinbera, og yrði eign einstakra manna’.
jþess er engi þörf, að leiða rök að upji-
runa þessarar mikilsverðu alþjóðlegu Stofnuu-
ar hjá oss, né að færa rök að því, hvað nauð-
synlegt það var með fyrsta, að hún væri fyrst
uni sinn opinber stiptan, eins og á stóð hér á
landi bæði með efnaliag maniia, nientun og
vísindi á iniðri 16 öldinni, þegar hin fyrsta
>) Sjá þjóðólfs 4. ár 92 bls. 366—367.
5) ^já pjódúlf* i. ir 87—Sl bls. Í3S.