Þjóðólfur - 30.03.1854, Síða 5

187
#altcí lieitir. er nijög jiarflegt salt, jivi
jiaft er í útlöndum viö liaft í mörgum sjúk-
dómum, bæ?)i á mönnum og fenaöi. Á 5j<><')-
verjalandi er brunnur einn, er Karlxbab heitir,
og hefir bann um lángan aldur verift álitinn
eitthvert hið bezta læknismeðal við ýmsum
lángvinnum sjúkdóinum, einkanlega lifrarveiki
og magaveikjuin; dvelja á hverju sumri meira
enn 7 jiúsundir veikra manna við jiennan hrunn,
og læknast jiar mesti fjöldi á hverju ári; vatnið
í bi'iiiini jiessum er ekki annað, en hreint og
almennt hveravatn með miklu „GIaubersalti“
í. jþað liggur því í augum, uppi að ef við
fækjum Glauhersaltið og uppleystum það í
hveravatni, eptir réttum mæli, af hverju eins
og allir vita að nóg er til hjá okkur, jiá gætum
við jiannig sjálfir til húið okkur eitthvert hið
ágætasta læknismeðal, sem líkast til yrði
eitthvert hið heilladrjúgasta meðal við lifrar-
veikinni hjá oss. Auk jiess er Glauhersaltið
eitthvert hið fiægilegasta hreinsunar - meðal,
bæði fyrir menn og skepnur; jiáð uppleysir,
jiynnir og Tireinsar, og selst mikið af jiví í
öllum borgum erlendis, og kallast „Karlshader-
salt“. Dýralæknar við hafa það á ýinsan hátt,
og svo segja nýjari skýrslur, að það hafi reynzt.
sem hið bezta meðal við fjárpestinni á Prússa-
landi og Pólinarlándi, þá er hún geysaði þar
fyrir nokkrum áruin. Eg skal í næsta þætti
nefna sjúkdóma þá, sem læknast geta með
MJod“- meðölnm og Glaubersalti, en nú að
eins geta þess', að hér á Eyrarbakka eru nú
seni stendur úr þángöskunni til búin rúni átta
hundruð pund af Glaubersalti og að það nú
jiegar liefir verið reynt við ýnisa sjúklínga,
sem hreinsandi meðal, og gefizt mæta vef.
(Framh. síðar).
(Aðscnt).
Jað erað ætlan minni, ekki pinasta vafa-
laus skylda stiptamtinaniisins á Islandi —
eins og lierra Trampe hefir þegar viðurkennt,
og ineð herum orðum stendur í tilsk. af 8.
inarz 1S43, 39. gr., —að kalla með boðunarbréfi
alþíng sarnan i livert skipti og það á að hald-
nst, lieldur einnin að annast. um, að köllun
sú, til sérhvers jiiiigmainis, livar sem hann
hýr á landinu, sé svo timanlega úrgarði gjörð
frá lionum, og með yissuin skilaferðum send, \
að óbryggðult komist til lianda þingmönnuirt
svo siiemma, að hver þeirt-á hafi, eptir fjar-
lægð þeirra frá alþíngisstaðnum, nægan tima
til að geta verið þar komnir i réttan tíma.
Nú bið eg góða menii álíta, hvort herra stipt-
amtmaður Trampe rnuni allskostar hafa gætt
þessarar skyldu sinnar, er hann meb hoðun-
arbrefi, til min, dar/settu 30. april i vor,
hallar mit/, fúngniann Norðurmúlasýslu, til að
mæta á alþingi 1. júlí i sutnar, ot/ ser pó
ei betur fyrir að höllun sú homist í tækari
tíma til skila enn svo, að hitn berst mer
fyrsl i hönd 2. d a y ohtóbermánaðar
i haust1. Hvort eða hvað lengi herra
Trampe hefir geymt jiessa köllun lijá sér,
ept.ir að hún hefir verið skrifuð og dagsett,
er ekki hægt fyrir niig að gizka á, en eptir
jiví, sem ráða er af út.iiti bréfsins, héfir það
ekki á skotspæni farið, því þegar það kom
til min, var það lireint að utan sem inrian,
og alveg órotið og ókvolað, og þaraðauki
merkt, tveimur póstlista merkjuin nl. nr. 20
og 46.
Undireins og eg bið J>jóðólf, að auglýsa
þetta sem eg hefi nú sagt, öllum fesendum
og kaupendum sínuin, ætlast eg til, að það
þéni st.iptamtmanninurn sem viðurkenníng frá
minni hálfu, að eg hafi þó meðtekið næstl.
2. október, köllunina frá hoiiuin, sem um-
hoðsmanni kouúngsins í því falli, tii að inæta
á alþíngi því, sem haldið var í Reykjavík í
júlí mánuði næstum þar á undan.
Að svo mæltu legg eg það öruggur undir
álit réttsýnna landa niinna, og aiinara góðra
manna, livort jieir fiiina nú orsök til að á-
fella mig, þó eg ekki mætti á alþingi í suin-
ar, sem þíngmaður fyrir Norðurmúlasýslu.
Skrifað í tlesembcr 1853.
Jíngmaður Norðurinúlasýslu.
Saya af Veslfjörðum.
(ðíiðurlag).
En nú er að segja frá lierra Uaupnianninum; það
varð bið á skýrslunni, er lionum bar að gefa sem nið-
urjöfnunarmanni, og aldrei Ict bann liana koma í liönd-
ur hreppstjóranns, heldur laumaði liann henni sjálfur í
<) þingmaðurinn i Suðurmúla-s. fékk, cptir þvf
scm liann skrifar oss, köllun stiptaintiiiannsins til alþtngis
1853, dagsclta 30. apr. s. ár, 1. oktobcr í li a u s t.
Abyrgðarm.