Þjóðólfur - 26.05.1855, Blaðsíða 5

— 89 —
ins; „Norðri“ scgir, að Húnvetníngar hafi nú í vor keypt
korn handa skepnum sínum; það var nú að vísu ekki til
hér í Reykjavík; Borgfirðíngar hið efra eður til dalanna
sýnast einnig að bæta meðferð fénaðar sfns smáinsainan,
og eins uppsveitirnar i Árnes-sýslu, enda hefir og mjög
lítill fellir orðið nú i þessum sveitum, og brúkunarhross
Árnesínga eru prýðilega fær. — Aptur er sögð miklu vcrri
fjárhöld um suðurhluta Árnessýslu, einkum i sunnanverð-
um Flóanum, um Austurlandeyjar, Eyjafjöll, Mýrdal og í
Meðallandi; enda munu þessar sveitir einkennilegar að
mörgu öðru miður liollu ráðlagi.
— Fiskiafli næstliðna vetrarvertíð, hefir verið fádæma
góður allstaðar liér vestan- og sunnanlands, nema í Mýr-
dal og undir Eyjafjöllum og í Landeyjum; er aflaleysið
mjög tilfinnanlegt um þessi pláz, þar sem svo margir bú-
endur, sakir þranngbýlis og jarðarkreppu eru meðfram
komnir upp á sjóinn; aflinn var og næsta litill í Stokks-
eyrarhverfmu og um Eyrarbakka; i Vestinannaeyjuin urðu
rúm 6 hundr., i þorlákshöfn og Selvogi á 5. hundrað, f
tirindavík á 6., i Ilöfnum og Garði, Njarðvíkum, Vogum
og um Ströndina 12—14 hndr. mest, en nokkru minna í
Keflavik sjálfri, uin Álptancs, Seltjarnarnes og Akrancs,
nálægt 9 hndr. má ske einstaka maður þar yfir; sú hlut—
arupphæð sem hér er talin, er mest í liverri veiðistöð-
unni. Af ísafirði og uudan jökli eru sagðir yíir 10 hndr.
hlutir. — Síðan uin lok lielir hér um nesin aflaat vel á lóð.
— Vér höfum áður getið um liinn slaka skort, sem var
á öllnm nauðsynjum i vetur í Vestmanneyjum; þángað
kom í f. mán., jagt austan af Áustfjörðum, ogvannsýslu-
maðurinn, „Kapitain“ herra Kohl hana óðar til að sigla
til Eyrarbakka og sækja þángað korn, 25 tunnur, til að
létta af hinni bráðustu nauðsyn Eyjaskeggja; er oss skrif-
að, „að honum hafi farizt þetta eptir annari góðsemi hans,
stjórnsemi og afskiptasemi þar á Eyjunuin“; enda hcfir
þcssi embættismaður látið til sin taka incð fleira en þetta,
síðan í fyrra að hann kom þar; hann vakir yfir alls kon-
ar stjórnsemi og reglusemi, og hvetur Eyjabúa til ýmsra
þarfra samtaka; t. d. að Ieggja vagnvcgi yfir þvera heima-
eyjuna; og hafa Eyjabýar nú keypt sér vagn og geta þar
með fækkað hrossum, sein þar er mjög kostnaðarsamt að
hafa, en fjölgað aptur kúm að þvi skapi.
— Rángve 11í ngar ráðgera nú, að stofna sjóð handa
ekkjmn og hörnuni þeirra, sein drnkkna þar fyrir sönduin
(og má ske í Vestmanneyjum?), likt og hér er nú gjört.
— Til þess að hæta prestunum að Múla í Aðalreykja-
dal að nokkru tjón það, er þeir biðn í búsbriinanum í haust,
skutu ýmsir menn saman fé nokkru þar í grenrid, mest fyrir
hvatir herra kaupm. J. Johnsens á Húsavík; sjálfur gaf
liann hvoruin prestanna 50 rdd., eður til samans 100 rdd.
frá sjálfum sér.
— Um mann þann af Skagaströnd, sem út tók með
hafisnmn í vetur segir „Norðri“ 5. maí þ. ár, svo frá:
„8. dag maranánaðar, þá hafisinn leysti aptur frá út-
kjálkum landsins, hafði Jón nokkur Bergsson, frá Hvals-
nesi á Skaga, verið ásamt ileirum við hákarlaveiði upp
uin ís austur af Skaganum, V,—I milu undan landi, og
scinast verið að flutningi á veiði eða veiðarfærum; en þá
tók isinn stindur, svo Jón komst ekki til lands aptur, og
varð heldtir ekki bjargað, vegna ofviðurs ogisreks; sást
liann þó meðan ljóst var af degi, og seinast í kikir, hlaupa
aptur og fram iim isinn til þess að ná landi, en fékk livergi
að gjört. Hundur hafði fylgt honum, sein 6 dægrnin seinna
hafði komið í land upp að Vikum á Skaga; en til Jóns
liefir ekkert spurzt síðan; hann hafði verið lítt klæddur.
J>að er lialdið, að liann varla muni hafa getað lengi lifað
á ísnuni, sein rak til hafs, þar hvassviðrin og heljurnar
fóru þá aptur í hönd“.
— I 6. —13. blabi „Norðra“, sem nú er kominn
híngab subur, eru ekki færri en alls 5 greinir, sam-
tals 7 dálkar, stýlafeir til vor og útgefanda þessa
blafes persónulega, og sífeur en ekki hógværar eí>a
vinveittar; þó nú sjálfsagt væri réttast ab svara
slíkum smánaritgjörbum engu oríii, getum vér samt
ekki stillt oss um aí> senda höfundunum eptirfylgj-
andi fáorba kvebju:
I. Norðri 3. bls. 22—23. „Fáeinir Ilúnvetn-
íngar“!
þib eigib sjálfsagt heima fyrir norfean Blöndu,
góbir menn! Mikib hryggir þafe oss, aíi bréfife, sem
vér færfeum 22. jan. í fyrra, skuli enn þá, nú eptir
heilt ár, vera ab ásækja ykkur og standa ykkur
fyrir svefni, eins og önnur ill sendíng eba „draug-
ur^; þaS ásáekir ykkur þá litlu vægar, þetta bréf,
heldur en sagt er, aí> einn presturinn fyrir austan
ána ásæki kvennfólkib, — en þií> verfeib samt ekki
vanfærir, vonum vér; — en því eru ekki slíkar
vofur „kvebnar nibur", ab fornum sib, eba „gengife
milli bols og höfubs á þeim". Vér fullvissum yf>-
ur samt um þaf), af> höfundur bréfsins heitir hvorki
„Jón“, né „séra Jón“, oghvorki er hann „draug-
ur“, né hefir nokkru sinni verif) nefndur svo; þif>
megib ábyrgjast þafe, af> hafa engan fyrir rángri
sök; en þau spjótin tífekast nú, eins og þife vitib,
af> „feðra“ rángt, og feðra mef) „lýgi“, svo afi
ykkur er má ske nokkur vorkun.
n. „Norðri“ 3. bls. 23—24. „Grímur Laxdal“,
— „gófi mann! o. s. frv."; — má nú ekki þetta
svar nægja þeim pilti sjálfum!
„Siðferðislega skemtunarbókin“ hans, „Felsen-
borgarsögurnar", eru þegar dæmdar, og kemur
dómurinn bráfum út í þjófólfi. „Norfi" hælir þeim,
því hann fyrirverfur sig ekki, af hafa þessi óhæfu-
orf eptir Grími, og smána svo sjálfan sig mef því og
smekk landsmanna; þetta skal Norfri ábyrgjast nú
og sífar; en fyrst af „N.“ ætlar af þenja sig og
taka skemtisögur, því flytur hann þá ekki sem fyrst
einstöku sifferfislega skemtikafla úr „sifferfislegu
skemtunarbókinni" hans Gríms, t. d. bls. 168. 169,
efa 175 —177, efa bls. 250—252; efa 256 — 258;
336—338; 464-465; 469-471; 476-480, - og
svo miklu vífar; þaf er svo sem sjálfsagt, af „Norfri"