Þjóðólfur - 01.11.1856, Blaðsíða 6

- « -
.sutiiarið séð söinu ána í kvífé Jóns Skúlasonar, og þú hafi,
að því er honuni virtist, verið búið að afmnrka liana.
Að vísu eru nú mcð vitnisburðum þessiim og atvik-
uin sakarinnar fram komnar alliuikiar likur fyrir þvf,
að hinn áka>rði sé valdur að þjófnaði cða þjófsliyliningu
á þeirri unigetnu lambá, sem Rannveíg Jóliannesdóltir hefir
incð eiði staðfest, að væri sér horfin án vilja sfns o<r vit-
undar, en eins og likur þcssar eigf virðast vera slikar,
að sönnun samkvæmt tilskipun 8. scpt. 1841, I. gr., með
þeim geti álitizt fengin gegn hinuin ákærða, þannig skortir
hér og— enda þótt spursmá! gæti verið um að dæma liinn
ákærða fyrir þjófshylmíngu, sein þó ckki getur átt sér
stað, þar scm bann einúngis er við undirréttinn, ákarrðnr
fyrir þjófnað — þá lagasönnun, sein DL. 6.—17.—10., 11. á-
kveður, þar sem einúngis eitt vitni (Svcinn Jnnsson) hcfir
borið. að sú ær, sem liannveig Jóhanncsdóttir liafði misst,
liafi verið f fé hins ákærða, og eignarsönnun þannig ekki
er fram komin. Kétturinn hlýtur þcssu samkvæmt að á-
lita, að liinn ákærði sé af undirdómaranum réttilcga
dæmdur sýkn fyrir frckari ákæruin, og bcr þvf nndirrétt-
arins dóni, bæði hvað úrslit sakarinnar og kostnað benn-
ar snertir, að staðfcsta, þó þannig, að hinn ákæiði dæm-
ist sýkn af sóknarans, cn ekki eins og f undirréttarins
dómsályktun cr að orði kvcðið, fyrir réttvísinnar frekari
ákærum. l.aun sóknara og verjanda hér við réttihn á-
kveðast til 5 rdl. og 4 rdl.“
„Meðferð sakarinnar við nndinéltinn hcfir verið lög-
inæt, og sókn og vörn hér við réttinn forsvai anleg“.
„því dæmist rétt að vera:“
„Ákærði Jón bóndi Skúlason á fyrir sóknarans frekari
ákærum f sök þessari sýkn að vera. Hvað sakarkostn-
aðinn snertir, á undirréttarins dóninr óraskaður að standa.
iMálsfærslulaun fyrir landsyfirrettiniim á ákærði að borga
sóknara þar, examinatus juris J. Gúðinundssvni með 5rdl.
og verjanda, organista I’. Uuðjohnscn 4 rdl. r. m.“
„Dóniinum að fullnægju undir aðför að lögum“.
i
cVÓsapIiat bóndi Tómassof), á Stóruás-
geiráá.
Fæddur 23. okt. 1788, dáiun 25. marz 1836.
1. Myrkrtö er komib og miíiar á daginn,
mararbrún döpur sól geingin er aö,
Jósaphat, þú ert í jarbaraskaut laginn,
eg se þinn auban og tómlegan stab.
2. Nú ertu kaldur a& nábefci hniginn,
nú eru slitin þau jarfcnesku bönd,
daubans er blimdur ab brjósti þér síginn
brostií) þitt auga og stirnui) þín hönd.
3. Nú harma þig ættmenn og vinir ai) vonum,
sent varst þeim á götunni leibarsteinn kær,
en hver einn af aidanna syndhábu sonum,
scint eba snentma því takmarki nœr.
4. Hrörlegust elli sízt hlaut þig áminna,
hvaíian menn lán sitt og atgjörfi fá,
sem hinir úngu mjög sjaldan þó finna,
íínum þeir \ii)burium dýrb gefa þá.
5. MunaSar heims aldrei glöptu þig gæí)i,
ginníngum hans fyrir stóSst eins og múr,
hafnabir fordyld og framhleypni bæ&i,
fáskiptinn, stabfastur, réttsýnn og trúr.
6. Vinfastur, gætinn og vibræiis-góiiur,
varstu, og sannleikann elskaíiir mest,
staklega minnugur, mikii) vel fró&ur,
margan gazt lirakib, sem vitrari lézt.
7. Trúlega köllunur-verk gjörbir vinna,
vandabir lífernib ilestöllum meir,
hússtjórn og bústjórn þín bar lángt af hinna,
þab bjó þér allt lofstýr þann aldreji deyr.
8. En andi þinn leystur úr líkamans vibjum,
lifir í fribarins heimkynnum nú,
þig aptur hittum vér þar, allir bibjum
þann sem ab vonina gjörir ab trú.
G. Guðmundsion.
FEÉTTIR.
Póskipib eba blöb þau er meb því komu, færbu
mjög fáar almcnnar fréttir abrar ebur meiri en þær
er þegar bárust meb saltskipunum og fyr er getib;
almennur fribur var milli stórveldanna, er þan virt-
ust ab vilja treysta sem bezt hvort í sinn stab.
Ivornuppskera \arb í betra meballagi yfir gjörvalla
Norburálfuna einkanlega um allan norburhlutann og
á rúgi, en á norburlöndum miklu mibur á byggi og
hafra, því hretvibri meinubu ab ná þeim kornteg-
undum í Idöbur í tíma; um Danmörku, Noreg, Sví-
þjób og Bretland var sumarib bæbi kalt og um-
hleypíngasamt og heldur votsamt.
— I Danmörku horfbist til, ab öll hin innri
stjórn og alríkisskráin mundi mara í sama kafinu
og hvorki gjöra ab sökkva né fljota; megnum kurr
bryddi á í sumar mebal Ilolsetumanna og allt
af þykir heldur mega gruna þá um gæzku til Dana —
út af þjóbeignasölunni er ríkisrábib af rébi í vetur
cr leib; fór Prússastjórn og mebfram Austurríkis ab
hafa þar nokkur afskipti af, og skora á Danastjórn
um tilslökun nokkra vib Holsetumenn í þessu efni,
en allt jafnabist þetta sjálfkrafa og hjabnabi svo nib-
ur. — Nú um byrjun f. mán. voru ilestir rábgjaf-
ar konúngs búnir ab beibast lausnar frá stjórnar-
störfunum; ’rábgjafaforsetinn Bang gamli, segja
menn beibist lausnar fyrir heilsuleysissakir; en
ZJnsgaard, mest fyrir þá sök, ab hann greinir á vib
alla liina rábgjafana um lagafrumvarp eitt er stjórn-
in var búin ab heita ab leggja fyrir ríkisþíngin í
vetur áhrærandi þab, ab hinir ríkari jarbagóz eigend-
ur yrbi skyldabir til meb lögum, ab selja ábúendum
ábúbarjarbir þeirra; en þab hefir Unsgaard aldrei