Þjóðólfur - 05.11.1862, Side 1

15. ár
5. Nóvember 1862.
1.—
Allir kaupendr aíi 14. ári þjóltólfs eru boí)nir aí) at-
hnga, aí> hinnar merkilegu ritgj'iríiar herra amannensis Júns
Amasonar um stiptsbókasafniíi or af vangá slept úr
»innihalili“ árgángsins (aptan á titilblaíiinu), og eru þeirbeímir
at ’’æU Þ“f inní, bls. 90, 105, 118.
Skilnaðarminni
lærisveina Reykjavíkrskóla
til yfirkcnnara
lierra Björns Gunnlaugsen.
(Súngiti í'yrir minni C. Okt. 1862).
Lag: „Stillo med Klagen“.
1. Velkominn vertu
vinr og faðir!
bræðr þars glaðir
þín bíða’ í sal;
velkominn vertu
enn einu sinni!
bjartfólgið minni
hafið nú skal:
Öldúngr mæri!
ástvinr ljúfi!
hjartað þér færir
fórnir skilnaðar fölskvalaust.
2. Liðinn er dagr,
Ijósin upphæða
gullfögr glæða
ginregins skeið;
lífsaptan fagr,
bragníngr blíði!
bendir úr stríði
lágri frá leið
sólar til geyma,
sálin þar góða
bimneskt á heima
helgan við sólkonúngs stól.
3- ^n 'ér sem eigum,
ástkæri faðirl
sveinar sorgglaðir,
sJá þer á bak,
Örs<t þér ei megum
þakkir rétt kunna
iðgjöíd né unna,
ást vora tak!
hana að enni
öldúngr þínu!
ódauðleg spenni
gyðja, herlagt sem geisladjásn.
4. Og er þinn borinn
bjartara’ að landi
háfleygr andi
frá heimi er,
gyðjur á vori
grænu þá binda
blómkrans og vinda
að vánga þér,
ást vor skal líða
eins og ljósálfr
og leiði þitt prýða,
blíði Gunnlaugsen! Gleym mer ei.
Lejyat cðr stofnunargjöf sira Ólafs Einarssonar
Hjaltestcðs prests til Saurbæar á Hvalfjarðar-
strönd, til tippörfnnar Off eflinjsfar
jarðabótnm t Saurbœarsókn í Borgarfirði.
Margir Íslendíngar urðu til þess á hinum
fyrri öldum, ýmist að stofnsetja og stipta með
gjöfum sérstakar stofnanir, og ýmist að gefa gjafir
til þeirra stofnana og annara eldri, og voru þær
gjafir á margan veg: í löndum eða lausum aur-
um, rekaítök, skógarítök o. fl. Svona voru frá
upphafi undirkomnir og stofnaðir báðir hinir fyrri
biskupastólar og skólar þessa lands, níu klaustrin er
hérvorufram á siðaskiptin, og flestöll benificia og
önnur prestaköll, kirknaeignir og kirkjufé í landinu.
Ilinar einstaklegu gjafir voru flestar gefnar ofyrir
sálu sinni«, sem þá var kallað, til áheita o. fl.; var
allt það fé, og eins Kristfjárjarðirnar eðr Krist-
búin nefnt »lil Guðs palcka lagit«, og kvað svo
mikið að því með siðsta, að þær fasteignir voru orð-
nar meir en þrír fimtúngar allra fasteigna í landinu.
Eptir siðaskiptin mátti heita að þvertæki fyrir
þessleiðis gjafir og stofnanir hér á landi; konúng-
arnir í Danmörku slóu eign sinni á öll klaustra-
gózin, liétu með fyrsta að stofna þar skóla, en varð
ekki úr; biskupastólarnir héldu eignum sínum og
óðulum um sinn, og eins staðirnir (benificia) og
kirkjurnar, og bætti stjórnin í Danmörku að vísu