Þjóðólfur - 10.01.1863, Side 7

eigi dulizt, að færi hinu sama fram, mætti eigi
leiða lijá sér að hreifa því opinberlega, en bæði
er slíkr cltíngaleikr oss næsta leiðr og ógeðfeldr,
þar sem nieðfram er um smámuni að ræða, eins
sbin'3'^ ^etta 3 sar eit’i stað nema einu
'ér lifuð^ ' e'nn' s^rs*u’ °S 1 annan sta^ l'öfum
ans U V'^^voni a^ tlinn’ égætu kennararskól-
n>undu taka sig smámsarnan á um það, að
'an'a dálítið betr þetta litla skýrslugrey, og varla
),U te,Ja ofætlun fyrir 7 æfða og vellærða kcnn-
a> að gánga svo frá þessum fáu blöðum, að ekki
þau þeim og skólanum og landinu öllu til lýta
o» athlægis. yjpðist hvorki vandaverk né
da»b'k S,Un(^ar Vf!r*' að snara þessu í letr eptir
bað -IT1 *estrai’töflum skólans, einkum væri
fJÖrt 1 ta’ka tíð og rétta — þ. e. um lok
próf f °S l'm ^að levti aðalPrnf °S burtfarar-
hefir ^ ^lani a vorin> eins °o herra rektorinn
siúlf S a^*' *leitið °s viðrkent að sé bæði rétt og
Sa®t> 1 skólaskýrslunni 1851—52. Vér höf-
aitirei efað það, að allir kennarar skólans og
vorrj ^6'ria ' Sin" stað tiafl fullar mætur á túngu
a *’ iatl þvi sem fyrst niðr falla þetta danska
að að m Skóiaskýrstunnrn> Þeim mun a'drei skip-
c.„ við Þafa það; stiórnin hefir þvert í móti
sk’l , ur> þegar huu var um það spurð, að
um aS'V^rsiau sky'di samin á íslenzka túngu. Lát-
j. 'era að Þeir kenni sig eigi menn til þess að
Q skólaskýrslunum fylgja vísindaleg boðsrit álíka
áfiri^aU VOm Cr kennarar Bessastaðaskóla gáfu út
agln. 1851, en síztgetr nokkur maðr skilið,
llr þeim söknuði sé bætt með þessum dönsku
^ntnm, sem nú um 11 ár hafa stækkað skóla-
þ\rfS'Urnar lÍ* ilelniln8a framyfir það, sem þær
eð vera’ kennurunum sjálfum sízt til sóma
ga<. a^ætis’ mor8um til athlægis en engum til
a^i-ns nema prentsmiðjunni og prófarkalesar-
litij111’ 6r ^ me^ ^V1 tvofai(fa atvinuu af þessu
m eVerki’ en skólasjóðrinn aptr tvöfaldan kostnað
(Acsent)
Hiiidarstapá'i141' 4' d' Jú,,ím<n' Þ' á' (18,i2) andaí>is
Steinunn rt Hj"rt88yar8Úk"’ á M>rura' ra«íilijáiparak
á Sand' " 1' af8d <5 tt i r, 67 ára gíimul. Hún var fædd
t’úfca 1^U,ldÍr J"ktii var faíiir hennar Olafr Ólafsson, þ
fflai kar 1 piáatmi> Sigurbssonar, Ilögnasonar, s
Unn "ast^"^un,, soinna á 0krum á Mýrum. Mót>ir S
Dnarvar Gu%ruu Haldúradótfirr .• . , , ,.
E,„_ „ . j raauttir porsteinssonar, búnda í A
‘l ,ST ........s"............... b« M,l„, h,„„, ,
' »«i, lil.hnps 11.1,s
hr.n,, baniæ;SkU *ekÍU ’’ f"8tr ai ff-ímrbrúþur si
•Pl’stjura Sigurhi ólafssyni í Ujörtsey, var bún hjá h,
í 16 ár, unz hún ári?> 1824 giptist ýngismanni Vigfúsi Jóris-
syni í Hindarstapa, hafa þau sílban búife saman í 38 ár á þess-
ari sömu jörí). þeim varþ auíiií) 6 afkvæma, 2 af þeim dúu
í æskti, en 2 dætr burtkölluíust á fulloríiins aldri, önnr gipt,
hin úgipt, en 2 dætr eru enn á lífl, háfiar giptar. Steinunn
sáh var valinkunn merkis- og dánnkona, góohjörtu?), nákvæm,
trygg og raungóf, hjálparfús vif alia bágstadda; hún ekki af
eins !et þeiin í tö þá hjálp og afstof, er húu framast mátti,
heldr talafi hún opt skörugloga máli þeirra vif afra, er lif-
siut gátn, því kærleiki hennar var framtaksamr og fordildar-
laus, og hún olskafi ekki af eins mef) orfi og túngu, helilr
mef verki og sanuleika. Hún haffi verif) kosin yflrsetukona
og gegndi þeim starl'a mef) gófri heppni í inörg ár. I allri
nmgengni hennar og framferfi lýsti sér ráfvendni, frómlyndi,
djiirfúng og örugt traust á gtifi og velvild og kærleiki til
manna, einkum mefaunikiiu vif) þá, er eitthvaf) amafi af.
Eptirlifandi ástvinir blessa minníngu hennar. — Sanm dag
andafist af) Hítarnesi í llnappadalssýslu ekkjan porbjiirg
G u n n 1 a u gs d ó 11 i r, 91 árs gömul, ættuf) sunnan af Vatns-
leysuströnd. Iiún var ekkja eptir gáfu- og merkismanninn
og þjófihagasmifíiun Ófeig sál. Jónsson, er lengi bjó af) Brú
í Grímsnesi og Heifarbæ í þíngvallasveit, og var seinast fá-
ein ár sem húsmafír á Sufr-I'e)kjmn í Mosfellssveit, hvar
haun burtkallafíist 19. dag Júlímán. 1843, þá þau höffiu búif)
saman nærfellt í 50 ár. þeiin haff)i orfif) 12 barna aufifi,
sem flostöll voru gengin til hvíldar á undan mófmrinni; ab
eins 2 dætr eru enn á lífl. porbjörg hafíii sífan lifaf) sem
ekk.ja í 19 ár, þar af 16 ár í húsum prestsins Stepháns þor-
valdssonar, 7 hiu seinustu í Hítarnesi og jafnmórg ár blind.
Hún haffii verib mesta dugnabar og ráfdeildarkona, ibju- og
eljunarsöm og sparsöm, rábvönd, gubhrædd og þolinmóf), um-
hyggjusöm móbir og húsmóflir, vibkvæm, góf) og trygg ekta-
kvinna. Hún hélt fullri ró og rænu fram í andlát sitt og
sofnabi í fribi, án neinna serlegra sjáanlegra þjáninga, enda
var dagrinn orbiun lángr og mikif) hafbi verif) vakab og trú-
loga unnif).
Á mebal enna dánn ber einnig af) minnast merkis- og
sóma-konunnar Ingibjargar þ ó r f) ar d ó 11 u r í Laxár-
holti, konu hjálparlæknis hra. Sveins þórbarsonar þar; hún var
fædd á Arnartúngu í Stafjarsveit 19. dag Febrúarmán. 1790’;
þegar hún hafbi 6 um tvítugt, ef)a 21. Okt. 1816, giptist hún
töburn ektamanni sínum og liffi saman vi& hanu í ástúblegu og
gæl'usömu hjónabandi í 41 ár og 2 mán. — þoim varf) anbií)
4 afkvæma, af þeim eru tvö á líft — og andabist 22. Des-
etnber 1857. Hún var mikil driftar- og sómakona, hyggiu,
ifjnsöm, roglusöm og stillt, gætin í framgaungu sinni, um-
hyggjusöm og aiúfarfull ektakvinna og móbir barna sinna,
trygg og vinföst og raungóf). — Eptirþreyandi ekkjumafr og
börn goyma minníngu homiar í blossun.
Hítarnesi, í Desbr. 1862. St. þ.
— 3. d. Júnim. f. á. andafiist merkiskonan K a t r í n
Bjarnadóttir á Öudverfíarnesi í Grímsnesi, 70 ára göinul.
Árit) 1822 giptist hún eptirlifandi ekkjumauni sínum, Guf)-
mundi bónda þorkolssyni, og varf) mef) honnm móbir 9 barna,
af þeim eru 5 á lítl, 3 synir og 2 dætr, öll gipt. Katrín sál.
var heppin yflrsetukona og kjarkmikil þá á reyndi; guf)hrædd,
hreinskilin og lítillát í anda; gestrisin og gjöful vib snaufa
menn; liennar mun lengi saknab verba í Grímsneri, ogminn-
íng hennar þar vakín, þá góbrar konu verbr getib. — „1862
17. Október andabist ab Hauiri í Gaulverjabæarsóku dugn-
abar- og uiannkostakona þórunn þorsteinsdóttir, kona