Þjóðólfur - 10.06.1863, Blaðsíða 3

— 127 —
almcnníngs, að liinnm núgildandi iögum sé vel og
rœkilega framfylgt. Gjaldþegn.
— Stefna og niðrstaða þessarar ritgjörðar verðr
vart skilin öðruvísi en svo, að höfundrinn sé í að-
alefninu samdóma skoðun vorri og uppástúngu í
greininni J6. Apr. þ. á. (24. blaði), að oss sé nú
vant þeirrar æðri valdstjórnar, er vaki yfir fram-
kvæmd laganna, og þarábygðri framför vorri og vel-
farnan, með nægum krapti, samkvæmni og árángri,
og að vér þess vegna hljótum að senda til næsta
Alþíngis gagnorðar bænarskrár úr sem flestum hér-
uðum, um tryggara og betra (yrirkomulag á yflr-
stjórn vorri. Ritst.
Verzlun og vara 1863.
Yér skulum aldrei gánga í móti, þó að oss
kunni að verða lagt það til ámælis, að 29. f. mán.
kom maðr einn hér á skrifstofu blaðsins með
greinarkorn eigi lángt en nafnlaust, og kvaðst vera
beðinn þess af nafngreindum staðarbúa, að koma
benni inn í jbjóðólf; greinin var nieð auðkenni-
legri rithöndþessa sama manns, erbinn bafði sent,
en sem sagt nafnlaus, og var hún þess efnis, að
færa líkur að því og sönnur, að kaupmenn vorir
mundu eigi geta keypt íslenzkan saltfisk og ullu á
sumri komanda, öðruvísi en við miklu lægra verði
fiskinn heldren í fyrra, og ullina vart eins háu
verði eins og þá. Ritstjóri blaðsins rendi augum
yfir greinina, og afsagði að þvt' búnu, að taka bana
svona naf'nlausa, en kvaðst það gjöra mundu, ef
böfundr hennar vildi setja nafn sitt undir, hvort
lteldr ltann væri einn eða þcir væri fleiri. En svo
virðist, sem hvorki útsendarinn sjálfr né hans fé-
lagar hafi viljað gánga að þessu sanngjarna tilboði
voru, þvi síðan befir engi gefið sig fram með þessa
grein eðr aðra samkynja benni, hvorki nafnlausa,
eins og lnin var, eða með nafni undir.
En aldrei skyldi nokkur maðr hafna bendíng-
Um, hvort sem þær koma frá vini eðr óvini, né
sitja sig úr færi að yfirvega þær og færa sér þær
ai>naðhvort til varúðar eðr nota, eptir því sem á
stendr, því æfinlega »gengr hverjum eiltbvað til
Þ685 sem bann gjörir«, sagði Grettir, livort sem
það borfir til góðs eðr ills af þess hendi sem að-
iörin kemr frá.
Eins og vér áðr sögðum, var grein þessi eðr
átti að vera fyrirfram aðvörun til landsmanna um,
að þeir þyrfti ekki að búast við eða vænta eins
mikils verðs eða »hárra prísa« sem kallað er* á
saltfiski sinum og ullu, eins og flestir kynni gjöra
»ér í lund, eðajafnbátt verð eins og varalgengast
í fyrra. Um saltfiskinn befir nú líka mátt skilja
þetta sama á ýmsum kaupmönnum vorum, síðan
síðasta póstskip kom, og kvað svo að því, að sumir
þeirra liótuðu eða afsögðu að gefa meira fyrirlýsi-
pundið af þorskinum blautum, heldren 24 sk. Vér
vonum svo mikillar ráðdeildar og hugsunarsemi af
landsmönnum, að þeir hafi lagt inn lítinn eða þó
heldr alls engan fisk við því verði.
Geigr kaupmanna vorra eða óspár um það,
áð fiskrinn héðan muni gánga þeim lit í ár svo
miklu lakar en i fyrra, er að sögn þeirra sjálfra
einkanlega bygðr á því, að í ár hafi verið svo
margfalt meiri og betri fiskiafl í Noregi, heldren
var í fyrra, og þaraðauki ætli nú Noregsmenn
að verka saltfisk úr mestöllum þeim afla sínum, í
stað þess að þeir híngaðtil hafi verkað harðfisk úr
meiri hluta hans, en nú sé harðfiskrinn fallinn
svo mjög í verði, í útlöndum, og muni því verða
meiri ágóðavon af saltfiskinum.
Eptir því sem er að ráða af útlendum blöð-
um og öðrum fregnum frá Noregi, þá hefir þar
að vísu verið einn hinn mesti fiskiafli vetrinn sem
leið og margfalt meiri en í fyrra. Hitt er einnig víst,
að allr harðfiskr lækkaði mjög í verði í útlöndum
þegar fram á vetrinn kom, svo það getr vel verið,
að Noregsmenn fari nú þessvegna að leggja meiri
stundun á að verka saltfisk úr afla sínnm, heldren
verið hefir. En á meðan ekki heyrist neitt annað,
en að fiskrinn héðan, sá í fyrra, hafi selztá Spáni
í fyrra kaupmönnum vorum skaðlaust og verið vel
látið af verkun hans, og á meðan það álit getr
lialdizt þar í landi, að íslenzkr fiskr þyki eptir-
sóknarverðari og útgengilegri heldren fiskr frá
Noregi, þá virðist reyndar, að kaupmenn vorir hafi
ekki sérstakar eða nægar ástæður til þess að kvíða
nú þegar stórskaða á fiskverzlun sinni þ. ár, eða
að ráðgjöra nú þegar, að færa verð hans niðr í
20 rd. eðr meira, einúngis fyrir þá sök að Norð-
menn hafi nú a boðstólum margfalt meiri saltflsk
en að undanförnu, og margfaldan við það sem
héðan flyzt af öllu fslandi. J»ví hafi saltfiskrinn
frá því plázi í Noregi, sem hefir verkað saltfisk um
mörg ár undanfarin, þókt standa á baki íslenzkum
fiski velverkuðum, þáræðrþóað líkindum, að þeim,
sem nú fara þar að verka saltfisk í fyrsta sinn í
ár, takist ekki að hafa hann svo góðan, að hann
geti bolað út fiskinn héðan eða rírt verð hans á
Spáni, allra sízt svona á fyrsta leik.
Lækkun á ullarverðinu höfum vér engan
kaupmann heyrt nefna, en þvert í móti hafa margir
þókzt mega skilja á þeim, að hún mundií ár verða