Þjóðólfur - 21.12.1864, Blaðsíða 3

það máske í fyrsta sinni, að því er sáð á íslandi,
það spratt og varð ’/a ál. hátt. Að sá í sléttur
hvort heldr þak- eða flagsléttur, ýrnsum víngul teg-
tegundum, hegra, sefgresi, smæra o. tl. og láta
svo færikvíar gánga yOr, er ágætt ráð, til að fá
fljótan grasvöxt. Með þessu móti má, að eg kom-
ist svo að orði, ýngja upp gamlar sléttur; en þær
skyldi maðr herfa áðr eðr slóðdrnga. {>etta er nú
erlend og innlend aðferð í félagi. þannig hefi eg
þá sléttað 1 dagsláttu í ár; varð sú raun á að
flagsléttan spratt betr en þaksléttan1. Af einni
eldri dagsláttu fekk eg 23 hesta, í einum slætti.
í seinna sinn sló eg ekki, því eg kom ekki við að
bera á, í inilli slátta, gat heldr ekki varið kúnum
að bíta hana. Eg hefi máske verið of lángorðr
um sléttun, og grasrækt; bið eg félagið að mis-
virða það ekki; en eg gat ekki stillt mig nm,
að drepa ekki á fátt eitt af því helzta er taka
þarf í þessu efni. Mikið væri nauðsynlegt að
semja stutta og greinilega ritgjörð um túna-
sléttun og grasrækt, hygða á reynzlu. J>að kynni
þó að koma lil gagns. Eg held það sé ekki al-
veg gagnslaust, að nudda jafnt og drjúgum við
landa vora, það kunna þó má ske fáeinir að taka
eitthvað til greina í hvert sinn. Af görðum, liefi
eg hlaðið í vor 30 fm. af landamerkja garði úr
grjóli; er nú nær því öll landeign mín að veslan
verðu, algirt, frá fjalli til fjöru. Er þessi garðr
allr orðinn 110 fm. Glögt finn eg, að satt er hið
fornkveðna: »gacðr skal grannasættim. Engjar
mínar, sem liggja að þessum garði, hafa batnað
svo við' ágángsleysið, að þar fást nú SoglOhestar
af heyi sem ekki fengust áðr nema 3 og 4. Eg
hefi fremr litlar engjar, og því Iángar mig til að
búa mér til engjar, úr mosamóum, með plógi og
vatnaveitíngum. En veitugjörð er jafnan nokkuð
dýr, einkum teigaveitar, og mig vantar efnin,erþví
líkast, að eg geti aldrei skýrt félaginu frá, að eg hafi
þessu starfi lokið. En mikill auðr og frjórnagn,
er fólgið í vatnínu hjá oss, en þetta fer allt ó-
notað í sjóinn. j>að er raun, að þekkja auð og
öfl náttúrunnar, en vanta heizlið til að geta teymt
Þau til sín, sér í hag.
Nú er að minnast fátt eitt á fénaðinn. {>egar
maðr hefir ræktað gott fóðr, þá ríðr á að hafa
góðan fénað, verðugan fyrir fóðrið, annars lætr
maðr það í rifin sjóð. Eg er að gjöra tilraun
með sauðfé, viðvíkjandi ull og holdum. Eg hefi
komið mér upp hrút, af hinu, kollótta, lágfælla og
og lagðsíða kyni, sem hér er til innanum hjá okkr.
1) Af 26 ferh.fm. kom dragbands-sáta.
Undan þessum hrút hefi eg fengið lömb, sem vetr-
görnul gáfu af sér 3 pund af þveginni ull. f>etta
var í vor er leið. En það er ekki nóg þó ullin
sé síð, hún á að vera þétt og fin; til að vita þetta
rétt, þarf maðr ullarmæli. jþað er ekki til neins,
að hugsa um að bæta fjárkynið fyrri, en húið er
áðr að rækta nóg og gott fóðr.
Eg hefi mart á prjónunum og þó fleira í á-
formi, en hvernig mér auðnast að framkvæma þetta
heppilega, mér og öðrum til nota verðr komið
undir æfi minni og efnum. Eg veit, að hið heiðr-
aða félag mundi fúst til að styrkja mig nokkuð.
Mér hugkvæmist því að biðja félagið að lána mér
hundrað ríkisdali rentulausa og taka af mér, sem
borgun, þarflegar ritgjörðir um eitthvert efní við-
viðvíkjandi jarðyrkju og búskap. |>annig lán eðr
'styrkr kæmi mér yfrið vel og gæti gagnað með
fleiru en einu móti. Eg fel nú félaginu þessa bón
mína eða uppástúngu til yfirvegunar og velvildar-
fullrar meðferðar1.
DÓMUR YFIRDÓMSINS
í málinu: P. L.-Henderson (kaupmaiír í Glas-
gow, nú Liverpool á Bretlandi) gegn Páli slcip-
herra Bisserup (frá Kastrup á Amager).
UppkvtÆiiin li). September 1864.
fPáll Melsteí) sókti fj*rir Henderson, en Jón Gu&mundsson
varUi fyrir Eisserup].
»í máii þessn, sem aðaláfrýandinn, kaupmaðr
P. L. Ilenderson frá Glasgow á Skotlandi, hefir
skotið til landsyfirréttarins, hefir hann gjört þá
réttarkröfu hér við réttinn: 1, að hinum stefnda
skipherra P. Bisserup frá Kastrup á Ainager verði
frádæmdr réttr til skipsleigu hjá sér fyrir brigg-
skipið »Iirisline», er liann hafði leigt honum með
leigubréfi, dagsettu 15. Apríl 1861, að upphæð
2214 rd. 86 sk. r. m.; 2. að hann verði skildaðr
til að greiða honum eplir framlögðum reikníngi
fyrir kostnaðarauka og í ýmsar skaðabætr, sem
þar eru tilgreindar og síðar skal getið, 3523 rd.
74 sk. r. m., og 3., að hann verði dæmdr til að
greiða málskostnað fvrir undir- og yfirrétli 150 rd.
þar á móti liefir hinn stefndi, sem hefir gagn-
slefnt málinu fyrir yfirdóminum, krafizt þess, að
1) póaí) þess se eigi getií) í hinni fáorþu skýrslu Húss- og
biistjúrnarfelagsins, í JjjóÍJuIfl XVI. 143, um ob helzta er
gjoríbist á aibalfundi 5. Júlí þ. á, þá veitti fundrinn Gu%m.
Ólafssyní í Gróf 100 rd. leigulaust um hin næstu 10 ár; en
ekki vildi fundrinn gánga ab því bot)i Gufcmundar, aí) afborga
lánsfó þetta mec) ritgjórlbuni, heldr yrbi bann, ef hann vildi
ritgjórftir semja, er fólaginu þækti takandi, aí) vera há'br 22.
gr. felagslaganna í því efni.