Þjóðólfur - 13.03.1865, Blaðsíða 2

ITvert ITver
hundr. alin.
rd. sk. sk.
í ullu, smjöri, tólg 36 39 29
- tóvöru .... 18Yt
- fiski 23 V4
- lýsi ..... 25 » 20
- skinnavöru ' . . 20 39 16 V3
Meðalverð ailra meðalverða ÍMJ 93 aiVi
Samkvæmt þessum verðlagsskrám verðr spe-
sían eða liverir 2 rd. teknir i opinber gjöld, þau
er greiða má eptir meðalverði allra meðalverða,
þannig :
í Skaptafellssýslunum....................lSfiska
með lVa sk. uppbót frá gjaldþegni.
- hinum öðrum sýslum suðramtsins og íRvík 17 —
með 1 sk. uppbót frá gjaldþegni.
Ilvert tuttugu álna (40 fiska eðr ucrtínr-jgjald
á landsvísu, sem greiða má eptir meðalverði allra
meðalverða, eins og er um skattinn og önnur
þínggjöld 1865, (nema máske í Gullbríngusýslu) má
greiða í peníngum þannig: ... 20 álnir
eðr skattrinn.
í Skaptafellssýslunum...................4 rd. 46 sk.
- hinum öðrum sýslum Suðramtsins 4 — 69 —
TJtaf »bóltafregn« í Norðanfara.
í grein einni í blaðinu Norðanfara 28—29. f.
á., sem kölluð er bókafregn og undirskrifuð 5,
hefir höfundrinn getið um, að bók eptir M. Ei-
ríksson, landa vorn, um Jóbannesar guðspjall, hafi
borizt ln'ngað til landsins næstliðið vor, og talið
það jafnframt sem vott um, að klerkar og guð-
fræðíngar (hér?) mundu annaðhvort fallast á skoð-
un M. Eiríkssonar, eða að öðrum kosti eigi sjá
sér fært að hrekja hana, þar sem engi þeirra liafi
orðið til að mæla gegn henni.
Á móti þessu hefir herra E. Th. ritað í sama
blaði og kallað ályktun höfnndar þessa lýsa »gjör-
ræði og ofmiklu bráðræði*. Höfundr þessara lína
verðr að vera herra E. Tb. alveg samdóma í, að
bókafregnin í Norðanfara lýsi mjög mikilli fljót-
færni þvíað það geta verið margar fleiri or-
sakir en þær, sem höfundrinn hefir tilgreint, til
þess, að engi klerkr eða guðfræðíngr hér hefir enn
liaft sig til að skrifa, eða, ef til vill, nokkurn tíma
vill skrifa á móti M. Eiríkssyni. J>ví fyrst og fremst
er nú bók þessi nýlega út kominn og þó margt í
henni sé óþarflega fjölort, þarf þó tíma til að skrifa
gegn henni, einkum ef höfundrinn ætlast til, að
nokkur legði sig niðr við að svara hverju einu í
henni; svarið yrði því svo lángt, að það kæmist
ekki að í dagblööum vorum, heldr yrði að vera
sérstakt rit, og til að semja slíkt rit og koma því
á prent, þarf þó nokkurn tíma, að minsta kosti
fyrir þá menn, sem hafa embættum að gegna og
ef til vill, ýmsum aukastörfum, sem þeir áðr hafa
tekizt á hendr. En þaraðaulii — og þetta er
mergrinn málsins —■ er ekki bók þessi rituð á
voru máli, heldr á dönsku. Eptir ályktun höfund-
arins ætti þá klerkar vorir og guðfræðíngar að
svara öilum villuritnm, sem koma út á dönsku,
undir eins og þau fiyttist lu'ngað til landsins, því
ekki er þetta villurit mætara nö merkara fyrir það,
þó höfundrinn kalli sig Magnús Eiríksson og sé
fæddr og uppalinn hér á iandi. En þá fengi
klerkar vorir og guðfræðíngar nóg að starfa. Og
það væri ekki þar með búið, því auk dönsku skiija
margir Islendíngar líka þýzku, og nokkrir ensku
og frakknesku ; og eptir sömu reglu ætti þá klerkar
vorir og guðfræðíngar að hrekja öll þau villurit,
sem kynni að berast híngað til iandsins, hvort
sem þau væri samin á dönsku, þýzku, ensku eða
frakknesku. Aliir hljóta því að sjá, að þessi álykt-
un er fráleit og nær engri átt. Eg veit ekki heldr
til, að neinn hafi enn í Danmörku lagt sig niðr
við að svara bók M. Eiríkssonar; í einu dönsku
dagblaði hefi eg séð hennar stuttlega getið, með
þeim ummælum, að flest eða allt, sem í henni
stæði, væri tuggið upp eptir þýzkum guðfræðíng-
um, einkum eptir prófessor Baur. J>essu svaraði
M. E. í öðru blaði og færði það heizt til, að Baur
skoðaði Jóhannesar guðspjall sem fagrt rit með
háleitum hugmyndum, þarsem hann (M. E.) skoð-
aði það sem óguðlegt eða ókristilegt rit. þetta er
því mismunrinn, og það er hið eina, sem M. E.
virðist að hafa tekið frá sjálfum sér; en aðrir
verða um það að dæma, hvort slík uppgötvun er
þess eðlis, að vér Islendíngar þurfum að stæra
oss af því, að landi vor hafi orðið i'yrstr til að
gjöra hana. Fyrir mitt leyti gelr mér hvorki sem
Íslendíngi eða kristnum manni þókt sæmd í því,
lieldr liið gagnstæða, og hvern, sem þekkir M. E.
og veit, hversu góðviljaðr drengr hann er í mörg-
um greinum, hiýtr að taka það sárt, hvernig van-
trúin hefir blindað augu hans. Hann kvaö í mörg
ár hafa haft þá föstu hugsun, að hann eigi að verða
annar Lúther í kristninni, og byggja þetta á draum-
um sínum, og þetta heldr hann verði með því að
neita Ivrists guðdómi. En eins og þessi aðferð
er ólík Lúthers, eins má og reiða sig á það, að
Kristr verðr jafn guðdómlegr fyrir það, bæði þegar
Magnús Eiríksson og vér allir erum komnir undir