Þjóðólfur - 06.10.1866, Blaðsíða 3

3
fé, svo framarlega sem Álptaneshreppr gjörði
slíkt hið sama, og hefði hann umboð sveitúnga
sinna til að lýsa því yfir hér á fundinum.
Sveinbjörn Olnfsson sagðist gjöra þá athuga-
semd eða viðauka við fyrri framburð sinn, að
Rosmhvalaneshreppr bindr fjárlógun hjá sér við
niðrskurð í nærsveitunum, svo töluvert svæði yrði
hreinsað; hann kvaðst seinna nákvæmar mundu
tiltaka þau takmörk fyrir fjárlóguninni, sem hon-
um og sveitúngum hans þættu nauðsynleg, ef
fundarmenn æskti þess.
Sira Stefán Thorarensen sagði, að Vatnsleysu-
strandarhreppr gæti ekki skorið niðr nema því að
eins að skorið væri niðr að minsta kosti allt inn
að Ilafnarfirði; þar beitarlönd nefnds hrepps og
Álptaneshrepps lægi saman, og féð úr báðum
hreppunum væri hvað innan um annað.
Guðmundr Símonsson sagði, að Álptnesíngar
hefði engan fund haft með sér í haust; og kvaðst
hann ekkert umboð hafa til þess að tala i þeirra
nafni eða skuldbinda þá hér á fundinum; fyrir sitt
leyti vildi hann niðrskurð.
Kristinn Magnússon kvaðst að vísu ekki með i
vissu geta sagt, hvert álit Seltjarnarneshreppr nú i
hefði á þessu máli; en hann sagði, að þcir á 1
fundi í vor hefði því að eins viljað lóga fé sínu,
ef skorið yrði niðr allt upp að Esju og suðrúr og
austr að Ölfusá; og þessu mundu þeir án efa fara
fram enn.
Jón Árnason sagði að Ölfusíngar vildu lóga
fé sínu, ef skorið væri niðr á fíjalarnesi svo sem
þörf væri á, og svo meðfram Soginu (og öllum
sveitum þar í mi Hi (?))•
Sira Stefán Thorarensen áleit engan skaða
við það að skera fé sitt niðr, en kostnaðrinn við
að halda fram lækníngum yrði óbærilegr; hann
kvaðst því skera þótt enginn annar skæri.
Epáir að Porláltr Guðmundsson hafði farið
nokkrum orðum um að þeir fu'ngvellingar hefðu
lítið notið verndar af kláðalögunum og að þeir
þess vegna gæti ekki sagt að þeir hefðu lifað
undir þeim enn þá, gjörði.
Sira Stefán Thorarensen þá fyrirspurn til
nefndarinnar, hvort ekki yrði séð um, að vörðr
yrði settr í kríngum hverja þá sveit, sem ekki
kynni að fást til að lóga fé sinu, upp á hennar
„ kostnað, til þess að vernda þær sveitirnar, sem
skæru niðr fé sitt.
Árni Tliorsteinsson athugaði að í kláðalögun-
Uro lægi engi heimild til niðrskurðar en að ekk-
t‘rt væri á móti því að menn reyndi til að útrýma
fjárkláðanum með félagsskap og samtökum til að
lóga fénu, þeir sem þannig yrðu sauðlausir hlyti
að njóta allraverndar sem lögin heimila kláðalaus-
um héröðum. þegar spurt væri hver þessi vernd
væri þá væri það sú sem lægi í lögunum nl.
strangr aðskilnaðr sem þeir er sýkina hefðu hjá
sér, yrði að kosta. f>essi aðskilnaðr yrði strángr
og kostbær, hann gæti eptir lögunum orðið svo
að kláðasjúkt fé enda yrði sett í varðhald, fóðrað
og læknað á eigandans kostnað. Ef menn ekki
vildi hlýða lögunum og framkvæma þau, gæti hæg-
lega rekið að því, að löggjafmn með nýum lög-
um tæki réttinn til að eiga fé frá þeim, sem
halda kláðanum í fé sínu ár eptir ár.
Eptir að fundarstjóri hafði skorað á fundar-
manninn úr Mosfellssveit að skýra frá áliti og
fyrirætlunum sveitúnga sinna, tók til máls.
Ólafur Ólafsson, og sagði, að hann ekki sæi
9ér fært beinlínis að kveða hér upp á fundinum á-
lit þeirra, sveitúnga sinna; þeir hefðu að vísu átt
fund með sér, fyrir skernstu, en ekki komizt að
neinni fastri niðrstöðu; þeir mundu ekki verða
almennum niðrskurði til fyrirstöðu, eða standa
öðrum í vegi í því efni,- ef tryggilega væri niðr
skorið; kostir þeir, er Mosfellíngar mundu setja
fyrir niðrsknrði hjá sér, og sem hefðu verið ræddir
á fundi þeirra, væri þessir:
1. Að fjárskipti færi fram.
2. Að skorið væri utanfrá Kleyfum á Iíjalarnesi,
austryfir Grímsnes, og allt þar fyrir vestan eins
og Hvítá (( Árness.) og Ölfusá ræðr suðrúr gegn.
3. Að verðir yrði settir til aðgreiníngar og trygg-
íngar frá hverri þeirri sveit, sem ekki skæri
niðr og á þeirra sveita koslnað, og
4. Að nýr fjárstofn fengist keyptr í haust.
Porsteinn Ásbjörnsson var alveg samþykkr
hinu síðasta atriði fundarmannsins úr Mosfellssveit,
og sagði, að Selvogsmenn að eins rneð því skil-
yrði vildu skera niðr.
Sira Stefán Thorarensen áleit, að engi þörf
væri að kaupa nýan stofn í haust, og að það væri
næsta ískyggilegt; mönnum mætti nægja að kanpa
fé á næslkomandi hausti eða máske að vori kom-
anda, og semja um þau kaup nú í haust eða vetr;
heyin væru heldr ekki ónýt eign; hann treysti því,
að fjárkaupin yrði ekki mönnum svo tilfinnanleg,
og að heilbrigðu sveitirnar mundu selja fé sitt
með vægu verði; Árnesíngar, sem hér væri, gæti
máske upplýst menn í því efni.
Egill Pálsson og Porlákr Guðmundsson sögðu,
að fjáreigendr í heilbrigðu héruðunum mundu varla