Þjóðólfur - 29.10.1866, Síða 4

Þjóðólfur - 29.10.1866, Síða 4
— 4 er ókljáð enn, og lítr næstnm út fyrir nýtt stríð. Sá ófriðareldr, sem þar var, er því miðr enn ekki útkulnaðr. Ilér hefir allt verið friðsamara, nokkrar æsíngar og fundir útúr nýum kosníngarlögum, en það hefir enn ekki komizt í algleyming. f Lund- únum voru í sumar nokkur skrils-upphlaup, og um sömu dagana bar þar að nýan gest, kóleru, sem þar hefirgengið í sumar, þó ekki mannskæð. |>ar hafa dáið um 7,000 manns úr þessari sótt, þegar mest var um 1200 á viku. En vana-dauð- legð þar er um 12—1B hundruð um vikuna, svo kóleruvikuna var það tvöfalt. f>að var guðs mildi að þetta varð ekki tniklu meir í slíkum mannsæg. Lundún ein er á við Noreg og Danmörk (eins og hún er nú) til samans. Nú er því að mestu létt, þó ekki alveg; þar deyja þó af kóleru um 20—30 manns enn á dag. Hér í Oxford, sem þó er skamma leið frá London, ekki nema hálfrar eykt- ar leið á járnbrautinni, en þétt dagleið fyrir gáng- andi mann og ríðandi, og ferðir í milli þrisvar eða tjórum sinnum á dag, hefir ekki brytt á þess- um vonda Barða, og heilsufar verið hið bezta, og er þó hér talið óheilnæmara en í London, þar sem allt er ræstað og þurkað upp. Yeðráttan kann að liafa gjört nokkuð til þessa. Ilér hafa á Englandi verið aftaka-rigníngar allan síðara hluta sumarsins, líkt og á íslandi 1858; á uppskeru hafa verið stórskemdir, svo nemr mörgum mílliónum punda; helzt kveðr þó að þvi norðr á Englandi, þar byrjar uppskeran síðar. Hér byrjaði uppsker- an í sumar á hveiti í Júlí-enda og byrjun Ágúst, og þá var hér enn blíðviðri og þurkar, en þá skipti um. Korn og hafrar og ertur hafa mætt stórskemdum, og liggr víða fúið úti á akrinum. Ilér hefir varla komið þur dagur frá morgni til kvelds. Veðrátta, þó hún sé miklu mildari, erþó samkynja og hjá okkr á íslandi; minna staðviðri en á meginlandinu, umhleypíngar, regn og storm ar. Nú eru austanvindar á, sem hér eru kaldir; er hér þó vant að vera staðviðri í þessum mán- uði. En kuldar og stormar færa okkr hér enga hvali eða reka, enda eru hér kolin nóg og góð til að hlýja húsin, og brennr nú bjartr eidr á arni nær því í hverju búsi í þessu landi, sem ekki er h'til híbýlabót, þegar kalt er á kló. Annars er hér allt f gömlu horfi; fólk er nú að þyrpast inn til borganna úr sveitunum og frá útlöndum, eptir að hafa lypt sér upp eptir harða vetrarvinnu, sem Englendíngum er títt. f>að er farið að vetra að, og Iaufið hrynr af trjánum, svo hrannir eru, hvar sem gengið er. Hér er allt á floti á vetrna, þvt áin flóir yfir allar engjar hér, svo bærinn stendr uppúr eins og hólmi. Háskól- inn byrjar innan viku; en á sumrin er hér allt aldeyða, en verðr kvikara innan skamms. Mín hjartans ósk er, þó hún verði létt bæði yfir jörð og á, að drottinn gefi öllum á íslandi mildan og góðan vetr, og vorið komi sem fyrst. II. í Kaupmannahöfn, dags. 5. Okt. 1866. Friðrinn er að komast á alstaðar miili stór- mennanna, en kritr ýmislegr farinn að byrja milli smámenna. Nú væri ekki mikið á húfi, þótt þeir ættist illt við Tyrkjar og Grikkir, en ískyggilegt þykir, ef svo er að misklíð þeirra á milli standi af undirróðri höfðíngja annara eins og Rússar eru. Grikkir á Krít hafa gjört uppreist á móti drottni sínum, Grikkir á Grikklandi sjálfu hafa skýrt og skorinort gengið við því að þeir með öllu móti vili styrkja bræðr sína, sem lifa undir ánauð hund- Tyrkjans, slíku enu sama hefir og Georg konúngr lýst yfir. Englendíngar og Frakkar hafa leitazt við að miðla málum, en engi veit enn, livað uppi kann að verða; menn tortryggja Rússa, og hafa grun á að Norðr-Ameríkumenn ætli sér gott af vand- ræðum Tyrkja, ætli sér að ná í ey með góðri höfn í austanverðu Miðjarðarhafinu, og ætla menn að Rússar verði þeim veitandi að því. Misjafnt hugsa menn til efndanna á loforðum þeim, er Prússar hétu í friðnum í Nikolsborg við Austrríkismenn, að Iáta í norðrhluta Slésvíkr menn gánga til atkvæða um það, hvort þeir vildi kom- ast í samband aptr við Danmörk, eða vili þeir verða samferða hinum hluta hertogadæmanna. Nefndarálit í þíngi Prússa hefir skýlaust sagt, að I’rússar ætti að láta sér um það annast, að sem minnst yrði úr þeim skildaga, og þykir slíkt ó- drengilega mælt; nú liggr það mál í þagnargildi um stund, því þínginu var skotið á frest þángað til í miðjum þessum mánuði. Nú getr allt snú- izt öðruvísi en áhorfist, því menn geta til að skammær verði friðrínn milli Prússa og Austríkis- manna. Einhver mesti hatrsmaðr I’rússa Beust, sem fyr var utanríkisráðgjafi í Saehsen, og frum- kvöðull samblástrs smáríkjanna móti Prússum, er nú talinn sjálfsagðr utanríkisráðgjafi Austrríkis- manna; og þykir mönnum einsætt að friðrinn verði eigi lánggæðr ef hann má ráða. f miðjum fyrra mán. gerðu Sikileyíngar upp- reist í Palermó, ennú er sú uppreist sefuð; kenna menn klerkunum um það því stjórnín hefir afráðið að selja klaustraeignir og draga féð inn í sjóð rík-

x

Þjóðólfur

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðólfur
https://timarit.is/publication/72

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.