Þjóðólfur - 15.02.1868, Qupperneq 5

— 53 —
& þeir hafl brotifc bann þab gegn fjírflotníngi og íjár-
r«kstrom yflr Bróará, sem stiptamtib hafl samþykt þann 7.
■^Príl f. á., dæmdir til ab borga einn fyrir alla og allir fyr-
,r einn í sekt til Grímsneshrepps, Jón J>orsteinsson og Gonn-
ar Stefánsson 14 rd. hvor, ]>orsteinn f>orsteinsson, Stefán
^unnarsson og fjorkell Erlendsson hver 2 rd., og Magnós IIall—
^órsson 6 rd. oe þar ab auki, ab Gunnari Stéfánssyni und-
a,deknum, skyldabir til, ab borga virbíngarverí) þeirra í ó-
leyfl reknu kinda, sem dæmdar eru um leib upptækar þannig
Jón borgi 80 sk., f^orsteinn 2 rd. 48 sk., Stefán 2 rd. 48
slí j Magnús 4 rd. 10 sk. og |>orkell 2 rd. 88 sk. allt til Bisk-
^pstóngnahrepps, og loks eru þeir dæmdir til ab borga allan
málinu löglega leiddan kostnab, einn fyrir alla og allir fyrir
einn, og hafa þeir dómfeldu allir áfrýjaí) þessura dómi til
tandsyflrréttarins".
„f)ab er upplýst nndir málinn, ab þeir dómfeldu hafl í
fyrra haust flutt eba rekib 7 kindr, sem þeir ákærbu Jón
þorsteinsson, f)orsteinn fmrsteinsson, Stefán Gunnarsson,
•^agnús Halldórsson og f>orkell Erlendsson áttu, austr yflr
^rúará, gegn rekstrarbanni því, sem á lá gegn fjárflutníngura
yflr Bróará, Ölfusá og Hvítá á því tímabili, og sem stiplaint-
^ hafbi samþykt þann 7. Apríl f. á. og ýtarlegar útskýrt
tann 9. Ma! næst á eptir, en í þessn balini er í þess 3. gr.
svo ákve%líi, aí) þaí) skuli varíia 2 rd. sekt fyrir hverja sauíi-
kind, sem rekin væri eba flutt yflr þær tilgreindu 3 ár, eba
senr ekki sh búib aþ slátra irinan þess tíma, sem tiltekinn er
í 2. gr. sem sh 4. vikr af vetri, eí)a sem ekki hafi verií) far-
'b meb eptir þeim skilyrímm, sem sýsluma&r hafl sett fyrir
Sutníngnum".
„’þaíi er viíirkent af hinum ákærím, a?) þeir hafl vitaíiaf
rekstrarbanniun, sem og svo hafbi verií) birt á manntalsþíng-
unum á Stórnborg í Grímsnesi þann 20. Júní f. á. og á
Yatnsleysu í Biskupstúngnahreppi þaun 18. s. m., en þa?> er
jafnframt tekií) fram af Júni þiorsteinssyni, a?) þab hafl verib
altalaí) á þeim tíma, sem rekstrinn e?>a flutníngrinn á kind-
Unum átti skr staí), aí> almenníngi væri leyft a?) reka fk suí)r
til sknrílar, og svarama?)r hinna ákærSu her viþ rhttinn, heflr
einnig, án þess hinn skipahi súknari hafl mútmælt því a?>
einu nh neinu, staílhæft, a?) ýmsir menu í Biskupstúngum
kafl í fyrra haust rekib og sent fé suíir yfir heií)ar, þar sem
allar sveitir hafl þá ýmist verií) mei) kláíluga ff, eíia grun-
flbu þa?) hanst, og aí> Grímsnesmenn, hvar þú allt fi) liafl
Vsriþ grunaí) (nema í einni sveit) og Laugardælíngar hafl sútt
austr ! Biskupstúngur og flutt þaþan heim til sin ft, er
bar hafþi komii) fram og þeir áttn, og aí> sumt af því síþ-
átnefnda fe hafl vorií) lífs í seinastlibnnm Júlímánuþi, eins
°S þaí> líka er fullyrt af verjanda, aþ allir þoir ofangreindu
ÍHrrekstrar úr Túngunnm haustiþ 1866, hafl átt sér sta?) án
Serstaks leyfls frá sýslumaniiiiiiim í Arnessýsln, og verþr röttr-
,,lu ab leggja því meiri áheriln á þessa yflrlýsíngu frá verjanda,
Sein houum eptir stiiþn hans til kláþamálsins yflr höfuí), og
Ssnlagi sem meþlinii þeirrar þá vorandi skipuím kláþanefnd-
ar) Uaut aþ vera gagnkunnugt um allar ráþstafanir í kláþa-
tnálinu*t
»þegar gengií) er út frá þessn siirstaka ástandi í sýsl-
°nni á þv( tímabili, 6em fjárflutníngr sá, er her ræílir um,
attl ser staþ, fær landsyflrréttrinn ekki betr seb, en aí) þaí)
su sennilegt, sem þeir ákærhu einmitt hafa borib fram, ab
bsir hafl stabib í þeirri meiníngu, ab fjárrekstrarhannib væri
Ur gildi gongib, og heimilt orbib ab flytja og reka fé yflr
árnar, sem ab framan er getib. Undir þessum kríngnmstæb-
um, og meb sbriegri hlibsjón af þeim skilníngi, sem verj-
andi heflr lagt í 3. gr. rekstrarbannsins, sem og svo getr
samþýbzt orbunum í greininni, og er þvi þýbíngarmeiri, sem
hannib, sem ab framan er getib, og stiptamtib heflr sam-
þykt, má álítast gengib út frá klábanefndinni, hverrar meþ-
liinr verjandi þá var, aþ rekstrinn einsamall og útaf fyrir
sig ekki ætti ab valda sektum, .nema því ab eins þær í 6-
leyfl reknn kindr ekki se skornar strax, eba innan ákvebins
tíma (sjá 2. gr. í banninn), og hbr ekki er annab sýnna, en
ab allar þær 7 kindr hafl strax verib skornar, verbr lands-
yflrrettrinn aí) komast til þeirrar nibrstöbn, ab þá ákærbu
beri ab dæma sýkna af ákærnm hins opinbera í þessu máli,
og ab sá af málinu leiddi kostnabr, og þar á mebal iann til
súknara og svaramanns, 6rd. til hvors nm sig, beri ab groibast
úr opinberum sjúbi“.
„Eptir þessum úrslituin málsins, er ekki þörf ab taka til
yflrvegunar, hvort eba ab bvaþ mildn ieyti þab sh á gildnm
rökum hygt, a?) dæma hina ákærbn, eins og herabsdúmarinn
hefir gjört, einn fyrir alla, og alla fyrir einn, til ab borga
þær ídæmdu sektir, sem og virbíngarverb kindanna í allt 25
rd. r. m., og því vitnast, ab rekstr og mebferb málsins í
hörabi heflr verib vítalans. Súkn og vörn her vib rbttinri
heflr verib lögmæt“.
„þ>ví dæmist rett ab vera:“
„þeir ákærbn Jún þorsteinsson og þorsteinn þorsteins-
son á Uthlíþ, Gnnnar Stofánsson og Stefán Gunnarsson á
Brekku, Magnús Halldúrsson á Mibhúsum og þorkell Erlends-
son á Efstadal, eiga fyrir súknarans ákærum í þessu máli,
sýknir ab vera. Sá af málinu liiglega leiddi kostnabr, og þar
á mebal málsfærslulaun til súknara og svaramanns hhr vib
rettinn málsfærslnmaunanna P. Melstebs og Júns Gubmnnds-
sonar 6 rd. til hvors um sig, borgist úr opinberum sjúí)i“.
ÝMISLEGT VIÐKOMANDI FORNMENJA- OG
JiJÓÐGRIPASAFNINU í REYKJAVÍK.
II.
Enn fremr viljum vér biðja alla þá sem senda
safninu gjafir með gjafabréfum eða skriflegum upp-
lýsíngum um hlutina, að þeir gjöri svo vel og
hafi gjafabréfin helzt sér eða þær útskvríngar sem
við koma hlutunum sjálfum, en blandi því ekki
inn í (privat) bréf til okkar, því við viljum helzt
hafa eigin handar gjafabréfm geymd í bréfasafni
safnsins, því þau geta seinna orðið eins konar
sönnun fyrir því að það sé satt sem skrifað erum
hlutina, og hvaðan það sé tekið, en það er ekki
hægt að koma þessu við þegar að helmíngr bréf-
anna er fullr af allskonar (privat) málinu óviðkom-
andi efni, sem einúngis snertir sjálfa okkur sér-
staklega eða aðra og getr hugsast hlægilegt og
jafnvel ósæmilegt að geyma.
Eins finnst okkr nauðsynlegt með fram alþýðu
til leiðbeiníngar að taka fram nokkrar varúðar
reglur og biðja þá sem senda safninu hluti, að
þeir eptir því sem ástendr geri oss grein fyrir