Þjóðólfur - 08.04.1868, Side 6

— 82
kvæmdist í fyrra sinni eptir nefnda skoðun dýra-
læknis, eða 17. d. s. mán. |>essa varúð áleit
eg ekki þurfa að spilla neinu, en slteytíngarleysi
geta skaða valdið, ef svo óhappalega skyldi til
takast, að þessi hörundskvillavottr reyndist með
tímanum að verða hættulegr; útaf þessum aðgjörð-
um, gaus þóupp hinn vanalegi grimmi óhróðr's
eldr, er gaf mér tilefni til að beiðast opinberrar
rann*óknar á heilbrigðisástandi lamba þessara sjö-
unda hvern dag til næstu vetrarvertíðarloka, og
er nú þegar sú ráðstöfun gjörð.
Um leið og eg enda þessa leiðréttíngu, —
sem eg vona að enginn geti vefengt — þá óska
eg þess af alhuga, að enginn Grímsnesíngr,
hverra félagsbróðir eg nú er búinn að vera í næst-
um full 23 ár, haltri ei lengr svo til beggja hliða
að bjarga sjálfum sér með því að bjarga
tnilt‘S'í> þeim rúmum 7 púsundum fjár sem
enn eru eptir óeyðilagðar, að hann láti alveg
tælast útí þau vandræði er baki honum sjálf-
um og öllum öðrum hlutaðeigendum ómetan-
legt tjón, og þúngt ámæli allra þeirra ágæt-
ismanna, er unna fóstrjörðu vorri sannra fram-
fara í öllu góðu. Þetta se hérmeð öllum 'peim
«í eyra sagt» er hlut eiga að máli.
Búrfelli í Grímsuesi 9. d. inarzm. 1868.
Jón Halldórsson.
HOKKRAU ATHUGASEMDIR til herra Jóns Sigurðs-
sonar alþíngismanns Ísfirðínga í Kaupmannahöfn.
(Frá Jéiii Gu bm ii n dssy n i þíogmauui Vestr-Skaptfell-
ínga og útgefauda þjdfcólfs).
I.
í f. árs þjóðólfi 19. ári, 187. bls., þar sem eg
ncyddist til að gjöra aðferð alþíngisforsetans 1867
við undirskriptina og afgreiðsluna til konúngs á
á bæuarskrá þíngsins í stjórnarskipunarmálinu að
opinberu umtalsefni, lýsti eg því að sönnu yfir,
að eg einnig væri til knúðr að hrinda af mér þeim
ósanninda áburði er hinn sami herra Jón Sigurðs-
son þíngmaðr Ísfirðínga og alþíngisforseti hafði
haft sér til ágætis að gjöra þrjár atrennur til að
yfirfalla mig með á prenti þar á undan í sumar
er leið En eg var samt horfinn að mestu frá
þeirri fyrirætlan minni, alt þángað til «fíréfið úr
Reykjavík 22/0 67« birtist í blaðinu «Norðanfara»
31. Jan. þ. árs, og barst híngað til Suðrlands í
næstl. mán. Bréf þetta, er fyllilega forræðr höf-
und sinn, er sjálfsagt að aðalefninu til ekkert ann->
að en misheppnuð, og meira að segja, siysaleg
útfarárminníng yfir fjárkröfuþembing meirahluta
þíngsins 1865 og fjárkröfuskilyrða rembíng meira-
hluta þíngnefndarinnar í stjórnarskipunarmálinu
1867, því allar þessar hundraðþúsund dala fjár-
kröfur eða réttarkröfur, sem getnar voru og fædd-
ar af hinum minsta hluta ennar konúnglegu fjár-
skilnaðarnefndar í Kaupmannahöfn 1862 (Kgl. um-
boðsskrá 20. Sept. 1861) — göfugt var ætterni
og uppruni þeirra, ekki vantaði það, — og öll
þessi bólgnn fjárkröfu skilyrði 1867, er sleit
mig frá hinum 7 meðnefndarmönnum mínum, en
þó eigi fyr heldr en við allir 8 vorum búnir að
ræða stjórnariaga frumvarpið og koma oss niðr á
hverri breytíngu i allri eindrægni og með góðu sam-
komulagi, allar þessar fjárkröfur og fjárkröfu skil-
yrði eru nú úr sögunni, þau eru nú dauð, meiri-
hluti stjórnarbótar nefndarinnar 1867 varð sjálfr
til þess að sjá fyrir þeim með nafnakalli, aukheldr
aðrir, svo þeim var «lógað« í einu hljóði með
öllum 26 atkvæðum1.
Einmitt af því að svona var nú komið þessu
ágreiníngsefni milli okkar herra J. S., hinu eina er
eg veit til að hafi komtð milli okkar síðan á al-
þíngi 1865, og hið eina sem eg fæ' skilið að hafi
getað gefið honum tilefni til að leggja mig svona
í Cinelti í ritum sínum næstl. sumar með ósönn-
um ásökunum og sakargiptum, þá var eg horfinn
frá því aptr að hrinda af mér opinberlega þess-
um áburði hans. Fjárkröfum hans og réttarkröf-
um frá 1865, og fjárkröfuskilyrðum frá 1867 voru
þeir meirihlutinn sjálfir búnir aðfyrirfara; eg vildi
ekki verða til þess að hælast nm þær ófarir sízt
að fyrra bragði, né að vekja þær upp aptr á neinn
veg, allra sízt áðren alþíngistíðindin 1867 værikom-
inn út. Eg gat ekki gjört mér í lund, að herra J. S.
og meirihlutinn hans vildi verða fyrri til að hreifa
við hinurn dauða búk, — að vekja þetta niðrlægíngar
mál upp aptr, allra sízt fyren þeir gæti fundið
orðum sínum stað í alþ.tíð. og með skýrskotuu
til þeirra; og eg gat ekki ætlað þeim að þeir
myndi róa svona að því ðllum árum að verða
laungu á undan alþ.tíð. til þess að skýra alveg
skakt frá málalokum, og gagnstætt því sem alþ.tíð.
herma, — og að skýra svona frá í blaði, sem
svo margfalt fleiri lesa heldr en alþ.tíðindin. Og
að vísu er það samt sorglegast og óyndislegast
fyrir herra J. S. og meirahlut^nn sjálfann, hvern-
ig þeir láta hin síðustu afdrif fjárkrafanna frá
1865 og fjárköfuskilyrðanna 1867 koma þarna
1) Sjá tólul. 230 í atkvællaskráiini í Stjórnarskipunarmál-
inu og atkvæfcagrei?)slii þíngsius vifc þann tö]uJ, í Alþ tío-
1867 I. bls 1027 — 1028, sbr. vifc II. bls 032.