Þjóðólfur - 23.05.1868, Blaðsíða 5

— 105 —
24—28 sk. fyrir pundið af hvítu ullinni; vér ætl-
Ulíi, að kaupmenn ráðgjöri ekki hærri prísa á þess-
um vörum en sem komið er, og 10 mörk fyrir kútinn
af lýsinu, eða máske 28 rd. í heilum tunnum. það
er eins og fyrri, fyrir kaupmönnum vorum hér
syðra, að þeir þykjast eigi geta sagt neitt víst
um prísana á íslenzku vörunni en sem komið er* 1,
en hitt er víst, að ekki eru það neinar gyllini-
vonir, er þeir vekja hjá mönnum um að vara vor
muni gánga vel. Aptr þurfa menn eigi að gánga
i neinar grágötur um það, að kornið er nú sem
stendr verðsett full-föstu verði: rúgrlárd., bánka-
Jrt, a? Havsteon hafl sjálfr skrifa?) þotta vorzlnnarstjára sín-
Um e?)r óþrum kaupmónnum hír í Reykjavík, en aþ hann
hafl ekki viljab gánga a?! þeim botum me?) neinu máti. pessi
Saga var oss og er svo áskiljanleg í alla sta?)i, a?) vér iétum
segja oss hana enda optar en „þrem sinnum“,—a?) eins reyndr
og sh?)r kanpma?)r eins og herra N. Chr. Havsteen er og heflr
haft verzlun hér á landi um 20 ár, skyldi hafna svona kaup-
nm á hverjum 4 vættnm af bezta mat, fyrir minna ver?)
heldren hann var?> um sama leyti a?) kaupa hverjar tvær
vættir af ódýrasta kornmatnum (rúgi) þar í Kanpmannahófn,
og bæta þar á ofan allt a?) 3 rd. flutníugs kostna?)i hínga?) til
landsins til þess a?) færa kornbyrg?)ir til verzlnnar sinnar hér í
sta?mum. Me?) flþrum or?nm, a? hann eigi skyldi sjá e?a vilja
sjá, a? cngnm þeim, sem nú á saltflsk hva? lítill sem er, og
hva? mikii uey? som a? þrýstir, getr þó til hugarkomi? a?Ieggja
hanninn efa? ekki fengist meira fyrir hann en 11 —12 rd. enda
þótt nú rúgtnnnan félli ni?r i svo lágt ver? þogar á lí?r snm-
ari?; því a? sveitabændr, er eigi geta a? vísn hjá því komizt a?
kanpa nokkra matvóru, sko?a þá líklega ekki huga 6Íun um þa?
a? taka heldr korntnnnnuni færra í bú?inni, ef þeir fyrir hi?
sama ver? er þeir ver?a a? láta fyrir þær tvær matarvættir,
geta fengi? 3—4 vættir af saltflski, og fái aptr sjúarbændum,
1—2 rdl. meira fyrir saltflsk sinn og annan flsk hjá sveita-
mónnum heldren hjá kaupmflnnum, þá er eigi líklegt a? þeir
vili sitja þa? af sér.
1) Kanpmónnnm vorum er a? vísn nokkur vorkun me?
þa?, þúa? þoir geti ckki kve?i? upp fast ver? á íslenzku vur-
unni nú þegar e?a fyren næsta pústskip kemr nú um næstn
mána?amút; en úr því, e?a úr því lí?r fram a? lestnm, þá
•r þeim þetta sannarlega engi vorkun, fremr hér í Reykja-
vík heldren í ýmsnm ó?rum kaupstó?nm, einsog t. d. í Yest-
■nanneyum, þar som kanpmenn hafa sett fast ver?lag á alla
íslenzka vóru fyrir lestir, nm mórg næstl. ár, og gjórt þa?
heyrum kunnugt ví?svegar um nærhéru?in. Reykjavíkrkaup-
nrenn ætti a? standa betr a? en a?rir í þessn, þar sem þeir
°rn nú búnir a? koma „kaupmanna samkutidu" á fastan fút
mo? sbr> 0g nokkurskonar kaupstefnn (“Bflrs") samkomum, og
þar til ver?a þoir sjálflr a? sjá þa? og mega ti! a? vi?r-
konna, a? þa? líkist engu því er nefnt ver?r „kaupmanna"
a?fer? 0g „k auph ö n d 1 un ar“ vi?skipti, þetta úhafandi og
úlí?andi lúalag sem þeir liafa vi? haft og bo?i? sér hínga?
til, a? vilja „Uki e?a geta ekki sagt einum né neiuum skipta-
Wanna sinua me? hva?a ver?i þeir taka vi? vöru þeirra, hinni
'slenzkn, og stundum eigi fyr en í afrOikníngunum á þorran-
uin ári? eptir.
bygg 15 rd.1. Hér rætist hið fornkveðna: »neyð
er engi kaupmaðr», því það sjá allir að vísu, að kaup-
mönnum er ekki mögulegt aðseljaþað korn híng-
að flutt, er þeir keyptu í Danmörku nú á útmán-
uðunum við vægara verði en þetta, og hitt er líka
víst, að þóað þetta dýra korn, er kom híngað í
f. mán. sé nú upp gengið að mestu hér I suðr-
kaupstöðunum, þá eiga kaupmenn vorir sannarlega
þakkir skilið en ekki ámæli fyrir það að þeir hafa
skyrrzt við að færa oss þetta afardýra korn stór-
faungum, eða öðruvisi en af sem skornustum skamti,
svona fyrst um sinn, þar sem svo margt laut og
lýtr að því, að kornvaran falli nokkuð í verði eða
sé fallin nokkuð nú þegar og hljóti að falla að
mun þegar fram á sumarið kemr, svo frairiarlega
sem ekki vill til því meiri hnekkir í eða kyrkíngr
í kornvöxtinn; og æfmlega þykir mega gánga að
því vísu, að ekki hækki kornið í yerðí framúr því
sem var í Febrúar og Marz þ. á. enda var það
ærið. Svo að hvernig sem fer, þá er ekkert af
sér setið, þó að vér eigi fáum kornið nema af
skornum skamti framan af sumrinu, og á meðan
verðið á f»ví vægnar ekki að neinum mun. Og
vér verðum að álíta, að það sé ástæðulausar ger-
sakir til kaupmanna vorra, að þeir hafl þá einu
fyrirætlan með þessa ónógu kornaðflutnínga, að
landsmenn Ieiðist því fremr og knýist til að taka
kramvöru og óþarfa út á hinn litla og verðrýra
vöruafla, er þeir hafa nú af hendi að láta, þegar
kornið sé ófáanlegt, þar sem ella mundi lítil sem
engi munaðarvara verða tekin nú af neinum manni
nema kaffe og þessleiðis. {>að þarf engi að ætla
kaupmönnum vorum, eða að minsta kosti fæstum
þeirra, að þeir vili nýðast svo á landsmönnum og
nota sér neyð manna, enda yrði kaupmönnum það
verst sjálfum, þegar öllu væri á botninn hvolft.
En hitt er sjálfsagt, að landsmenn verða líka
sín megin að ne'yta allrar forsjálni og fyrirhyggju,
eptir því sem þeia framast geta, til þess að liggja
ekki flatir fyrir þessari margföldu verzlunar neyð
er yfir voflr og opin liggr fyrir. Yér megum
eigi, landar góðir, láta hugfallast eða leggja árar
í bát, allra sízt á neyðartímanum; vér skulum
hvorirtveggja líta fylgislaust á, bæði kaupmenn og
landsmenn; hvorirtveggju eru í vanda og krögg-
um staddir; kanpmenn mega eigi hugsa til að þeir
geti komið svo ár sinni fyrir borð í verzlunar-
viðskiptunum í þetta sinn, að þeir geti verið vel í
1) Kptir þa? koriiabfliitiiíiigarnir kotnu til þeirra Kuudt-
zons, Siemseus og annara verzlana, héldu þeir kaupnaenn eigi
bánkabygginu í hærra ver?i en 15 rd. tunnuna; en á Sey?-
isflrbi hjá Knudtzon 18 rd., eptir bréfl 9. þ. m.
v