Þjóðólfur - 23.05.1868, Blaðsíða 6

— 106 —
haldnir og borið úr bjtum fullan og vanalegan
kaupmanna-ágóða, eins og þegar vel lætr í ári,
og landsmenn megaþví síðr búast við að kaupmenn
bafi svo eindregið tillit til þeirra verzlunarvand-
ræða sem landslýðrinn er nú staddr í, að þeir sjái
ekkert um sig, heldr leggi jafnvel stórfé í sölurn-
ar fyrir þær sakir, svo að þaraf gæti leitt hrun
ýmsra kaupmanna vorra eða það að þeir kæmist
á þrot, en hagr vor þó að engu bættari þegar á
alit er litið. Viðhald kaupmanna vorra ætti að vera
vort viðhald, og blómgun og viðhald á öllum vorum hag
er einnig skilyrðið fyrir því að verzlun kaupmanna
get staðizt og þrifizt. Og sízt af öllu megum vér
Ísiendíngar láta óvitra menn og höfuðhleypinga
koma þeirri flugu i munn oss, nú á tíma þessarar
verzlunarneyðar, eða láta telja oss trú um það, að
vér séim ekkert uppá kaupmenn eða kaupstaða-
verzlun komnir til neinna viðskipta, að oss sé í
lófa lagið, eins og þeir segja þessir menn, að
fá hingað enska lausakaupmenn og enska vöru til
aðalviðskiptanna, að panta híngað spánska lausa-
kaupmenn til að kaupa afoss saltfiskinn fyrir spánska
pjástra og spánskt hveitibrauð, en að öðru leyli
getim vér skipzt á innbyrðis: sveitamaðrinn við
sjóarmanninn og sjóarmaðrinn við sveitamanninn.
Nei, það er öðru nær. |>að er lángt frá oss að
segja þar fyrir, að verzlunarfyrirkomulag það sem
hér er við að búa, sé oss svo holt og hagstætt
sem vér gætim á kosið og bezt mætti verða;
það sé lángt frá oss að viðrkenna ekki, að því sé
í mörgu ábótavant enn. En aldrei þurfum vér ís-
lendíngar að ætla oss að viðreisa verzlunarhag vorn
eða endrreisa hann á öðrum gruudvelli en þeim
sem hver þjóð hefir lagt til undirstöðu fyrirverzl-
un sinni, og sem orðið hefir sá eini vissi vegr
þjóðinni sjálfri og verzlun hennar til viðgángs og
biómgunar, en það er cflíng lcaupstaðanna og inn-
lendrar kaupmannastéttar. (Niðrl. síðar).
— Á anfrahreppsfundi í VatnsUysustrandar-
lireppi 14. þ. m. varð meðal annars lilrætt um
það, hver hætta að búin væri fjárcigendum hér
syðra ef kláðinn næði aptr að útbreiðast frá hinni
einu sveit á öllu landinu sem enn má álítast með
kláðagrunsemd, nefnil. Grímsnessveit. það þókti
að vísu Jíklegt, að valdstjórnin og serílagi þó stipt-
amtið mundi nú neyta allra löglegra meðala tii
að sporna við þeirri óhæfu, eptir allt það, sem
hinar sjúku sveitir hafa lagt í sölurnar til þess að
losast við þessa plágu, að þessi eina sveit geti
með samgöngum ónýtt allan þenna tilkostnað og
fyrirgjört hinni einu litlu lífsvon manna þegar öH
önnur lífsvon hefir svo hörmulega brugðizt þetla
neyðarár. En af því vér höfum engi merki séð
þess, að amtinu hafi nokkrar bendíngar, ekki einu-
sinni í blöðunum, verið gefnar um þetta, eða uffl
hin einu meðul sem varnað gæti útbreiðslu kláð-
ans aptr, og þetta kynni að verða svo álitið, sem
ekkert sé að óttast og engin þörf sé á þeirri var-
úð sem engi heimti, þá áleit fundrinn nauðsyn á
að hreifa þessu máli sem fyrst og óska þess, að
amtið hlutaðist til um að engin sauðhind sum~
arlangt, undir selctir og missi kindarinnar, yrði
Játin sleppa úr Grímsnessveit í aðrar sveitir eða
á afrétti, og að öruggr vörðr verði sem fyrst,
sumarlángt, á hostnað eigenda hins sjúlca eða grun-
aða fjár samkvœmt gildandi lögum, setlr milli
Grímsnesshrepps annarsvegar og Pingvallasveitar
og Biskupstúngna hins vegar. Sérílagi er oss,
sem í Gullbríngusýslu búurn, þó áríðandi, að vörðr-
inn frá þíngvallavatni að lirúará, milli Grímsness
og þíngvallasveitar, verði semfyrst og bezt settr, því
undir eins og kláðinn er aptr kominn f fu'ngvalla'
sveit, þá má álíta Mosfellssveit þegar vegna sam-
gángnanna orðna grunaða og svo hvern hrepp af
öðum, en því stærra sem hið grunaða svið verðr,
því kostnaðarmeiri verðr vörðrinn kríngum þær allar.
f>etta áleit fundrinn bezt að biðja yðr, herra
ritstjóri, í nafni allra eigenda ósjúks og ógrunaðs
fjár, sem mein gæti hlotið af ef þessum ráðum
yrði ekki framfarið, að leiða amtinu sem fyrst fyrir
sjónir, annaðhvort í hlaði yðar eða þá jafnframt
bréflega eða munnlega, og fól oss undirskrifuðum
hreppstjórum að skrifa yðr í því skyni þetta bréf;
en vér treystum því að þér þvífremr takið velþess-
ari bón vorri, sem þér vitið, að í þessu máli er
lítils trausts að leita lijá þíngmanni vorum, en vér
vitum að traustið er bezt hjá yðr um þetta mál
sem önnur velferðarmál landsmanna yðar. Vtn
leið leyfum vér oss að óska þess, að þér sem
fyrst í blaði yðar skýrið frá þeim ráðstöfunum sern
amtið lofar að gjöra eða lætr gjöra til þess að
verja menn Grímsness-óþokkanum.
Vatnslej’snstrandarhreppi þann 16. Maí 1868.
Guðm. Guðmundsson. Pétr Bjarnason.
fág* Askorau þessari skal veríia svaraþ at> nokkru í nasst®
hlabi. ltitst.
— Fiskiaflinn. Hina síþnstn vikn veirarvertí?>arinDar
aflaþist vel nm allar hinar innri vei%istöí)ur frá Keilisnesi og
aþ Akranesi inebtúldu, og var vænu þorskr; einnig Kj*lncs
íngar öfluíiu vel beggja megin Jokanna og síoan. f,ilcl 6eD'
af er vorvertíbinni heflr einnig mátt heita gót)r mebalafli
allar þessar sömu veiíiistöíinr, og einnig um Garí) og I,cirU’