Þjóðólfur - 05.01.1869, Blaðsíða 3

39 —
koma svo fjarskaleg, að fágætt se. Hafl þá þegar
fyrsta ofviðrisdaginn eitt af skipum flskiveiðafélags-
ins, Bervfjörðr, strandað í Norðfirði og brotnað í
spón, allr adinn liafi farizt, en mönnunum verið
bjargað allslausum. Á Yopnaflrði hafl og rekið á
land skonnertskipið Socrates, sökum þess, aðbáðir
akkerisstrengirnir hafi slitnað, og verði skipið að
líkindum eigi haffært. Yerzlunarskipið á Eskju-
flrði hafi og rekið á land, en að sögn hafl það
lítið eða ekkert skemzt.
— Iíorngjafirnar. |>að er þegar áðrí»þjóð-
ólfl. (6. og 7.-8. blaðinu) skýrt frá því, hversu
höfðinglega stórkaupmannafélagið í Kaupmanna-
höfn og aðrir Danir hafi orðið við nauðsyn Is-
lendinga í haust; en fréttin um bágindin hér á
landi hafa viðar borizt, og fleiri gjörzt til að bæta
úr þessum bágindum landa vorra. þannig stendr
í bréfi einu frá Parísarborg á Frakklandi, dagseltu
7. d. Nóvembermánaðar f. á., sem prentað er í
»Dagbladet<< í Kaupmannahöfn 12. dag sama mán.,
að verzlunar- og akryrkju-stjórnin (Ilandels- og
Agerdyrkningsministerium) á Frakklandi hafl fengið
einhverja skýrslu um harðréttið á íslandi, og bafl
því þar verið lýst mjög mildu. Verzlunar- og akr-
yrkjustjórnin hafl og fyrst hafið máls á því, að
safna gjöfum handa Islendingum, og gefið sjálf
5,000 franka (hátt á 1,800 rd.), síðan boðið for-
stjóra erlendu verzlunarinnar (la commerce exte-
rieur), að nafni Ozenne, að gjörastforgöngumaðr
gjafasafnsins. Ilafi þá (7. dag Nóvemberm.) um-
burðarbréf verið komið til allra verzlunar-skrif-
stofa (llandehhamrcne) í Frakklandi, og sé í um-
burðarbréfi þessu skorað á forslöðumenn þessara
verzlunarstofa, að styðja að þessu málefni; verzl-
unarstofan í Dnnkerqve hafi þá þegar gefið 500
franka, og aðrir þar í bænum lofað 2000 franka.
Segir enn fremr í bréfinu, að líkindi sé til, að
nokkur frakknesk skip verði hlaðin korni og send
með það bcina leið til íslands.
— í grein nokkurri í síðasta blaði »þjóðólfs« er
þess getið, að eg hafi læknað barn hér í bænum
af barnaveiki (Croup), með því að skera op á bark-
ann á því, og setja pípu siðan í opið. þetta er
að vísu rétt hermt, en í annan stað eru vonir þær,
sem þjóðólfr bendir á við þessa læknisaðferð,
því miðr miklu minni en hann virðist hyggja, því
henni verðr hvergi nærri, eins og hör hagar
bl á landi, alstaðar komið við, og sér í lagi ekki
öema í góðum og heilnæmum húsakynnum, og því
helzt á spítölum, og þar að auki er þessi lækn-
isaðferð mjög ba'pin, því jafnan deyr meir en
helmingr af börnunum á eptir, og því er hún ekki
við höfð nema þvi að eins að hin venjulegu lyf við
veiki þessari eigi hafi getað unnið á henni og
dauðinn sé augsýnilega fyrir dyrum. Af þessu
leiðir þá, að læknisaðferð þessi, sem læknar kalla
Tracheotomia, ekki gelr orðið almenn hér á landi,
auk þess sem benni verðr eigi komið yið nema
læknirinn njóti annara liðsinnis, einkum annars
læknis. Hún verðr heldr eigi við höfð með von
um góðan árangr, nema læknirinn komi í tækan
tíma, og því eigi í fjarlægð við hann; svo þarf
einnig mjög nákvæma umsjón í marga daga með
barninu á eptir skurðinn, sem læknirinn einn yfir
höfuð er fær um að láta í té. Eg liefi álitið rétt,
að skýra almenningi frá þessu, svo hann eigi gylli
fyrir sér meiri vonir af lækningaaðferð þessari, en
ástæður eru til. Jónas Jónassen.
— Með því að margir hafa snúið sér til vor
undirskrifaðra og spurt oss, bvernig út hluta eigi
gjafakorni því, er stórkaupmannafélagið í Kaup-
mannahöfn hefir sent hingað til landsins, og að
nokkru leyti óskað að fá nákvæmlega að vita,
hverjum veita megi styrk af korni þessu og hverj-
ar kringumstæður og ástæður manna séu þannig
vaxnar, að þær útiloki menn frá því, að verða að-
njótandi styrks þessa, — leyfum vér oss að gjöra
það augljóst fyrir allri alþýðu, að stórkaupmannafé-
lagið hefir eigi sett neinar nákvæmlegar eðr smá-
smnglegar reglur fyrir úthlutun korns þessa, en
vér álítum það vitaskuld og sjálfsagt, að engi fastr
sveitarlimr geti notið góðs af því, og það afþeirri
einföldu ástæðu, að það er skylda hvers hrepps,
sem hann eigi getr né mun skorast undan, að
sjá og annast sveitarlimi sína. Stórkaupmanna-
félagið hefir einnig fallizt á skoðun þessa, ogeig-
andi og útgefandi blaðs þessa hefir eptir áskorun
frá vorri hendi skýrt frá máli þessu í þessastefnu.
Hvað snertir það, að útiloka nokkurn þann,
sem ekki er á sveit, frá því að njóta góðs af
kornstyrk þessum, af þcirri ástæðu, að hann t. a.
m. búi annaðhvort á Suðr- eðr Vestrlandi, en sé
sveitlægr í Norðrlandi, þá getr eigi verið um það
að ræða, að neita nokkrum manni, er þannig er
ástatt fyrir, um styrk af korni þessu, er hann þarf
bráðrar hjálpar við, því það er eigi tilætlun gef-
andanna, að nokkur maðr skuii deya úr hungri
á Suðrlandi eða Vestrlandi, af því að hann sé
Norðlendingr, og jafnvel eigi þótt hann væri Græn-