Þjóðólfur - 05.01.1869, Blaðsíða 4

— 40 —
Iendingr, á meðan nægilegt er til af korni því, er
hingað hefir sent verið.
f>að er aptr á móti eigi hægt að gefa ákveðn-
ar og takmarkaðar reglur fyrir úthlutun kornsins,
þar sem hér er eigi um annað að ræða, en að
bæta úr sannri aðþrengjandi neyð, en hvorki um
það, að alaupp leti í mönnum, úthluta verðlaunum
eða út býta gjöfum í korni til þeirra manna, sem
ekki þurfa þess. |>ess vegna leyfum vér oss h'ka,
að leggja það ríkt á við sveitastjórnirnar í hrepp-
unum, eðr hvern þann annan, er stendr fyrir út-
hlutuninni til hinna einstöku bágstöddu hrepps-
búa, er sækja um styrk af korni þessu, að út býta
því með hinni mestu varfærni, en látum það að
öðru leyti vera á þeirra eigin valdi eptir bestu
þekkingu og samvizku, að út býta skerf þeim, er
þeir hafa ráð yfir, og vonum, að þeir veri honum
svo, að þeir hafi sóma af því síðar meir, og þurfi
eigi að óttast dóm almennings um meðferð þeirra
á honum.
f>ar sem sannarleg neyð á sér stað,
á að út býta hjálpinni án allrar smá-
munasemi.
Hið heiðraða blað «f>jóðólfr» hafði síðastmeð-
ferðis greinarkorn, og gjörir sá, er samið hefir
greinarkorn þetta, þá athugasemd, að vér munum
hafa tekið þá ákvörðun að út hluta eigi öllu korn-
inu í vetr, heldr stofna með því sjóð til styrktar
síðar meir, en höfundrinn veðr þar reyk. Um
þetta höfum vér enga ákvörðun tekið, því vér vit-
um ekki enn þá, hversu mikil neyðin muni verða
í vetr; af sömu ástæðu höfum vér eigi heldr nú
þegar veitt hreppunum þann styrk, er hver þeirra
eigi að láta sér nægja, hvernig sem fer, án þess
að eiga síðar von á meiri styrk, ef óhöpp skyldu
fyrir koma, svo sem fiskileysi, eða ef fé skyldi
fenna fyrir mönnum, því þá erum vér aptr fúsir
að veita hjálp. En ekki getum vér farið að hinu
góða ráði höfundarins að út hluta hverjum hreppi
10—15 tunnur nú þegar, þegar vér eigi sjáum
aðra ástæðu mæla með því en þá, að kornið er
komið. Yér höfum eigi enn þá frétt, að »Jaktin
Sophie» sé komin til Vestrlands með óskemdan
kornfarm þann, er þangað var ætlaðr, en skyldi
hún hafa farizt, álítum vér sjálfsagt, að sent muni
verða eptir korni hingað, og til þessa verðamenn
því að hafa hliðsjón við úthlutun kornsins fyrst
um sinn. Eigi getr oss skilizt, að vér förum illa
að ráði okkar, er vér leitum allra þeirra upplýs-
inga, er vér getum fengið um ástandið í hverjum
hreppi, og þess vegna höfum heimtað að fá til-
færðar ástæður fyrir því, hvers vegna einhver
hreppr hefir ei getað eða viljað fá neitt af láns-
korninu; en það er alveg ranghermt, að vér höf-
um neitað nokkrum hreppi um styrk, af því að
hann eigi hafi tekið neitt af lánskorninu.
Hreppar þeir hér í sýslu, er enn þá eigi hafa
fengið neinn styrk af korni þessu og kunna þó að
vera þurfandi, geta eigi átt von á, að fá neinn
styrk, nema því að eins, að þeir láti oss vita, að
þeir þurfi hans, og gefi oss allar þær upplýsingar,
er sannað geti þörf þeirra. En í hinum öðrum
sýslum verða þeir að leita viðkomandi sýslumanns,
Vér munum smátt og smátt auglýsa í blaði
þessu, hvernig korninu hefir verið út hlutað og
verðr úthlutað, frá þvíað hin fyrsta auglýsing vor
kom út.
í nefnd þeirri sem úthlutar gjafakornið,
Beykjavík, 29. Desbr. 1868.
0. P. Möller. Edvard Siemsen. H. A. Sivertsen.
II. St. Johnsen. II. Th. A. Thomsen.
*
V ¥
Vér ætlum oss eigi, at> fara í neitt krit viS hina beitir-
u?)u nefnd, er stendr fyrir útbýtingu gjafakornsins, enda var
grein vor í sítasta blati „f>jóírólfs“ alls eigi þarinig stýlub,
En þar sem í nndanfarandi grein nefndar þessarar segir, at)
vkr vöbum reyk í því, aþ nefndin muni þegar hafa tekib þá
ákvörbnn, a'b út býta eigi öiln korriinn í vetr, heldr stofna met>
því sjáí), þá höfum ver alls eigi sagt þaí), heldr hitt, at> vér
heftmm heyrt þaíi; enda er oss eigi gruniaust nm, aí> nefud-
in hafl þá verií) at> hugsa um þaii, þött hún hafl eigi verit)
búin aí> taka ákvörþnn um þat). þat) er og eigi eiriu ortli
beint at) því í grein vorri, aíi nefndin fari illa at) ráí)i sínn,
er hún leiti allra npplýsinga, er hún geti fengit), um ástandií)
í hverjum hrepp. þa& er svo Iangt frá, at> oss hafl slíkt til
hugar komit), at> vhr erum fremr hræddir nm, aí> nefndin hafl
eigi heimtaí), at> minnsta kosti eigi núgn snemma, allar þær
skýrslnr, sem hún hefti átt at) heimta. Oss virtxist, aJE) nefnd-
in hefbi átt þegar frá npphafl atigjóra þaí> almenningi knnn-
ugt, annaþhrort í blötiniium, eíia þá meí) brhfl til sýslumanna
et)a sveitastjúra, aí> sveitastjúrnir þær, er æsktu styrksaf gjafa-
korninu handa fátækum sveitabúum, yrtii at) láta fylgja
bæninni nákvæma skýrslu um ástand þessara fátækiinga, og
hoffci þá nefndin átt aí) benda á hín helztu atriíiin, er hún
úskatii skýrslu um, og er lánskornit) vissuiega ekkert atalatr-
itú í þeirri skýrslu. þaí> getr verit), at> nefndin hafl beitzt
slíkrar skýrslu, þútt vér vitum þaíi eigi, en hafl hún eigi
gjört þaf), er þat) mjög ehlilegt, þútt húil eigi fái svo ná-
kvæmar skýrslurnar, sem hún heftii þurft at> fá. Hvort sem
hiu beiÍJraha nefnd getr farií) at) rátum vorum et)a ekki í
því, at) út hluta hverjum hrepp nú þegar svo og svo miklu
eptir ástæíium, þá vertuui vér þú at> teija þá atferþina rétta;
hún þurfti eigi fyrir þat út hluta öllu korninu nú þegar.
Hún gat t. a. m. haldif) eptir tveim hundrnt) tunnum til at>
hafa í viþlögum, bæti handa nærsveitunnm, ef á lægi, eí)a ef
kornskipif) kæmi oigi til Stykkishúlms, ef Snæfellingar kynni
þá at> gota nálgazt riokkurt korn hétan, som þú er tvísýnt
um hæstan vetr. En þútt Skaptfellingar t. a. m.' eigi heftu