Þjóðólfur - 26.09.1870, Blaðsíða 4

— 176 —
r&ttardagr er ]m' ákveþion Ii6r í bænnm 12. þ. m., og verbr
vart lokadagrinu; því: ætli J. G. þurfl eigi aþ svara?“
Húss- og bústjórnarfelag suðramtsins.
Á öðrum ársfundi húss- og bústjórnarfélags
suðramtsins, 5. dag Júlím. þ. á., skýrði forseti
félagsins fyrst frá efnahag félagsins, og aðgjörðum
þess síðan að fundr var síðast haldinn. Við árs-
lok 1869 var sjóðr félagsins 5,497 rd. 13 sk., úti-
standandi 226 rd. 33 sk., og í peningum hjá gjald-
kera. 106 rd. 70 sk. Af því að fundarmenn gjörðu
ráð fyrir, að vatnsveitingamaðr Jörgensen mundi
eigi á þessu sumri geta komið svo miklu verki af,
sem óskandi væri, urðu fundarmenn því næst á
það sáttir, að fela félagsstjórninni, að haldavatns-
veitingamanni þessum til næsta sumars með svo
vægum kostum fyrir félagið sem unnt væri, svo að
einnig Rangæingar og aðrir gætu notið góðs af
veru hans hér, og óskum vér því, að þeir sem
hann vilja nota að komanda sumri gefi sig fram
um það við oss fyrir miðju Marzmánaðar 1871.
þessu næst gat forseti þess, að samkvæmt
bréíi lögstjórnarinnar dags. 20. Febr. þ. á. yrði
peningum þeim, sem hingað til hefði verið varið
af stjórninni til þess að kaupa fyrir hið svokallaða
gjafafræ, framvegis varið að nokkru leyti til verð-
launa fyrir framúrskarandi dugnað bæði í garðyrkju
og öðrum greinum jarðræktarinnar, svo sem garða-
hleðslu um tún og engjar, vatnsveitingar, þúfna-
sléttun, plægingar og aðrar slíkar jarðabætr, og að
nokkru leyti til þess að kaupa fyrir akryrkjuverk-
færi, og púðr til að sprengja með grjót. Verðlaun
þessi á stiptamtmaðr að veita hér í amtinu eptir
skýrslum og uppástungum sýslumanna og stjórn-
arfélags vors, og eru það 106rd., sem hann heflr
yfir að ráða i þessu skyni.
Út úr nokkrum verðlaunabeiðslum, sem fé-
laginu höfðu borizt, vareptir langar umræður fall-
izt á, að félagið skyldi á Júlímánuðinum 1872verja
alt að 200 rd. til verðlauna fyrir fyrirtaksverk í
búskap, án þess fyrir fram að tiltaka hvað mikið
þyrfti að vinna til þess, að fá vissa dalaupphæð.
þótti betra, að hafa þetta óbundnara, en til taka að
eins, hvaða verk komið gæti til greina; því með
þeim hætti héldu menn, að verðlaunin mundi koma
réttar niðr. En verk þau, er til greina verða tek-
in við verðlaunaveitingu þessa, eru alls konar jarða-
bætr, svo sem útgræðsla túns og engja, garðhleðsla
um tún og engjar, vatnsveitingar, þúfnasléttun og
garðyrkja, og svo skipasmíðar.
í stað síra Ásm. Jónssonar í Odda, er beðizt
hafði lausnar frá fulltrúastörfum, var síra Skúlí
Gíslason á Breiðabólsstað kosinn til fulltrúa félags-
ins í Rangárvallasýslu. Stjórn félagsins var endr-
kosin. J»rír bændr í Gullbringusýslu gengu í fé-
lagið, og svo var fundi slitið.
Loks skal þess getið, að í skýrslu félagsins
hefir á 18. blaðsíðu misprentazt, þar sem segir,
að Jón Sigurðsson á Ferstiklu hafi fengið 10 rd.
þóknun fyrir kálgarðarækt; því að hann fékk ekki
þessa þóknun, heldr Guðmundr Oddsson á Litta-
sandi. Keykjavík, 23. Sept. 1870.
Stjórnendr felagsins.
(Aðsent).
— í „þjúbólfl" 13. Núv. 1866 er sagt frá því, íib bisknp
vor Dr. tlieol. P, Pétursson hafl sútt nm og fengií) leyfl tii
ab breyta handbúk presta. 1 flþjúbúifl“ 10. Maí 1870 er sagt
frá, ab bisknp meb brefl til allra prúfasta og presta, dags. 2.
Apr. þ. á., hafl birt, afe nú hafl hann fengib samþykki kon-
nngs, ab brúka megi hina endrskobuim og breyttn handbúk
vib gubsþjúnnstu og önnnr embættisverk presta á íslandi, og
ab 1 exp. megi kaupa af henni handa hverri kirkjn.
Mönnurn kann nú í fljútn bragbi þykja hbr vel fara. Hör
er sútt um leyfl til stjúruarinnar ab mega breyta hinni gild-
andi handbúk presta, og svo er breytt, þá er búiö er ab
breyta, þá er fengib samþykki stjúrnarinnar til aí) mega brúka
þessa endrskohubu handbúk vii guisþjúnustuna; og húr færi
alt mei) feldu, ef þetta mái variabi enga abra, on biskupinn
og stjúrnina. Kn eg vil spyrja: Eru eigi á Islaudi kristnir
söfnubir? og eru þar eigi keunimenn fyrir utan biskupiuu?
þykir herra biskupnum engu máli skipta, hvort söfnubirnir
eba kenuimenn hafa fundib þörf á endrskobhn á handbúkinui?
Hvergi súst þess getib, ab biskup hafl leitab atkvæbis þeirra,
eba þeir sjálfkrafa látib þörf sína í Ijúsi, og samt er sútt um
leyfl til aí> breyta því, sem þá aí) líkindum allir una vel vib,
nema einn.
En hafl nú bisknp vor vitab, ab þab var alruent álit, a?!
þörf væri ab breyta handbúkinni, sem þú er efanlegt, hvernig
stendr þá á því, ab hann svona þegjandi gjórir svo stúrkost-
legar breytingar, og itaun beflr gjört, án þesB ab kvebja ser
neinn til rábaueytis?
En hafl biskup, mút ætlnn vorri, haft af íslenzkum söfn-
ubum og kennimönnum fyrst og fremst leyfl til ab beiíiast
leyfls til breytinga, og því næst umboí) þeirra til þess eiun
ab gjöra breytingarnar, livers vegna fær hann þá eigi leyfl til
ab láta brúka þessa endrskobubu handbúk eingöngu? Hví
dettr honum þá í hng, ab menn knnni heldr vilja þá gömlu,
hafl úskin eptir breytingnm verib almeun ?
petta, ab öllum er í sjálfsvald sett, bvora haudbúkina
þeir vili brúka, gjörir mör grunsamt:
1, ab biskup reyudar hjá sjálfnm sór hafl furidib þörf til
breytinganna, en eigi vitab af herini mjög útbreiddri hjá.öbr-
um út í frá
2, ab þeir mnni eigi margir hör á landi, er hafl falib
honum á hendr ab byrja á þessu fyrirtæki.
pessi grunr styrkist enn fremr vib eitt atribi í áminnztu
uinburbarbrefl. par segir, ab 1 expl. mogi kaupa handa
hverri kirkju upp á kostnab kirkjunuar; en þessn kaupleyfl