Þjóðólfur


Þjóðólfur - 20.12.1870, Qupperneq 2

Þjóðólfur - 20.12.1870, Qupperneq 2
og gjött úr þW tryppadrápj en vi?> (rúttar)prúfln er nú ljóst, a?> þetta ern slys og gáleyslsverk“. NÝJUSTU FREGNIR úr enslium blöðum i Nó- vembermánuði um stríðið millum Frákka og Þjóðverja. (Gúífúslega meídeilt Jjjúíiúlft af herra justizráííi og land- líekni Dr. J. Hjaltalín). Bardaginn við Bacon eptir „The Liverpool Mercnry Nov, 16. 1870“. Bacon ersmáþorp eitt hér um bil 14 mílur ensk- ar fyrirvestan Orleans, en þótt talið sé að bardag- inn hafi staðið þar, lítr þó svo út, sem hann hafi verið nokkru norðar. Frakkar höfðu her allmikinn suðr við Loire-fljót, að því er sagt er nær 120,000 manna, og nefnist sá hluti Frakkahersins Loire- herinn. jþjóðverjar, er höfðu her bæði í Orleans og þar í grendinni, þóttust þar eigi með öllu ör- uggir fyrir her Frakka, er leitaði að þeim á báða bóga, hurfu þeir því frá Orleans fyrir ofreflinu, og héldu til norðvesturs. í grend við Bacon hittu þeir nú her Frakka og tókst þar hörð orusta með þeim 8. dag f. mán. (Nóvbr.), og veitti Frökkum betr; má það telja hinn fyrsta sigr, er Frakkar hafa unnið í styrjöld þessari. Eptir fyrstu fregn- um hafa Prússar mist nálægt 3000 manna, og herbúðir sínar ásamt töluverðum vistum. Nú hafa borizt þær fregnir, eptir frakkneskum blöðum (samt), að 6000 manna af þjóðverjum hafi fallið og særzt. Auk þess er sagt, að borgarlýðrinn í Orleans hafi tekið 500 þjóðverja, er eigi liöfðu tíma til að kom- ast undan. Grein úr «The Standard'> (16. Nóv.). Atburðr nokkur, sem má |>ykja næsta merkí- legr, hefir nú orðið fyrir skömmu. Prússakonungi, sem er einn í Frímúrarafélaginu, var stefnt fyrir dóm Frímúrara í Parísarborg; skyldi hann þar bera af sér ýmsar sakir, er á hann voru bornar. Kon- ungr kom eigi til stefnunnar, eins og nærri má geta, en þrátt fyrir það var rannsókn gjörð í mál- inu, og var konungr dæmdr sekr og rækr gjör úr félagi þeirra. *• Sá, er þetta ritar (i »the Standart») segist að eins hafa hlegið að því, er hann átti tal um það við einn af kunningjum sínum, er einnig »frímúrari», og sagt, «að dómr þessi mundi harla lítið saka Prússakonung»; — »þú skalt eigi hlægja svo að því», svaraði hinn; »því þetta, að vera gjör rækr úr félagi Frímúrara, er þungr dómr, þvi að hver sá er fyrir því verðr, er réttdræpr af hverj- nm öðrum frímúrara». — J>að þykir og auðsætt, að á þýzkalandi sé skoðanir manna um ófriðinn mjög farnar að breytast. í blaðinu Standard frá 16. Nóv.» er grein nokkur þýdd eptir þýzka blað— inu »Tagespresse«, sem kemr út í Frankfurt við Main, er hljóðar svo: »Oss gat eigi annað en gramizt það mjög, er vér lásum í dag hinar ósönnu útmálanir á þjóðar- andanum, ermenn segja, að nú sé ríkjandi meðal þjóðverja. þeir, er áðr hafa farið með ýmsar ó- sannar fregnir, segja nú fyrir fullt og fast, að vér, íbúarnir í Frankfurt, séim jafn blóðþyrstir og Prúss- ar sjálfir, og leggjum oss, eins og þeir, undir ok þess manns, er með ofdirfsku sinni og slægð eigi framar hlifist við neinu. Nú er loksins kominn tími til, að vér hefjum upp rödd vora ( nafni sann- leikans, er svohörmulega er rangfærðr. Nér vilj- um játa [>að, að vér um langan tíma vorum á tálar dregnir, að því er snerti hinar sönnu orsakir til þessa ófriðar, og sendum því syni vora fúslega, til þess að berjast fyrir J>jóðverjaland, erhættavar búin, að minsta kosti ætluðum vér að svo væri þá. En blóðsúthellingunum linti eigi, eigi að heldrþá, er vorir menn höfðu svo algjörlega borið hærra hlut í þeim viðskiptum, að öll hætta var horfin, og sýnt það, að vér þurfum eigi að óttast, að |>jóð- verjaland verði nokkru sinni hertekið af Frökkum. Nú loksins förum vér að ráða í hína ískyggilegu fyrirætluo, er bjó undir hínum leynilegu samning- um við Spánverja, en þetta var í raun og veru til- efnið til þess að sendiherra Frakka var misboðið svo herfilega. Nú hefir skýlan fallið frá augum vorum, og nú sjáum vér að þessi styrjöld er ein- ungis áframhald hinna ranglátu aðfara Prússa árið 1866. J>að erum eigi vér einir (þ. e. í Frakka- furðuborg við Main), er ætlum þetta; um alt J>jóð- verjaland, og enda í sjálfu Prússlandi, verðr hin sama orsök til þessa ófriðar mönnum Ijósari og ljósari. þjóðinni er farinn að rísa hugr við hin- um dæmalausu grimdarverkum, er framin erti á Frakklandi, og við þeim sífeldnm bardögum, er háðir eru gegn svo ágætri þjóð,— við þessari styr- jöld, er neyðir oss til að selja í dauðann börn vor, svo að hundruðum þúsunda skiptir. Hvervetna cr farin að lýsa sér gremja manna yfir því, hversu ranglega er beitt varnarstyrk þeim er vér látum af hcndi, einungis til þess að ræna og rupla. J>að heyrist kurr mikill með landsmönnum, í hvert skipti sem hver vagninn leggr af stað til Frakklands, með því hver vagn kemr aptr hlaðinn með særða og sjúka menn. Á mörgum stöðum hér í grend, þárísa íbúarnir upp í móti því, einkum konur, að þeir sem kallaðir eru til herþjónustu, fari. J>nð hefir

x

Þjóðólfur

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðólfur
https://timarit.is/publication/72

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.