Þjóðólfur - 14.06.1873, Blaðsíða 3

131
Þykist geta látið sér nægja með það; landsþingið
Sendi líka ávarp ti! konungs, er fór í gagnstæða
^!t við þjóðarþingsávarpið, og bað konung eigi
gegna kröfum þjóðþingsins. Tók konungr i þann
strenginn, og sitr allt við sama keip og áðr. það
er ólikt, hvernig Gladstone fór að á Englandi, er
hann !ét undan neðri þingstofunni, sem áðr er
sagt, þó að eigi væri nema 3 atkvæðamunr; hér
lítr svo út, sem stjórninni ríði á því meir en Iífinu
að halda sér í sessinnm, og er það hlægilegt. En
þetta gengr eigi til lengdar; það eru öll líkindi til,
að Krieger og félagar hans verði eigi langlífir í
ráðgjafasessinum, og að yfirgangr þeirra bæði hér
í Daumörk og við oss íslendinga taki bráðum enda;
óvíst er að betra taki við fyrir oss, en líklega
verðr það þó eigi verra. Slésvíkrmálið, er Danir
telja undir komið lif sitt eða dauða, er enn óút-
kljáð, og er eigi líklegt, að nokkurn tíma verði úr
því greitt; hefnist Dönum þar fyrir meðferðina á
oss ; nota Danir líka hvert tækifæri, til að lýsa
hatri sínu við þjóðverja, og er varla við að búast
að þjóðverjar hliðri til, meðan svo er. þetta var
það, er vakti fyrir hinu norræna þjóðskáldi, Björn-
stjerna Björnssyni; réði hann Dönum í vetr, að
stilla betr orðum sínum til þjóðverja, og reyna að
vinna á með góðu; en hann hafði eigi annað fyrir
góðvilja sinn, enn að dönsku blöðin keptust hvort
við annað, að svívirða hann, og .sum skáld Dana
ortu níð um hann.
í Noregi og Svíþjóð fer allt vel fram; Óskar
konungr 2. ætlar nú bráðum að láta krýna sig;
varð talsverð umræða um krýningtina á þingi Svía,
og þótti neðri þingstofunni hún óþarfi og hégómi
einn; eigi hefir þó konungr farið að því. Norð-
menn, frændr vorir, eru ötulir menn og starfsam-
'r> leggja þeir mikið kapp á að koma á járnbraut-
Hm hjá sér, og eru að öllu leyti framfaraþjóð;
sýnt hafa þeir og í mörgu, að þeim rennr blóðið
1*1 skyldunnar við oss; má þar til telja verzlunar-
samlagið í Björgvin, er því miðr varð að hætta í
vetr vegna verzlunartjóns; en nú eru þó öll líkindi
að það rísi við aftr með nýu fjöri. í norsku
blöðunum hafa'og einatt við og við í vetr staðið
8reinir um stjórnarmál vort, velviljaðar oss Islend-
'agum.
I BandafyUijunum í Vestrheimi átti í fyrra
''aust að kjósa nýan forseta; var um tvo að velja,
®rant hershöfðingja, er áðr var forseti, og Dorace
^reeley; var þar hörð kosningarrimma, en svo
*auk, að Grant hlaut kosningu; dó Horace Greeley
skómmu síðar. Mörgum þykir ræða sú, er Grant
L
hélt til þingsins, vera ófriðleg; segir hann þar, að
«Bandafylkin sé sú leiðarstjarna, er leiðbeinaskuli
öðrum þjóðum, og að hinn mentaði heimr hallist
að þjóðveldinu»; þykir mörgum þettagrunsamt, og
uggir harðstjórana að eitthvað búi undir.
Af rikjum þeim, er kölluð eru ómentuð, skul-
um vér að eins minnast á Japan', vinna Japans-
búar að því af hinu mesta kappi að komast til
jafns við Norðrálfubúa; lætr Mikadóinn — en
svo nefnist höfðingi landsins — leggja járnbrautir
og rafsegulþræði í óða önn; sem dæmi þess, hversu
Japansmenn venja sig að háttum Norðrálfubúa, má
taka það fram, að þeir hafa lögleitt hjá sér tíma-
tal Gregors páfa, er vér höfum, með sömu mán-
uðum og mánaðanöfnum eins og vér.
Björn Ólsen.
— Framhaid útlendra fretta (frá enum sama
fréttaritara vorum) dags. Khöfn 2 7. Maí 18731.
Eg gat um það í síðasta bréfi, hverjar til-
raunir «vinstri handar» flokkrinn hér hefir gjört
til að steypa ráðgjöfunum úr völdum; þegar þessar
tilraunir fórust fyrir, var ekki annað ráð eftir fyrir
flokkinn, til að koma sínu fram, en að neita fjár-
hagslögunum; varð þá stjórnin annaðhvort að fara
frá eða slíta þingi. Flokksforingjarnir, J. A. Han-
sen og Berg skólakennari o.fi., vildu takatil þessa
neyðarúrræðis, en þegar til kom, skárust sumir úr
flokki þeirra, er eigi vildu fara svo langt. Er því
eigi líklegt, að ráðgjafaskifti verði um sinn að
svo komnu.
Af látnum merkismönnum vil eg geta Eng-
lendings Stuarts Milns; var hann einhver hinn
fræga6ti heimspekingr í heimi nú á dögum, og er
mjög frægr fyrir rit sín t. a. m. um kvennfrelsi;
þótti Englendingum hann þó of frjálslyndr í skoð-
un sinni á stjórnmálum, og meiri þótti hann
heimspekingr, en stjórnvitringr; hann dó 9. dag
Maímánaðar. Sagt er og, að villumenn hafi drepið
ferðamanninn Samuel Baker, er frægr er fyrir
ferðir sínar og landa-uppgötvanir í Suðrálfu, en
rúmið leyfir eigi að segja nákvæmar frá því; erog
sú fregn eigi hin áreiðanlegasta; og er nú jafnvel
borin til baka aftr.
Rétt í því, er eg ætlaði að siá botninn í bréfið
kemr merkileg fregn frá Frakklandi. Forseti þjóð-
veldisins, hinn nafnkunni Thiers, og ráðgjafar hans
1) f>6 ab eigi sS í þessnm fr^ttapistli hyrjní) & Danmérku,
heldr a sk/rsln uni alheima-sýningnna mikln í Winarborg, og
fni Spáni og ö<brum syí)ri lóndum Norí)rá)funnftr, þykir 6amt
bezt eiga vií>, vegna samhengisins, aí) taka hér nu þegar
Danmerkrþáttinn, og þær afoar fréttir er þar á eftir fylgja.