Þjóðólfur - 18.05.1874, Blaðsíða 2

— 110 —
í*etta bréf vorra heiðruðu bræðra í norðrinu,
kom oss Sunnanmönnum mjög á óvart. Að vísu
hefði verið hentngra fyrir þá og aðra fjarlægari
menn, hefði þjóðhátíð vor (guðsþjónusludagrinn)
verið ákveðin fyrri; en fyrst er það, að vér vitum
ekki betr en konungsbréf af 10. sept. f. á. sé
komið út og fyrir löngu anglýst, konungsbréf, samið
og útgefið eptir ráði synoduss og biskups og
með vitorði þjóðvinanefndar þeirrar, sem kjörin
var á þingvallafnndinum í fyrra sumar til þess
að stýra þjóðhátíð vorri og liltaka daginn. Að
vísu kom auglýsing vara-forsela þjóðvinafélagsins
helzt til seint fyrir almennings sjónir, en úr því
kohungsbréfið var löngu áðr orðið kunnugt, og úr
því menn hlutu að eiga von á þessari aug-
lýsingu þjóðvina-nefndarinnar, og úr því menn
máttu vita að hún mundi ekki færa hátíðina fram
fyrir guðsþjónustuhaldið, þá gátum vér með engu
móti búizt við nefndu bréfi Norðlinga, enda er
skjótt að segja, ófœrt að framkvæma áskorun
þeirra. Guðsþjónustan er ákveðin og auglýst
utanlands og innan, en með guðsþjónustu hlýtr j
þjóðhátíðin að byrja. — Er ekki svo? — Hér var
og engi tfmi orðinn til að fá nýar auglýsingar
birtar í líma og allra sfzt í úllöndum, enda hefði
ekki einungis birtingin orðið óformleg, úr því
auglýsingarnar hefðu þá orðið ekki færri en þrjár,
heldr hefði og hálíðin sjálf orðið ómynd, úr því
tvfskiptingr og fom hefði komið f stað þess sam-
heldis og stillilega fyrirbúnaðar, sem hátíðina þarf
að skapa og prýða. J>að er því innileg von vor
og áskorun, að vorir ágætu bræðr fyrir norðan,
og hvervetna f fjærsveitum landsins, fallist héðan
af móstmœlalaust á anglýsingu þjóðvinafélagsins,
og haldi þjóðhátíðina, fyrst heima hinn lögboðna
messudag, og siðan með oss á l’ingvelli við 0x-
ará 6.— 7. Ágúst næstkom. Til ondirbúnings til
vorrar fagnaðarstundar á Þingvelli, munuþeir, sem
þann starfa hafa helzt á hendi, nota sem bezt
þeir geta tímann, sem öðrum mun þykja nægi-
lega tangr, en þeim mun ekki af veita, sem verkið
eiga að vinna. Munu hinir tilkjörnu menn úr
þjóðvinafélaginu vera nú þegar teknir lil að ráðg-
ast um fyrirbúnað hátíðarhaldsins með tilslyrk
htns ótrauða og ötula Sigfúss Eymundarsonar og
Sigurðar málara Guðmundssonar. Hið sjálfsagð-
nsta er gjöra þarf, er álitið þetta: að hreinsa
vellina, brúa ána og gjðra vegabœlur umhverfis;
setja upp 3 — 4 stór tjöld, sjá um að öll föng fá-
ist á staðnum, sem bezt tilreidd og með sem
vœgustu verði; svo er og talað um prótessiur,
þjóðshemtanir, söngflokka, sigurboga á Lögbergi
og i Almannagjá, o. fl. En á þetta þorum véf
vart enn að minnast, þar sehi svo lítið fé er fyrir
hendi, og þeir svo fáir sem enn starfa einhuga
að þessu máli, enda er nálega allt komið undir
dugnaði og lagi forstöðnmannanna. En hvað iil-
kostnaðinn snertir, vonum vér að þjóðvinafélagið
ekki inuni hopa á hæl fyrir honum, en bæði það
og þjóðin öll, ásamt yfirvöldum vorum, álíta hitt
mest um vert, að hátíðin verði landi og lýð til
sæmdar. Að menn búi sig sem bezt undir há-
tíðina með snotrum en áuðsungnnm smákvæðum
iog ræðum, álítum vér mest vert, hvað skemtanir
snertir. Allir íþróttainenn og afreksmenn (söng-
menn, skotmenn, sundmenn, glímumenn og
hreystimenn) ættu þá ekki heima að sitja, heldr
ætti liver að leita við, að efla ánægju og orðstír
annars við þetta tækifæri, sem enginn vor á oftar
að sjá.
BÓKAFREGN.
NÝ KfUSTILEG SMÁRIT.— Útgefandi P. Pjetursson.
Það er hvorttveggja að oss vantar enn rúm
í blaði voru fyrir ítarlega ritdóma, enda hafa fá
rit út komið nú um hríð, er oss er mikil gleði
um að tala. Þó viljum vér mæla með hinu nefnda
smáriti, að menn kaupi það og lesi; bæði erþetta
rit hið eina kristilega tímarit, scm líklegt er að
bjóðist á þessu merkilega ári, og svo hefir það
meðferðis ýmislegt, sem lýtr að þjóðhátið vorrí
í sumar. Megin-efni bæklingsins eru (útlagðar?)
æfisögur (af Páli postula, Krysostomus og trúar-
boðanum John Williams) allar Ijóslega og ein-
faldlega skráðar. Þjóðhátíðarsálmr síra Helga
Hálfdánarsonar finnst oss hvorki svo háfleygr né
hjartnœmr, sem vér hefðum búist við af guð-
ræknum kennimanni og skáldi. Þýðing hans á
kristniboðssálminum hefir tekist vel. Hið bezta
i kverinu mun þykja Hugleiðingin um forsjói1
Guðs, er vera mun eptir bisknp vorn sjálfa0-
Meira lof dirfumst vér ekki að segja um rit þett®'
því vér óttumst fyrir, að kristilegir framfaramenn
mtini heimta meira en vér, enda þólt kirkjo^
vort eins og það nú er, eigi naumlega heimtinfi11
á öðru betra.
— í Khöfn hefir þjóðvinafélagið útgefið
nak hins íslenzka þjóðvinafelags 1875, 2 arkif
12 bl. broti á 16 sk. —Það hefir meðferðis mar£®
konar smávegis -fróðleik, svo sem: íslands áfÞ^
1873; verðaura og peninga reikning; töflu \
verð á fiski; reglur um fiskiverkun; nokkur læk0**