Lanztíðindi - 05.11.1849, Blaðsíða 1

LANZTIÐmDI.
1840.
1. Ár. 5. ISovember. 5—6.
Um kosníngar til þjóðfundarins að ári.
V.
Vjer viljum ekki annars til geta, en aft
sjerhvert kjördæmi muni láta sjer annt um
aö sjá sjer sem fyrst fyrir svo góðum þíng-
mönnum, sem kostur er á; vjer getum lika
gjórt ráð fyrir þvi, að mörg kjördæmi, eða að
minnsta kosti hinir hyggnustu og framtaks-
sömustu menn í kjördæmunum, muni nú þeg-
ar vera búnir að hugsa sig um, hvert þeir háfi
hæfileg fulltrúaefni innan kjördæmis eða ekki,
samkvæmt því er vjer bentum á í fyrsta kaíla
ritgjörðar þessarar. Vjer heyrðum jafnvel á
sunium alþingismönnum í sumar er leið, að
ekki mundi ómögulegt að afla sjer nokkurs
samkomulags um þetta hjá meiri hluta kjós-
endanna í hverju kjördæmi á hreppaskilasam-
kornunum í haust; það er því vonandi, að flestir
hafi notað þetta tækifæri sem bezt að verða j
mátti, þvíað vjer getum ekki efast urn, að
flestum liggi það í augum uppi, hversu mjög
ríður á eindrægni og framtakssemi lanznrauna
i undirbúníngi kosnínganna, því ef að ekkj-
ert kjördæmi hefði neina fyrirhyggju eða und-
irbúnrng í þessu efni fyrr en rjett væri konr-
ið að því að halda ætti hin lögskipuðu kjör-
þíng, þá er auðsjeð, að hvert kjörþíng yrði
að vera bundið nreð kosníngarnar innan sinna
eigin takmarka, þvíað valla er við því að
búast, að margur verði hjef til að bjóða sig
til fulltrúa í öðru kjördæmi nema því að eins,
að nokkrir hinir helstu menn úr kjördæminu
biðji hann að fyrra bragði að gefa kost á sjer
og er þá auðsætt, að með þessunt hætti gæti
margur farið á mis við að verða kosinn, sem
oðrunr væri betur hæfur til þíngsetu; því það
teljum vjer nokkurnveigin víst, að til sjeuþau
kjördæini, þar sem ekki sje nenra einn mað-
ur hæfur á þjóðfundinn og ef til vill, sunr- |
staðar einginn; en aptur sjeuönnur kjördænri
til, þar sent völ sje á 3. eða4. og, ef til vill,
í eiristöku kjördæmi, á fleirum.
Mönnum gæti nú dottið í hug, að þess-
arar fyrirhyggju þyrfti ekki við nema unr þá
nrenn, er kjósa ætti utan kjördæmis og að
heimatökin sjeu hæg með hina, senr í kjör-
dæminu eru; en þetta getur þó hæglega brugð-
ist; því að ekki má vita, nema einhverjir í
öðru kjördæmi, þar senr ekki þykir völ á tveim-
ur hæfilegum fulltrúaefnunr, taki sig sanratr
uin að skrifa einhverjum duglegum manni þó
hann sje utan kjördæmis og biðja lrann að gefa
sjer kost á að velja hann til fullrúa; og haiin
sje þó einnritt annar þeirra, sem þar er líkleg-
astur til fulltrúa; en hafi hann nú aunga vissu
fyrir, að samkjósendur hans velji hann á þjóð-
fundinn, þá nrun hann valla neyta tilmælum
hins fjærlæga kjördæmis, ef lrann á annað
| borð ætlar ekki að skorast uridan kosníngu
og gefi hattn nú kost á þessu, þá má liann
ekki taka við kosníngu í sínu eigin kjördæmi,
þó hann verði kosinn þar og þá gæti auð-
sjáanlega svo farið, að kjördæmi hans vant-
aði fulltrúa, nema því að eins, að hann ljeti
samkjósendur sína vita af undir eins og liann
hefði gefið kost á sjer í ööru kjördænri, og þá
væri allt undir því konrið, hvert þeir hefbu
nóg ráðrúnr til að útvega sjer fulltrúaefni ut-
an kjördænris; en ef það brigðist, þá er auð-
sætt, að þeir inættu til að kjósa einhvern í
kjördæminu sjálfu, þó þeir hefðu aungann,
senr þeim væri að skapi, eða þeir bæru traust
til. "þessi atbugasenrd virðist oss því benda
til, að óliultast niundi fyrir hvert kjördæmi
að eiga sjer vís fulltrúaefni, livert þau væru
innan kjördænris eða utan, nokkru fyrir kjör-
þíng. 3>að er líka auðsjeð, að ef kjósendur
geta komið sjer sainan um, að þeir þurfi að
kjósa fulltrúa utan kjördæmis, þá hljóta þeir að