Lanztíðindi - 05.11.1849, Blaðsíða 6

Svo er sagf, að í byrjun septembermán.
baíi verið farið að semja uin frið milli Dan-
markar og hertogadæmanna í Berlínarborg,
en ekki hefur enn frjetst, hvernig |>að muni
fara. Nú sem stendur bólar ekki á óeyrðum
í hertogadærnunum, en ekki má vita, hvort
það er jní að þakka, að uppreistarmenn hafi
tekið sinnaskipti, eöa hinu, aö þeir geta ekki
komið sjer fyrir vegna setuliðs þess, sem þar
er og á að gæta góðrar reglu Jó er það haft
fyrir satt, að fjöldi llolseta sje orðinn leiður
á stríðinu vegna mannskaða þeirra og fjár-
tjóns, er af því hefur leitt.
£ó Úngverjar hafi gefist upp í stríðinu
við Austurríkismenn og Kússa, eiga þó Austur-
ríkismenn eptir að ná þar einum rambyggðum
kastala, er kallast Kómorn; er þar mikið
varnarlið fyrir ei minna en 25 þúsundir manns
og er sagt, að það ætli að verjast þar meðan
auöið er og Iiafi vistir til heils árs eða leingur.
Frjettablöðin seigja, að Kólerasóttin hafi
í septembermán. verið mjög skjæð í Lundún-
um á Einglandi og að þar liafi þá dáið úr
henni 400 manns eða fleiri á hverjum deigi;
beinist hún enn sem fyrr helst að drykkju-
mönnum og óregluinönuum og leitar einkum
á þar sem slæmt lopt er í húsum og óþrifn-
aður fyrir. Sömuleiðis var hún í París og
Berlínarborg.
Jaö befur flogið fyrir, að von sje á þrem-
ur löndum okkar út að vori, Repp málfræð-
írigi, Magnúsi kandidat Eyrikssyni og Eiriki
stúdent Jónssyni og ætli þeir að bjóöast fyr-
ir fulltrúa til jijóðfundarins i einhverju kjör-
dæmi og koma þar á kjörþíngog er það vott-
ur þess, að þeir ætla ekki að láta uppgjörö-
ar hæversku aptra sjer frá að fylgja þvi, sein
tíðkanlegt er með öllum þjóðum þar sein full-
trúaefni eru til tekin í kosníngarlögunum, því
að slik hæverska er í rauninni opt ekki annað
en drambsemi sprottin af ótta fyrir þvi, að ann-
ar kunni að verða sjer yfirsterkari. Um Repp
vitum vjer, að hann er maöur mæta vel að sjer í
stjórnarfræði og að ritgjöröir hans lýsa mikl-
um skarpleik, og þó sumuin þyki liann vilja
steypa allt í ensku inóti, getum vjer þó ekki
annað haldið, en aö þínginu væri sannur hag-
ur í að fá svo margfróðann mann og vanann
öllum þingsköpum.
Von hafa menn um, að lagaboö um verzl-
unarfrelsi muni koma út í vetur. En þó svo
færi, að ekki yrði afþví í vetur, mun þess þó
ekki lángt að bíða, að eitthvað verði rýmkað
uin verzlunina og ættu lanzmenn að láta það
vera nýa og kröptuglega upphvatníngu fyrir
sig til þess, sein þeir fyrir laungu ættu að
vera búnir að gjöra, að stofna verzlunarfje-
lög i sveitunum og fá beztu og duglegustu
mennina til að gángast fyrir því og eins ættu
þeir að sækja helstu kaupstaðina í stað þess
að binda sig viö hina smærri verzlunarstaði
þar sem verzlunar einokanin er mest.
Á fæöingardag konúngs vors 6. d. f. m.
var haldin hátið i latínuskólanum að forlagi
skólasveinanna: liöfðu þeir boðið til þess
kjennuruin sínum, kjennurum prestaskölans
og nokkrum embættismönnum ogstúdentum;
var skólahúsið fagurlega uppljómað um kvöhl-
ið með mörgum kjertaljósum í gluggum þeim
meigin sem að bænum snjeri; og skjemtu
skólasveinarnir sjer og gjestum sínum sjerí
lagi með saunglist, er þeir kunna forkunnar
vel, og er það yndælt að heyra slíkann sam-
saungþegar svo inargar úngmenna raddir hljóð-
góðar og skjærar koma saman og súngið er
eptir rjettum saungreglum; vóru þar og drukk-
in mynni, konúngs, Islans, skólameistarans
og latínuskólans; en ekki var drykkurinn á-
feingur, þvíað flestallir skólasveinar eru í bind-
indi. Við hin þrjú fyrstu mynnin vóru súngn-
ir saungvar, er skólasveinar fiöfðu til þess
orkt; en mynni latínuskólaiis var drukkið af
gestum þeirra; fór þar allt vel og snoturlega
fram með stillilegri glaðværð. iþá er Islanz
mynni var drukkið, var þetta súngið:
Gleymið landinu ei óskin liiífi vorn iiug,
liinni loplliau iney, hvelji vængi og tlug,
líf vor allra sem geymir á leiti upji eptir saungvanna
arini;
liún her frægðanna tjald,
sem er sögnnnar spjald,
svæfir logann í hamranna
harmi.
Æ skal lílið vort Ijóst
liggja henni við hrjóst;
hún er miðgarður elskunn-
ar ioga;
-------------------------
hoga.
Minníng lifðu við Ijós,
ioptið glæöi þitt lirós,
líltu ofan að feðranna
livilu;
Vakni frelsið úr fold,
flýi liauga og niold,
lypti ókoinnu timanna
skýlu.
( Að sent).
Eg vona að lesendur Reykjavíkurpóstsins sjeu mjer