Norðri - 01.10.1853, Blaðsíða 1

\ OIMHII.
1853. Október. 19. og 20.
(Aísent).
Vjer höfum ætíb ætlab oss ab skýra frá því,
hvers vegna enginn þingmabur kom tír Mtílasýlsum
í sumar; en ferbaleysi milli vorog prentsmibjanna
hefur hindrab oss frá því, fyr enn ntí; og því ftís-
ari gjörum vjer þab, og meiri þörf sýnist oss til
þess bera, eptir ab vjer sáum greinina í 12. blabi
Ingtílfs, 5. dag ágtístmánabar. Vjer viljum því
segja hreint og beint orsökina, er aptur setti þing-
menn hjcían, svo útgefari Ingtílfs geti sjeb, hvort
þab voru heldur andlegar eba líkamlegar kring-
umstæbur, er tálmubu þingreib vorri. Utgefari
Ingtílfs þarf samt ekki ab vonast eptir neinum
margbrotnum ástæburn frá vorri hendi; því þab er
sú einfalda orsökin, og öldungis engin önnur, a&
þingmenn hjeban ftíru ekki: ab þeir fengu enga
köllun frá stiptamtmanni til þingsetu. Ef títgefara
Ingtílfs kynni ab þykja þetta lítil ástæba, þá verb-
um vjer ab vísa honum á 39. grein í alþingistil-
skipaninni, er gjörir stiptamtmanninum á Islandi
ab embættisskyldu, ab kvebja alþingismenn til þing-
setu annabhvert ár, eptir ab konungur sjálfur hafbi
kallab hib fyrsta alþing saman. J>etta hafa og stipt-
amtmenn ætíb gjört, og datt oss ekki í hug ab ætla
stiptamtmanni, greifa Trampe, htísbtínda Ingtílfs,
ab hann mundi vanrækja þannig skyldu sína, ab
kalla oss ekki til þings, ef þing átti ab setja, og
oss bar þar ab vera. Vjer álitum þab því eng-
anveginn hlíba, ab fara ókallabir, þar vjer gátum
ímyndab oss, ab — þtí auglýsingin frá 12. maím.
1852 skipabi svo fyrir, ab alþing skyldi koma
saman ab næsta sumri — þá kynni samt ab fara
eins og 1844, þá alþing gat ekki risib á fætur,
og 1850, þá þjtíbfundurinn ftírst fyrir.
Ab sönnu gátum vjer ekki ætlazt til, ab út-
gefari Ingtílfs væri svo getspakur, ab hitta upp á
þessa gleymsku eba forstímun stiptamtmannsins; en
hitt gátum vjer ætlab honum, ab geta þess ekki
fyrst til, ab vjer mundum hafa orbib þeir einu,
sem, sakir sjerþtítta og kalanokkurs, Ijetum hug-
ann hverfa frá þjtíbmálefnum og þjtíbargagni; og
sízt var ætlandi, ab hann ímyndabi sjer oss svo
hverflynda, þar hann, á annan btíginn, segir um
oss, „ab þetta sje ekki samkvæmt áhuga þeim og
fjöri, sem þessir sýslubúar hafi látib í ljtísi mörg-
um fremur um undan farin ár.“ En þab viljum
vjer rábleggja útgefara Ingtílfs, ab fara ekki fram-
vegis meb slíkar sögur, sem standa í 12. blabi
hans, 5. dag ágtístm., án þess meiri ástæba og
sönnun sje fyrir framburbi hans, enn ab þab sjeu
„munnmæli." þ>ab kynni ab verba til tíþæginda
blabi hans, sem hefur tekib sjer svo mikib í fang,
ab vera jafnt þjtíbblaS sem stjtírnarblab, þegar
slíkar sögur koma í þau hjerub, sem allir vita
ab þær eru tísannar.
Ekki getum vjer heldur leitt hjá oss, ab minna
títgefara Iugtílfs á, ab átta sig betur á því, hvar
Múlasýslur liggja. Hann segir þ.ær liggi íNorb-
lendingafjtírbungi, en þab er ekki satt; þærliggja
í Austfirbingafjtírbungi. Fáir munu svo fáfróbir
mebal innlendra, ab ekki viti um skipti íands þessa.
Af þessari fáfræbi hans, um legu Mtílasýsl-
anna, leibir þá stöku tínærgætni, er lætur sig í
ljtísi í því, er hann ætlar ab þab, sem skyldi hafa
átt ab standa í þjtíbtílfi 21. maí, mundi komib til
eyrna þingmanna hjer, ábur þeir færu ab heiman,
sem vanalegast er þann 10. jtíní.
Ritnd í septembermánudi 1853.
þ>ingmenn tír Múlasýslum.
Um stofnun alþjtíblegs btínabarfjel ags
/
á Islandi.
þab er reyndar almennt viburkennt af oss Is-
lendingum, ab tísamlyndi og skortur á fjelagsanda
tálmi mjög öllum framförum og endurbtítum hjer
á landi; menn finna til þess, ab þab er ærib margt,
sem bæta þarf, og bæta má; menn finna einnig til
þess, hvab litlu hver einstakur mabur getur af-
kastab, bæbi vegna fátæktar og vanþekkingar, en
hvab miklu koma má til leibar, þegar margir leggj-