Norðri - 01.07.1856, Blaðsíða 2

Norðri - 01.07.1856, Blaðsíða 2
50 Hafnsögumenn koniu til skips út vib fjarí)- armynni; og voru þeir kátir, glatlegir og ein- arblegir; frjettu margs, og sögfm tíbindi, ágætt vctrarfar og gripahöld og hitt og þctta annaJ); en meira hugsubu þeir um þab ab spyrja tífe- inda og segja þau en a& vísa skipinu leib til hafnar, þab gjörbu þeir einungis, þegar þeirvoru aö spurbir, enda sagfei skipstjdrinn, a& hann tæki hafnsögumenn meir til afe firra sig vítum, en af því, afc þeir gjörfcu nokkub gagn, enda ætla jeg þafc satt vera. Vjer gengum á land og var vefcur hifc feg- ursta; kvöldrofciun gyllti vesturfjöllin og nam vifc hafsbrún, en græn grös voru nýlifnufc afc gægjast upp úr jörfcunni og líta til vefcurs; þá kvafc jeg þessar stökur: Afc stíga fæti á fústurláfc fefcur áfcur kætti; þafc mjer vekja dug og dáfc og deyffcinni hrinda ætti. Glóir í heifci sumarsól sveipufc aptanbjarma; hlæja vifc mjer heirnaból, hlífcar njóta varma. Burt eru lifcin ský og skúr og skartifc vetrar hvíta; vakna grös af daufcadúr og dagsins unafc líta. 0, afc bjartur yrfci mjer æfi minnar hagur, eins og fróni fögnufc ber frífcur sumardagur. þafc má í fyrsta áliti virfcast hvimleitt afc koma afc landi á ókunnugum staS á Islandi, hestlaus, hnakklaus og allslaus, því þess konar var ekki afc fá, þó peningar væru í bofci, og af þeim haffci jeg lítiS; og jeg veit ekki hvaS lengi jeg heffci mátt bífca þar á Húsavík, heffcu ekki kaupmenn þar og afcrir gófcir menn beint fyrir ferfc minni á allan hátt, sem jeg gat bezt óskaS. Eins góBar viStökur átti jeg og hefi átt alstaSar þar sem jeg hefi komiB, og aldrei verSur ofsögum sagt af gestrisni íslendinga og hjálpsemi viS ferSamenn. En þó afc gestrisnin kæmi mjer vel, þarf jeg þó afc finna afc hinu og þessu, sem gjört er í gestrisnisskyni hjer á landi þ>ú veizt, afc árgæfcska hefur verifc ekki alllít- il þau 7 ár, sem jeg hefi veriS erlendis, ogafcjeg bjóst vifc aS hagur landsmanna hefBi, fariS stórum batnandi sífcan jeg var hjer seinast. þctta hefur líka gengizt eptir. Fólkifc hefur, eins og þú veizt, fjölgafc töluvert og fjenafcur ekki alllítiB, en þó velmegun þjófcarinnar ætti aS fara vaxandi afc sama skapi og vinnuaflinn og gripafjöldinn vex, þá cr þafc þó ekki. Ohófifc, sem var reyndar mik- ifc, áSur en jeg sigldi, er nú orfcifc hclmingi meira, og í þetta gengur allt þafc efca því nær allt, sem leggja ætti í aS bæta landiS og atvinnuvegi þcss. Brennuvínifc er nú orfciB svo almennt, afc menn koma vavla svo á bæ, afc ekki sje til í staupinu, og þafc undir eins á borS boriS, og þykir, ef til vill, ósómi afc þiggja þafc ekki; og svo verfca menn afc þiggja kaffi, þó afc þaS kosti langferfcamann- inn einnar klukkustundar bifc, og þafc honum í mikinn óhag. þannig getur mafcur ferfcast heil- an og hálfan daginn, og drukkifc 6 eSa fleiri bolla af kaffi og hálfu íleiri brennuvínsstaup, og allt þetta á fastandi maga, því ef maSur er nestislaus, og getur ekki borSaö svo mikib á morgnana, afc þafc hrökkvi til kvölds, þá er þafc sjaldgæft, aS annafc sje bofcifc en brennuvín og kalfi, og kaffi og brennuvín. þ>ú sjerfc nú aflei&ingarnar af þess- um landsvana; langferfcamenn fá minnst af þeim gófcgjörfcum, er þeir þarfnast, en bændurna kost- ar þó gestanauBin jafnmikiS efcameira, svo livor- um tveggja verfcur þetta óhollara. Auk þessa leifcir af þessu hiS argasta bæjasnatt. YinnufólkiB og kaupafólkifc rífcur á sumrum á afcrar kirkjur, fer af stafc á laugardagskvöldifc aS aflí&andi nattmál- um eSa fyr og kemur heim aptur um mifcnætti á sunnudagskvöldifc, og eru karhnennirnir þá einatt linir í sóknum vib mánudagsvinnuna, þegar þeir eru búnir afc drekka kaffi og brennuvín liBIangan sunnudaginn. þó maSur sje ekki nema af næsta bæ og sje einskis þurfi, þá er þó sjálfsagt afc bjófca honum volgan vatnssopa, og þaS er einmitt aSalerindiS hans á bæinn. Bændur og aSrir hús- bændur eru búnir aS venja fólk sitt svo á þessa kaffidrykkju, aS því þykir engin sú vist góS, þar sem þafc fær ekki kaffi hvern dag, afc minnsta kosti um sláttinn, og neyfcast þannig, ef til vill, fátækir bændur til afc hafa sömu si&ina og hinir ríkari, þó efni þeirra leyfi þafc ekki, og vinnu- fólkifc venst svo á þenna óþarfa, afc þaS getur ekki án hans veriB, þegar þaS fer sjálft afc byrja búskapinn Af þessu lciBir þaS einnig, aS kaffiS, er annars gæti veriS sælgæti, væri þafc sjaldan drukkifc, verfcur eins og hver annar húsgangs- drykkur, sem kostar bóndann mikifc, en sem hjúun- um þykirþó htib til koma, þó þau sökum vanans vilji

x

Norðri

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Norðri
https://timarit.is/publication/78

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.