Norðri - 25.12.1860, Síða 4

132
læknir taki fyrir þóknun nnga efnilega menri til
kennslu, og jafnvel hjera&slæknar líka; og ab
þessir menn fengi lækningalcyfi og abgang til
lækha-embKtta eins og var hjer f tíí) Bjarna Páis-
sonar? fessir menn, sem ekki kostubu meiru til
en gefa raeb sjer tvö eba þrjú ár hjá iækni, gjörbu
sig ef til vill ánægba meb ab hafa einungis leyfi
til ab lækna framan af meb von uin erabætti sfb-
ar meir. Mundi ekki fullt eins rjctt ab beifast
þess af stjðrninni, ab hún verbi spftaiafjenu- til
ab koma & sjúkrahúsum á abaiverzlunarstöbum
landsins — því til þess getur hún ab -voru áliti
varla neitab ab taka spítalafjeb —, svo ab veru-
legl gagn yrbi ab þeim fáu Iæknum sem vjer
höfua. Vjer játum því fúslega, ab vjer fáum,
ef til vill, meb þessu móti ekki eins góba lækna,
en vjer höldum þó, ab þeir, sem um nokkur ár hafa
notib tilsagnar bóklegrar og verklfigrar lijá góbum
lækni, geti orbib gagnsmenn og landi sínu næsta
þarfir. 1 þessu máli er þab meira áríbandi, ab
þab sje gjört, sem ölTiim þorra landsbúa er sem
haganlegast, heidur en ab byggja stórbyggingar í
loptinu seni ekki koinast nema á pappírinn. Væri
nú þessari stefnu, ab landlæknir og laknar kenudi
lækna-efnum, framfytfft, en spítalar stofnalii-srnótt
og smátt fyrir spítalafjeb, ekki svo stórkostlegir, ab
sá fyrsti gleipti alla spítalasjóbuna, lieldur smáir og
haganicga tiisettir iiieb tiistyrk hlutabeigandi bssja
og sveita, þá v*ri ab öllurn líkindum mikib unn-
ib. Innlenda kennslan, sem ábur reyndist iandi
voru svo vel, væri fengin, og þar ab auki hent-
ug 8júkraliús, sem mundii gjöra bæbi kægra fyr-
ir læknana ab kenna og lækna-efiiin ab nema.
Æ FI S A G A.,
Mohamed Ibn Abdallah fram ab fióttannna
til Medína.
(Niburl.). Kjör Mohameds voru nú æ ár frá ári
ab verba bágbornari. Hann hafbi piisst konu sína
Kadidschu og Abu Taleb, sern sk/ýldi honum meb
sinni verndarhendi; hann var ab kalla útlægur frá
Meika og varö ab felast fyrir fjandinönnum sín-
um. Tíu ár voru nú libin frá því hann hóf
kennin,"u sína, löng. tíu ár ofsókna, haturs og
styrjaidar. Hann hjelt samt áfram, og þó ab
hann væri nú kominn á þann aldur, er menn
taka ab meta rnest frib og kyrrb, og hann fyrir
þetta máj heföi lagt í söiurnar velmegun, eignir
og vini, var hann þess þó er.n aibúinn ab skilja
vib heimiii silt og fæbiugarstab, holdur ena'fella'
nibur trúarkenningu sfna.
þeear pílagrírnsferbatfmina var kominn, koin
Mohamed fram úr fylgsnuni sfnum og blandubi
sjer í mannfjöldann, er streymdi saman úr öll-
ura hjeruöum Arabíu. llann vildi nú reyna ab
finna einhvern voldugan kynþátt ebur einhverja
stóra borg, er vildi taka sig sem gest og vcrada
liaUn ineban hann útbreiddi lærdóm sinn.
Lcngi var ab honum tókst þelta ekki. þeir
sem komnir vorti ab bibjast fyrir í Kaaha sneiddn
lijá þessnm manri', er álitinn var trúarvillingur,
og veraldlegir höfiingjar vildu ekki libsinna hon-
um, þar sem liinir voldugustu f fobnrborg hans
böfbu gjört hann útlægan. En þegar hann prje-
dikabi 'einn dag á fjallinu Akaba l'yrir norban
Mekka, vakti hann athygli pílagi íma nokkurra frá
borginni Jasreb. þessi borg, sem seinna var
köilub Medina, liggur hjerumbii 60 hnattinflur fyr-
ir norban Mekka og bjuggu þar margir Gybingar
og hálfkristnir menn. þessir pflagrimar, er nú
voru nefndir, voru Arabar af hiimi voldugu ætt-
kvísi Kasrab, og var vinasamband millf þcirra
og Kenidita og Maderita, er voru treir GyÖinga-
kynþættir í Mekka, er þóltust komnir af Aroris
presta-ætt. Pílagrfmarnir höfbu opt heyst Gyb-
inga, vini sína, tala nm trúárlærdóma sína og
hinn fyrirheitna Mcssías. þeir urbu hri/nir af
mælsku Mohameds, og þvr, hve iíkir lærdómar hans
voru Gybingatrú; þeg*r þeir heyrbn, ab h»nn
bobabi sig sem spámann, er væri sendur af himni
til ab reisa vib aptur ltina gömlu trú, sögbu þeir
hver vib annan: „þetta er víst hinn fyriiheitrii
Messías, er oss hefir verib frá sagt.“ þvf lengur
sem þeir hlýddu keiuúngu hans, því betur sann-
færbust þeir um þetta, þangab til þeir játubu þessa
sanrifæringu og íóku trú hans.
Af því ab Kasradsa*tt var einhver hin void-
ngasta í Jasreb reyndi Moiramed ab útvega sjer
vernd þeirra, og baubst til ab fylgjast meb þeim
þegar þeir færi heimleibis; en þá sögbu þeir Iion-
um, ab þeir ætti í ófribi vib Aufita, abra ætt í
Jasreb, og rjebu honum til ab slá ferb sinni á
frest þangab til fribur væri á kominn milli kyn-
kvíslanna. Hann fjelist á þetta, én sendi meb
þeim, þegar þeir fóru, Musab Ibn Omír, ein-
hvern hinn lærbasia og merkasta af lærisvcirium
sínum til ab síyrkja þá í trúnni og boba liana
stabarbúum. þannig kom Islamtrú fyrst til Medina.
Urn stundar sakir gekk trúarbo'runin þar stirt.
/