Norðri - 25.12.1860, Qupperneq 5

133
SkuvSgoSadýrkendurnir stóíu fast móti Musab og
líf h*ns Tar opt í háska. En hann var hinn ör-
uggasti og vann smatt og smátt íleiri áhangend-
ui' jafnvel af hinum göfugustu borgarmöhnum.
Mebal þeirra var Saad' Ibn Maads fyrirlibi
Auíitanna og 0 ad I b n IIo d i e r , er hafci hiö
mesta álit í borginni. Nokkrir Mohamedstrúmenn,
sem reknir voru frá Mekka, fóru þangab og lijálp-
ubu til ab boba trúna, þangab til hún hafbi unn-
ib þar yfirhönd.
f>egar hinir rjett-trúufeu í Medina voru nú
orírnir vissir um ab geta veitt Mohatned þar hæli,
fóru yfir 50 af þcim undir forystu Musab Ibn
Omirs í hinum heilaga mánubi til Mekka, til þess
ab bjóba Mohamed absetur í Medina. Mohamed
átti fttnd vib þá um inifena-tti á fjallinu A1 Ak-
aba. A1 Abbas föfeurbrófeir ^hans, sem var
honum rnjög hlibhoiiur eins og Abu Taleb haffei
verife, þó afe haim ekki heffei tekib trú Itans, fyigdi
honum á þenna laurtfund, því hann var hrædd-
ur um,ab Mohamed kynni ab verfea háski búinn.
Hann bafe píiagrímana frá Medina ab teygja ekki
brófeurson sinn til borgar þeirra fyr en þeir vær>
betur fs.rir ttm ab vernda hann, og rjebi þeint tii
afe fara gætiicga í þessu efni, því ef þt-ir tæki
opitiberlega trú Mohameds, gæti svo farið. afe þeir
leati i strífei vife alia Arabíu. Abvaranir hans
komu nú samt fyrir ekki, og hátíblegur sainrdng-
ur gjörfeist meb þeim. Moitamed kraffeist, ab
þeir skyídi synja mefe eifei fyrir alla skurb-
gofeadyrkun og dýrka einan gufe opinberiega og
óttaiaust. Yib sjálfan sig hcimtafei hann hlý&ni
í mefclæti og mótlæti og sömu vernd fyrir iæri-
sveina sína sem þeir vildi vcitt hafa sínnm eig-
in konum og börnurn. Mefe þessum skilyrfcum
skuldbatt hann sig ti! afe vera hjá þeim, vera
vinur v'ma þeirra og fjandmafeur óvina þeirra.
„En hvafe fáum vjer afe launum“, spurfeu þeir, „ef
vjer Ieggjum líf vort í söiurnar fyrirþig“? „Para-
dfs“, svarafei Mohamed.
þ>etta kom þeim satnan um, og sendimenn-
irnir frá Medina gáfu Mohamed hönd sína og sóru
afe halda samning þenna. Spámafeurinn kaus nú
12 af þeitn, er ítann, afe menn halda epiir Krists
dæmi, nefndi postuia. I þessari svipan heyrfeist
frá fjailstoþpinum raust, setn kallafei þá trúarnífe-
inga og hótabi þeim hegningu. þcssi rödd í næt-
urdimmunni gjörbi þá óttasiegna. nþab er óp
fjandans“, sagbi Mohamed, og Ijet sjer ekki bilt
vife verfea; „hann er gufes óvinur, og því skulufe
þjer eigi ótíast hann“. AS líkinditm var þetta rödd
eins af njósnarmönnum Koreisch-ættar, því undir
eins um itvorgtminn vissu þeir, hvafe gjörzt haffei
um nóttina, og höffeu því illtr auga á binum nvju
vinum Moiiameds, þegar þeir fóru úr Mekka. Afe
Mcdinabúar gengu svo snemma undir Mohameds
trú og bufeu honum og Iærisveinuni háns vernd SÍna
á svo heníugum tíma var þess ollandi, afe Moham-
edstrúmenn í Medina fengu vifeurnefnife A n sa r i-
anar cfea hjálparmenn, og lijeldu þeir þvi virfe-
ingar nafni sífean.
Eptiic bnrtför Ansamnanna, og ejitir hinn
heilagi mánnbur var iifeinn, byrjufen ofsóknirnar
gegn Moliamed itieir en nokkru siftni áfeur, svo
hann sá, afe nú var um tvennt afe tefla. Hann
ásetti sjer því ab fara úr Mekka og rjefei áhang-
enduin sínum til afe leita sjer freisis mefe flótta.
Sjálfur háffeist hann enn viö í borginni mcfe fá-
eiiuiin áiiaugeridum sfnuin.
Abu Solian, versti fjandmabur hans. var um
þessar mnridir yíirmafeur í borginni. Ilann Var
bæfei iiræddur og gramur yfir útbreifeslu og efl-
ingu iiiunar nýju trúar, og kaiiabi hina helstu af
Korvisch-ætt til fiitidar, til afe rábgíst am, hvern-
ig menn gæti ’ocv.t kséft tiana nii'ttr. Nokkrir
rjefeu til afe g.jöra Mohamed útlægaii úr borainni,
en abrir sögbu, afe hann kynni þá afe draga á sitt
mál afera kynþætti ög Medinabbrgarmenn, og fara
svo mefe her á hendur Mekkaborg til afe liefna
sín. Aferir fóru því fram afe kasta hor.um í dý-
blyssu og láta hánn sitja þar til daufeadags; en
þá voru menn hræddir um, afe vinir hans mundu
reyna til afe losa hann og skjóía honum undan.
Mefe allar þessar mótbárur kom gamali mafeur sjer-
lyndur frá hjerafeiriu Nedseh, og segja svo rithöf-
undar Mohameds trúmanna, afe þafe hafi verife satan
sjálfur, er bljes sínum vonda anda öllum þeirn
í brjóst, er vib voru. Loksins kvab Abu Ðsclial
þab npp, afe eina ráfeib til afe stöbva þessa trú-
arviliu væri ab drepa Mohamed. þetta kom öll-
um ásamt um, og var ákvebife, afe einn ntáfeur af
hverri ssttkvísl skyldi leggja Mohamsd sverfei, svo
afe aliir yrfei jafnsekir ídrápi hansog hefbi nógan
afla til afe verja sig fyrir hefrid^ættingja hans.
Til þessa samsæris er bent, þar sem segir í
koranin : „Og núnnstu þsss, hvernig§hinir§van-
trúufeu gjörbu samsæri gegn þjer til afe leggja þig
í fjötur, drepa þig eba reka þig úrborginni. En
gufe haffei haft afera ráfeagjörfe, og iiansráfeagjörfeir
eru- beztar“.