Norðri - 25.12.1860, Side 7

135
ss’pinum lians lijeldu liimni, gjnrímm af pálmaviSar-
hlfiíiuiM, ySrhöfiii lionum. Vib lillíf lijtns rei<b Abu
Bt'lrer. ,þ;í guís postnli,“ siagði Borjda, ,j)ú skalt
ekki fara svo inti í Medina, af> ekki sje mcrki
borií) fyrir þier!“ Siban vaffci hann stíndur höf-
uidúk síiiii og festi liann á spjótsodd og bar þetta
uierki undan spámannirtum.
Medinaborg var orblögi) fyrir hvab htín stoi)
á fögrura síai) og fyrir heilnæmt loptslag. Mokkub
frá borginni kom flokkur manna móti honum, er
tekib hafi'i trúna. Fæstir af þeirn liöfbu sjeb Mo-
hamed og hjeldu því ab Abu Beker væri spámab-
urinn, en hann beygbi pálmavibárblöbin til hbb-
ar og sýndi þeim hinn rjetta, og nú heilsubu þeir
Mohamed meb hinuui oiesta fögnubi.
Á þenna hátt hjelt Mohamed, fcem rekinn var
úr föburborg sinni og fje lagt til liiifubs lionum^
innreib sína í Medini, 1 kara sigurvegara en flótta-
manni, er leitar sjer liælis. IJann steig af baki
hjá Kasrads ætt-manni einum ab nafni Abu Ajub
er tekib hafbi trú hans og var honum iítib eitt
sfyldur, og var honum tekib þar hib bezta og þar
tók hann sjer bústab í luísi hans.
Skömmu eptir ab Moliamed var kominn 'til
Modina kom hinn trúlyndi Ali þangab. Hann
hafíi farib á fa ti, ferbast um ntetur en leynzt
mn daga til þess ab forbast Koreiseh - ættinenn
llaim var mjög ináttdreginn er hann kom, og fætur
huns rifnar til blóbs. Fáum dögum seiima kom
Acjrseha ogannab ættfólk Abtt Bekersog Mtdiameds
og voru þeir oddvitar fararinnar Seid og þjónn
Abu Bekers Abdaliali.
þetta er frásögnin um hib markverba Hedschra
ebtir flótta gpáriiannsinsy'og þar frá liefst tímatal
Araba, scm allir sannir Mohameds trúmenn telja
tfmann frá. þab er árib 622 eptir Krists fæbingu
epíir tímatali kristinna manna.
(Absent).
í byrjun kaflans í Hirbi, 3. árgangi fyrsta
blabi, þar sem 'ltann skýrir frá ferb hinna kon-
unglegu erindsreka yfir landib, er þeir fóru ab
rannsaka heilbrigbisástand saubfjárins, kemst hann
mebal annars svo ab orbi: „Prófessor Tscherning
og meb honutn dýralæknir Teitur Finnbogason,
hjelt áfram ferb sinni um Skagafjöib og Eyja-
fjörb, og skobuíu þeir víba fje í norburlandi, eink-
ura í Húnavatnssýslu og Eyjafjarbarsýslu. Höf-
um vjer heyrt þá sjálfa scgja, ab þeim þætti
þar v(ba allinikii óþrifí ýnisura kindum, þar sem
sumar vora meb hreistri á bakinu, bólum um
kviði nnog mikilli óþriíalús; kvab próf. Tschern-
ing *vo ab orbi, ab óþrif þessi gæti O'bib ab
veruieginu fjárklába, þegar minnst varbi, ef eigi
væri varhngi vib goldinn.tt þab er rui líklogt,
ab herra Tsclierning og Teitur Finnbogason hali
skobab fje víba í Hiínavatiissýslu, þar sunnlen/.ki
fjárklábiim hafbi koinib þar á< ur og eýtt þar fjölda
fjár; cn þetta vita Húnvetningar bezt, og ætla
jeg þeiin þrí ab skýra frá því; en um fjár-kof-
un þeirra í Eyjafjaibarsýsiti, er mier nú orbið
fullkunnugt, því jeg hef grennzlast eptirþví ná-
kvæmlega, og get því ekki á mjer setib, abgjöra
heyrum kunnugt, iivc sannorbur Hiríir er f þessu
efni. Herra Tscherning og Teiiur koinu ve«tan
úr Skagatirbi ytir Hcljai dalsheibi í Svarfafcardai.
þeir komu nb enguiii bæ í dalnum frarrianverb-
um, unz þeir tóku sjer nátt«iab á Uibuin. Um
morguninn eptir, er þeir voru ferbbúnir, voru rer
komnar í kvíar; þeir gengu því þangab um leib
og þéir fóru al' stab, og aí. eins litu á ærnar, en
kvábust ekki þurfa ab skoba þær, því þær liíi
svo vel út, og væri aubsjeb, ab þær hefbi verib
vel fóbrabar. þaban fóru þeir ab Hofi í Vallnasókn
og stóbu þá yfir mjaltir. þar skobubu þeir fá-
einar ær, en þóttust ekki verba varir vib neinn
klábavott. Ein ær var þar, sem þeir sögbu, ab
væri sollin, en bóndinn neitaM þvf. }>eir l'engu
leyli til ab skera ána. og reyndist liún þá ósoll-
in meb öilu. Skýzt þó skýrir sje. Annars iiafa
j þeir sjálfsagt gott kláfcavit ' þó ineiniætdvitib sje
ekki meira eri þctta. Herra Tsc herning tók nú ab
sko?a gu-rima af ánni og rreddi ekki um, en flutti
hana burt ineb sjer. Aö því biínu komu fieir ab
Völhim og dvöidu þar mn i»r>b. Prestuiinn þar
hefir sjálfur sagt mjer, afc pcir hafi enga s.iufc-
kitid skobab þar. enda var þá bnifc ab reka ær f
liaga. þaban fóru þeir rakleiéis ab Möfrnvöil-
nin í Hörgárdal og á þeiri i leib komu þeir á eng-
an bæ. sáu enga saubkind ng fundu engan manii
nema bóndann frá llámundarstö'um, sem varb á
vegi fyrir þeim, og spuriu þeir hann ab eins,
livort engin sýki væri í fje hans, en hann kvab
hana enga vera, nema brábapestina, sein þeir sögbu
ab ekki væri aubvelt ab lækna.
Á Möbrnvöllum höfbu þeir skobab nokkrar ar
og litizt vel á Síban ekki um söguna tneir; þeir
skobubu enga kaubkind framar f Eyjafjarbarsýslu.
og fyrst ekki kvab meira ab fjárskobun þeirra þar,
en þegar er sagt, hefir víst kvebib líiib ab henni
í Skagafirbi, því á Hirbi er ab skilja, ab þar hafi
hún verib minnst. Ilerra Tscherning gjörbi sig
kunnan ab rábvendni, iiógværb og ijúfmennsku,
hvar sem liann fór yfir iandib; jeg get því ekki
látib mjer detta í hug, ab hann hafi sagt höfund-
um Hir?Í3 ósatt í þessu efni, og enn síbur ab
hann hafi flutt þeim klábatíbindi þafcan, sem eng-
inn klábi var til. Ekkier heldur til neins ab teija
oss Norblendlngum trú um, afc klábi gje á fjenu,
þar sem þab er öldungis iieilhrigt, því tieiri
hafa opin augun, en febur Hirbis, og hvcr
heilvita mabur þekkir hreint og heilbrigt hörund
frá því hörundi, sem er alþakib klábahreistri og
klíbabólum. En nú kastar tólfunnm. Tscherning
átti ab hafa rekib sig á 40 ára garnlan klába-