Norðri - 12.03.1861, Blaðsíða 3

11
hjí old'iir, landstji'niíu.'i, vcrzluinna.og veíurált-
nn;i. Nóg er efniK En jeg má fara plutt yíir
all(, K ví þal) hefir fiest a!!t vrrió í tír líkt og þa'
var f fyrra. jní getur njprri jt’g muni lielzi ta!a
tim þaf, sim jcg tek cplir hjerna, þar sem jeg
cr, og niá vel vera þafc >je ir.afgl ólíki annarslaíiar.
Utvortis háttseini manna num optast vitna
om trúrækni þeirra. Vir&ist rnjer hún hafa verifc
lijor í ár viMika og.ah undanföinu og engulak-
aii. þa& her opí vi&, afehúnbatnar he'.dur í bágu
árunum. lieimilistjúrnin og bart.a nppeldi' fiefr
venh líkt og a& uhdanförnu. Börcuimm er kost-
gæfilega kenndur kristimidón ur, en allt ofiíii&iag
hafa menn á ab kenna þeim ab breyta eptir hon-
um, enda veldur þar nnkhi aldárhátHninn til hins
Verra. -Sjálfræ&i og niuna&arglrni, livikulii iki,
rábieysi og hugsunarleysi tm skvldur sínar c ■ allt
of mjög einkenni æskulýtsins mi á öld. Ohúfog
eybslusemi iiiiiii hafa veiib roM.ru minui f ár, en
stui diiin ábur; en jeg er liræddur um, aö því
v.ddi meir efna-koitur en dyggb. Kirkjur hafa
verib Inklcga súttaf .élns og na sta ár á undan.
Mniiii margir þvkjust iiafii iiotra I eima en þcir
heyii í kiri.junuiíi. Og prcstar kenna þó hi' sama,
þ<5 fæstum þeírra sje geíib ah fura eins fagur--
iega mei! þai, eins ug sunium höfumUim búsiesira
hókai na. — deg ve:& ab vera fáor&ur uin þeita
efni; ,þah er ckki \i& inití fær: ab.' linna ab þ\í
scm áfált cr í Irúrækni manna, heldur kem irnann-
anna. Yandi þeir um! Og vel sje þeim, ei þeir g jöra
þats mets hógvæib og skynsan.lepii! j ó elkifaii
vel um trórækni okkar, þá mundi þó verr fara,
ei' aUlrei vari vandafi um neiit.
* LANDSSTJÓRNIN.
þó jeg lát'St ætla ab faia eiitlivab um lands-
sfjórriina okkar, a& því ieyti jeg hefi getab tekif)
hjerna eptir abgjiirtum hcnnar í ár, þá verbur
lítií) úr því. Jeg man ekki eptir, a& jeg hafi heyrt
neitt uin liana e&a rábslafánir hennar í ár — ekki
%
svo knikib sem eitt. lagabob. Ætli þaS sje rangt,
sem mig reinnir, aíi lagaboiin, sem alþing er a&fjalla
um, komi sjaldan út fyrr cn undir næsta þing,
þcgar ekki er færi á at> draga þaf) lengur? þaf)
getur þó- vel verib, a& sýsluma&urinn hafi lesi&
upp í vor á þinginu cinhverja klau.-u uin efni
nokkurra iagabo&a, sem okkur kon.u ckkcrt \i&.
Jeg var ekki á þingi, lieldur sendi niaun fyrir
mig, sem 10 efrir fengu sama erindi, eins og !ög
gjöra ráö fvrir; heyi&i jcg hann ekki geta um
nein ný lög. Og þó jeg hef&i heyrt fyrirsiign
nokkurra 'aga á þingi innnn um arinab, sem ver-
ib var af lala um, mundi jeg hafa gleymt nöfn-
uimm, þa& var ö&ruvísi hjer uru sveiiir, þegar
Pjetur Iiavsteinn var sýsluma&ur; }>á fjekk hver
a& sjá uý lög sern vildi, því þau voru láiin ber-
ast um svcitirnur, svo aliir gæti kyn'nl sjer þau,
og svo birt á þinguin. Jeg liefi ekki einu sinni
fengib a& sjá alþingistífindin irá í biitefe fyrra,
þó jcg hafi lagt mig frain um a& fá þau. Jeg
beld þau sjeu ekki tii á austurlpndi framar en
h'vífaguji austan úr Rússíá. þa& er þ<5 eitt laga-
iiob — nei! bónarbrjer, seni jeg ?á í haust og
jeg le! liingab korni& frá land.-stjórninni. J>a&
var reyndar frá kiá&astjóniiuni í Reyk'javík, eu
jeg hngsa mjer liana eins og einn lilekfe milli
afalsijórnarii.nar og yfirvaldanna okknr. jietía
bðnarbrjef ætla jeg væri komib ,gegnum“ amt-
manninn og svo cýslumann- okkar til lueppstiór-
anna, og ba& um skýrsler um fjenab — um fjurklá&a,
seir. hvcrgi er til nje heftr verib á austurlandi, og
annab íleira þess liattar. Ekki vcit jeg betur en
iireppsijórar bafi fyllt hjer nokkra skýrsludálka
me& eínhverjinn tnium af barnlegri au&sveipni
framar en því, a& nokkur gíeti þa& me& sannind-
um. Svo voru suinir skýrslu formáluriiir samdir,
ai) ekki var kostur a& s\ara þcim rjdt
En þó iílib e&a ekkert liafi ná& til okkar af
.
] a&gjörfum lanrisstjórnariruiar, svo mjer sje kunn-
j ugt, þá eru lijcr þó æíib hjá okkur einhverj r
| þjónar hcnnar. J>a& álít jeg sýslumennina og
i prcstana, og má eitthvab segja ura afgjörfir
| þeirra á iiverju áii, þó þa& ver&i jafnan þa& sama.
j Sýslumenniri.ir þinga l ú, eins og iög gjilra rá&
fyrir, á hverju vori og sun.ii, sumslafcar el.ki fyr
cn á sla'tli — kalla saman lekjur sínar og gjöra
stundum jafnframt eitthvab vi& smáþrælur manr-a.
Aíi'li þinga j»ykja siimiim þeir þykklicyrcir, þá
þeir. eru spurf ir einlivers e&a be&nir a& skera úr
vandamálutn og vilja lei&a (!cst fratn hjá sjer;
getair verifc j>eir gjöri þa& stundum vel, til a& leita
mönnum deilur, cn stundum gttur þa& komifc sjer
næsla iila. J>eir taka móti hreppaskýrslum- og
.-etja eitlhva&útá jjær aiiopí, eins og von er, þvi
hreppsíjórarnir eru fáir iær&ir í skýrsbigjöi&um,
en liafa margt á hct.di og ekki hiíf/.t vi& a& ba ta
á þá stundum óþörfu, me&an iög halda þeim í
I þessu auau&arktttadl, gem j.eir (á nærri ekkeit