Norðri - 12.03.1861, Blaðsíða 4

fyrir, nen.a ídeiiur 02 mör? dnot. O2 þetta er
nii a!lt 0» sumt, sem jeg. veit um aígjöröir sýslu-
manna í ár, nema þeir hafa l'klega þar aS auki
tkipt fíeinum smábuum Sýskunenn) okkar
hjerna eru, eins cg þú veizt, ágætismenn ab
mörgu iejrti. þó eitthva? þyki ab þeim, ogokk-
ur standi ekki eins mikife gott af þeim og verba
raætti, má ekki kenna þeim um þaö' a!It, 'heldur
hvernig búib er um stöbu þeirra lijá okkur. þab
cr búib svo um hana, ab alia jafna verbur eitthvert
raikib djúp stabfest milii okkar og þeirra. Fyr.-t
læra þeir nibrí Danmnrku aila s;ua iög-peki, og
þó ekki íslenzk lög, heii jeg heyrt; sífan iaunar
stjórnin þeim, e?a lofar þeim ab hara launin ó-
rnæld, eptir þvf sem hjer áckotnast, en lætur þá
ekki hafa eina þiifu til ab búa á, svo þeir verba
ab koma sjer nibur þar sern færi gefst. {mtta
er danskur sibur, sem illa á vib okkar land. J>urfa
embættamenn hálfu meiri laun, þegar þcir bú.i
ckki; þab ersannreynt. f>ab geiur verib, ab sumir
syslumenn hali ekki lund til ab búa; enda hafa
þeir ekki þurft þess. svo cr ta!ab þeir hafi niikil
launin. En þab veit jeg, ab margir af þeim vilja
húa og gati þab verib okkur til gób* ; því bæbi
mundi þeir stundum vpjba okkur gób fyvirinynd
f búskap og mebfeib jiirba «inna, því þeir ha'a
rfnin ti! ab gjöra eiithvab meira en vib bænd-
ur, og svo yrbi þcir opt töluveib stob sveita
ginna; þá þekkti þeir og bciur iiag okkar; samlíli
okkar vib þá yríi mikiu nánara og sambandib
þjóblegra, heldur en þegar þeir lifa þesssu klaust-
urlífi. þegar vib gefurn eitthvab eba gjölduni^
kunnum vib iangtum betur vib ab sjá þess einhvern
stab. Ef syslunienn bjyggi sæum vib þess nokk-
nrn stab, sem vib gjöldum þeim, í búum þeirra,
en eins og nú eæ iiáttab sjáum vib þe?s sVosem
engan stab. þá þyrfti sýslumenn miklu minni
lannin, ef þeir hefbi góbar bújarbir, cbaþeiryrbu
aubmenn, sem ekki væri heldi r okkur óþarft. Eitt
er enn, sem jeg get vel trúab hljótist illt af því,
ab sýsinmmn em bújarbalausir. þ>eír hafa ckk-
ert ab gjör.i í frít;mum sínum,-og gæli þab ieitt
suma þeirra til iniin.ib»riífis, svo mikib af tekj-
niuiiri eyddist til þess ab óþörfu. Ekki man jeg
eptir neinu nýniæli frá sýslumönnura þetta áiib,
því jeg tel ekki tii þess brjef, sem kom í sveit—
irnar snemma í vetur um fjársafn handa Iiún-
vetningum upp í loforfa fjeb. Iíef. i þeir geng-
izt eptir þe«fu í hitt el fyrra haust, þegar alit benti
tíi ab aúbveldait var ab safua mik!u, er alíur
, (jöidi bóenda og þjónustiil‘ólks var? ab lóga svo
| fjarska miklu af fjenabi; þá gat .<afuazt stórfje,
E11 úr því þe«H tækífæri var sieppt og fienabur
1 er víba oríinn svo f.ir, ab sumar sveiiir fá nd
þegar varia risib undir ómegb sinni, er engau
vegimi vib ab bdast, ab fje geti greibzt þar handa
öbrum ab svo kouitiu, jafnvel þó enginn neiti
-þeirra sem eitt sinn lofubu, ab skuid hvfii á sjer
ab enda loforbib, þegar hann getur á nokkurn liátt.
I siimmn sveitunum nuitiu þes.si brjef liafa nokk-
urn ívangur, þar sem bdskapur stendur enn liæri-
lega. þ>ab var eitt í þessum brjefum, sem ekki
nábi neinui ált, ab miba skyldi tillög livers eins
vib þab fje, sem liann taldi fraiu vorib 1858.
þetta var gagnstælt loforbuniun í mörgum sveiftim,
gagnsta tt því sem sýsiumcnn sjálfir k vá b 11 bænd-
ur hafa iofab , því menn lofufu ab gefa ákvebinn
part af því fje, er þe'sr ætti sknldlanst þegar hjá’p-
in til Hánvelninga yibi greidd af licndi. Endi
cru nd lil í sveitiim þeir rueim, sem ekki eiga
lóiftnng fjár vib þab sem þeir áttu 1858. þictta
mál hefir gengib hingab til óhappalegar en vera
álli og verr en þnrfti ab vera. Fyrst var faiib
óvanalcga ab. Prcstar voru hebnir ab fi ioforb-
in lij i okkur Iiæiidiiui, enda voru þeir bezt fengn-
ir til þcss í suminn sveitum. Eu þcgar fara átti
ab ná sanian gjafafjemi, tókn sýslumenn vib ng
bíru sjálfir fram erindib eba fólu iirepp-tj irmn þab d
liendur. þ>etta var gott fyrir prcsta ab bendlast
ekki vib fjáilieimtuna, en misrábib iieid jeg þab
sje fyrir málefnib sjáift, ab fá þá ekki til absiob-
ar í sumum eieitum, ef þeir vildi gjöra þab }>ab
er ó!íkt, hvab góbir prestar geta komib til leibar
iijá okkur eba sýsiumenn, meban ekki er farib ab
beita kdgunarvaidi. — llvab sem þcs"U líbur, ætla
jeg flestum gangi nd iniklu framar rnikil bagindi
til en nízka eba nokkur iilviiji, ab ekki grcnist
neitt í summn sveitum af þessn gjafafje í áf.
(Niburlag í næsta biati).
(A b s e n t).
þ>egar oss síbla sumars barst til handa brjef
frá her>a kammerrábi sýslumamii Sehulesen, dag-
sett hinn 25. ágdst næstk, hvar í birtur er úr-
skurbur frá amtmanninum yfirNortur - og Austur-
amtinu, dagsettur hinn 4. nýnefnds mánabar, vib-
víkjandi þvf, livar börn lijónanna Finns Gunnars-
sonar ng Kristínar Gubmundsdóttur, sem hjer voru
næstlibib ár samanvfgb í hjónaband, eigi að iögum
rjett til uppheldis síns, komu fyrir margvísleg