Norðri - 12.03.1861, Blaðsíða 7

15
liingaíi íil haÖT átt sjer stal; hefir m:ssögn nm
þafe, líkast til frá hálfu mótparta vorra, ab öll-
um líkindum skapah og ráfcife meiningu liinna;
má þetta r<í?a af j'mislegum or'SiatiItnekjum, sem
fyrir kotna í því aÖ framan áminiista amtsbrjefi,
sem aptur skirskotar til brjefs frá kammerrábi
Sehulesen tii amtsins; og hefir hinn sítarnefndi
embættiímabur ekki ab vonuin haft annab fyrir
sig aí> bera, en sögusögn Langnesinga eí)ur ein-
hverra annara, eem hafa roc'b ósannindum og ó-
svínfi viljaÖ breiba skýlu yfir sannleikann og
sveita þannig samvizkulítib saklausa menn, firra
þl rjetti sínnm en skapa sjer rjett, sem þeirekki
eiga. Mun þessn öllu sííar, þegar tími er kominn
hreift verba, svo sannleikurinn komist í Ijós, því
eptir honum ber hrern hlut ab dæina, en ekki
eptir illgjörnnm ósanninda þvættingi. — En hjer
þykir oss ekki vert ab 'fara um þetta fleiri orfc-
uui, einasta geiutn vjer þess, ab vjer á sínum
tíma væntum oss ab geta fengií), cf svo langt
rekiir, fría málsfærslu.
SknTiib í Prenthólfltirepp þann 28. návember 1861).
I t
A. Arnason. G. Lund. B. Thorsteinsson.
B, Jónsson. St. Eiríksson svaramenn.
(Absent.) þaf) hefir um langan tíma vakab
[ hnga manna, ab taka bæri almcnnt upp þann
siö, txh solja gestum grciba vib sanngjörriu verbi,
liclzt af þeim ástæbum hve gistingarkvöbin kera-
ur misjafnt nibur og verbur opt sáriillinnanleg
einstijku mönnuni, þeim sem búa í þjó&braut og
eru fátækir; — og á hinti hóginn vegna þess, ab
ferbamönnum, setn ekki vilja nýta sjer venjuna
og svona lagaba gestrisni manna sjer ókunnugra,
verbagistingareinattútdr-íttarsamar. Málþelta lielir
verift rætt rækilega á búna?arfundi hjer í sybri
hluta júngeyjarsýslu. þar sein helztu bændur
komu saman, og úrslit þess þar síban verifi pnent-
ub í blabinu „Norbta*4. Er þar ráfeib til, ab menn
tuki upp þann sib, ab selja almennt greiba og
færb rök fyrir.
Vjer bændur í Tjörness hrepp, sem ritum
undir þetta brjef, erum nú einmitt á þessu sama
máli, og þó því hatí hjerísýslu varla verib ann-
ar jgaumur gcSrm, en ab ræba þab og koma því í
rit, bindumstlvjer í fjelug með uridirskrípt vorri,
ab framfylgja því í verkinu þannig, ab vjer selj-
urn yfir höfub gis'.ingar og grei'a ölluni þeirn
ferbamönnum, sem ckki eiga sjirstaklega heimt-
ingu á því ab þíggia þetta gefln«, t. a. m vogna
góbkynna eba fáíæktar; og ætlum vjer, ab vjer
meb þessum sib rækjum engu sífcnr þá ffigru gest-
risnis skyldu, þó vjer vib höfum í þes-u þá fram-
sýni, a* leitast vib ab forba oss óbærileguin vel-
megunar haila og jafnvc! þroti í búi á meban vel-
megnn vor stendur á svo veikum fætj, sem ná
er;’— en á hinn bðginn reynum ab vera þess megn-
ugir, ab_ geta veitt ferbamönniim þann greiba s*rn
þeir þájfnast, án jiess ab bregbast í þessu efni,
þegar þeim ef til viil ríbur mest á.
líitab í jiutiiarmánnbi 1861.
Undirskrifab af ftlluin bændum og liúsinönn-
um í Tjörness hrepp, nema Signrjóni Jónssyni,
Arna Sigurbssyni, Jóni Ingvaldssyni presti, Gub-
mundi þórbarsyni, Arna Gubmundssyni, og ef til
vill, Jóhannesi Kristjánssyrii, og Sigurbi Magn-
ússyni.
F r j e 11 i r.
SmaSetsdíir. Meb póítunum og öbrmn
fer'amöriiium bafa jafuabarlega borizt frjettir, sem
víbast hvar koma saman ab því leyti. ab vetrar-
tíbin hefir verib einstakíega gób cinkum sybra og
hjer í ve.HtursýsIurnim. Nokkru harbara er oss
sagt ab austan, og *krifab er ors rjett eptir ný-
árib, ab út líti f^rrir allharban vetur í Ilróarstungu
og Jökulsárhlífc; þar böfi'u verib æbi langar jarb-
loysur og inn'gjalir á fjenabi. þó má ætla, ab
hinn góbi bati, sem kom epíir nýárib og hib fagia
vebur ineb nægbar jörbmn, sem hjelzt hjer allan
þorrann liafi einnig kornib þar ab gófum notum.
Vjer ætlum því óhætt ab fullyrba, ab veturinn sje
enn sem komib er einhver hinn bezti, og þab mun
þykja fáheyrt, er stendur í einn af sunnanblöb-
unum, ab sumir á Landinu í Rangárvallasýslu
hafi ekki gefib kúm nema í annab málib lengst
fram í desember í vetur(?). Afli af sjó hefir all-
víba verib iítill og svo er skrifab ab sunnan og
vestan. Hjer vib Eyjafjörb- var allgóbur afli
framan af vetri úti í Hrísey og vífar, en nú hjer
enga björg ab fá úr sjó um langan tíma. Sel-
veibi liefir verib bjer meb minnsta móti í vetur;
enda er hún einlaigt ab minnka á öilum stöbum
lijer nyrbra þar sem hún hcfir tíbkast og vjer
liöfum lia't afspurn af.
Enn berast þær frjeitirí þjóbólfi, ab kláíinn
sje á allmöigum bæji m í r.ebii blula Borgar-