Norðri - 12.03.1861, Blaðsíða 5

orTíalHtn-ki í liítlneftiiltim úrs'iiirbi, scm vjcr ckki
gáinin ímyndat) oss cí«r biiizt vib, cii scm
ab meioing vorri afe rniklu ieyti rje&u úrskurbin-
tiin ebur griindvöllubii iiann. A&ur en vjer mínn-
ímvst meira á þetta, viljum vjer gjöra heyrura
knnnugt, hvernig málefni þessu cr varifi og skýra'
sannfcríuigiega, án þess aft beita nokkrum mei&-
andi og mi&ur sœmandi orfeatiltækjum, frá undir-
rót þess og ölium oss vitanlegum kringumstæfe-
um vife þafe, þar til gipting ofan ncfndra lijóna
framfór haustife 1850,
þar er þá til niáls afe taka, afe konan Kristín
Gufemundsdtíttir er barnfædd í Axarfirfei, og hefir
þafean tengife verib og framvísafe skírnarattest
hennar; dvaldi liún þar í sveit og ýmsurn stnfe-
utn annarsstafear, ep'ir afe liún vjek úr foreldra
húsum, án þess þó afe vinna sjer afe iögum nokk-
urn rjett tii frarnfærslu þar tii iijcr um hil árife
1850, afe hún tlutíi yistleilum á Laríganes; komst
luiii þá bráfeurn í kunningsskap vife 'miveraivdi
ektamann sinn Finn Gufemuiidsson, og eignufeust
þ iu samaii eitt harn, eptir tvö efeur þrjú ár, og
sffeítn hife aniiafe og þrifeja- á tírnáhilinu frá þ\í
liún kom á Langaues til Jiess haustife 1859.
þegar þeim Finni og Kristínu liaffei fævst
fyrsta barnife, kæifeu fátækra stjórnendur Langa-
ness sambitfe þeirra og komu þvf til leifear, afe
lilutafeeigandi amtnrafeur úrskurfeafei, afe þau ætti
afe skilja sókn og sairivist, og var Finr.i gjört afe
sk'yldu afe víkja burtu í tveggja mílna fjarlægfe.
Vjek Finnur þá burtu um hrífe, cn kom bráfetim
aptur, því hann gat ekki siitife ást vife lieitmey
sína og fór þess á leit afe fá iijónaband, en þess
varfe þó ekki kostur; og nú leiddi sifeferfeis - og
fátækrastjórnin þafe lijá sjer afe ldutast tii, afe áfe-
urgreindtim amtsúrskurfei yrfei fuilnægja gjörfe,
jafnvel þó þeim t’inni og Kristínu bættust erin,
eins og ávikife er, tvö börn, og svona leife nú
þar til vorife 1859, og var þá Kristín orfein óiiett
afe fjórfea barninu. Nú Ijet Fiiiiiur þafe afe orfe-
uni og ráfeum gófera kunningja sinna, afe byrja ferfe
vestur á Isafjörfe til afe nema þar sjófræfei, til
hverrar hann virtist vel lagaíur, og lánafei sókn-
arprestur hans prófastur H. Björnsson honum fje
til ferfearinnar, eptir sera oss hefir til eyrna bor-
izt, og ritafei mefe ironum brjef til hlutafeeigandi
sýslumanns um afe gefa honum vegasefil til ferfe-
arinnar. VTcgasefeil!inn fjekkst strax afe fyrirmæl-
um herra prófasísins, Lka haffei Finnur fram afe
vísa ritnisburfe frá hinum Valinkunna dánumarini
I Jóni Bcnjamínssyni á Ytribrckknm, sem nrí skal
vera órfeinn hrcppstjóri á Langanesi, og*cr í þess-
'um vitnisburfei, sem dagsettur cr 8. apríl f. á.,
sva afe orfei kvefeife: „Fionur Guimarsson, seni
iijá mjer heíir dvalife tvö vistarár, og reyndist
mjer hjer urn bil mefeaimafeur ti! viiinu, cptir
sem hjer f sveit er títt, einnig reyndist hann
mjer ráfevandur til orfea og verka og sjerlega
frómur, lundþægur og dagfarsgófeur.“ M.i þá af
þessum vitnisburfei ráfea, afe ekki muni mefe rjettugjört
afe fyrírmuna Finni hjónaband, þegar liaft er tiI-
lit til dugnafear bans og sifefer?ishátta. Vegna
heilsiilasleika og annara kringumstæfea fyrirfórst
riú rei'Uáform Finns svoleiíós, afe liann korast
ekki iengra leifear sinnar en á Eyjafjörfe. En þeg-
ar bann, eins og áfeur er sagt, var kominn fr.í
Langanesi, var þafe afe ráfei fátækra stjórnenda
Jjar og lire|ipsmanna, Kyistín rnefe 2 börnum
sínuin ng óljett afe 4. barninti var tckin og flutt
sjóleifeis á Batifarböfn, og skiiin þar eptir án nokk-
urs fylgísefeils efeiir yfirvalds úr-kuifear, svo þafe
sýnist svo sem Languesingar iiali me'' einvcldt
sírm liljafe da'ma liana Iijer á sveit. Litlu cptir
afe Kristín, eins og strax ávíkife, var iiingafe
flutt, kom Fi.nnur ap.tur frá Eyjafirfei, gekk í vi.-t
á Rai.Tariiöfn, og bafe»sveitarmenn Iifesinnis ti! afe
geta ektafe Kristínii, vife hvcrja hann ekklþóttist
geta slitife tryggfe sína; urfeu þá fieiri til afe vor-
kenna honum þotta. og þótti tiliilýfeilegfa, afe þsu
næbi saraan í heilagt hjónaband, en afe þau fjöig-
ufeu kyni' sínu í lagabroti , þótti mafeurinn iíka
efniiegur afe vitni Jóns Benjamínssonar, sem eng-
inn þóttist rengt geta. Nú fórum vjer ásamt
Finni þess á leit vife prest vorn sjera Hjátmar
þorsteinsson, afe liann viidi gefa þau í hjónaband,
og tók hann þessu í fyrstu ekki illa og, Iýsti
strax fyrstu Iýsingu tii þessa áfórmafea hjóna-
hands. En livernig sem því nú vjek vife, spurfe-
ist þetta vonum íljótara norfeur á Langanes og
ljetu þá sveiíarhöffeingjar þar ekki sitt eptir liggja
þegar hife bráfeasfa, afe drifa saman forbofesskjal
til umgetin3 bjónabands og klufu þar til þrítug-
an hatnarinn, afe þafe yrfei næsta sunnudag korn-
ife sjera Hjálmari tii Iianda. Var þá hætt vib
lýsingar afe sinni, en af ástæfeunum í forbofes-
skjalinu var þab sú fyrsta, „ab Finnur ætti í
vænduin afe korna undir rannsókn fyrir honum
eignafe afe hafa framife fimmta Iausaleiks brot mefe 3.
kvennpersónu,® sem sífean hefir aldrei, svo vjer
vitum, ti! orfea komife, og gat ekki afe nokkrum