Norðri - 15.10.1861, Blaðsíða 6

78
pg roeí) lií'lp;!>ni hetjurnó?)
horföi dauha ninti.
3. Hreysti, métt 0» hnsrarjirek
liættur beygfcu ei neinar;
eldi! rönduni ab bann Ijek
eins og knótti sveinar.
4. HSndin röm í reyk og glófe
riimmuL'ýgi hreifM;
eins og {>ór í jiungum mdb
brúbgum Mjölni veifí i.
5. Eyddrar lýsti æfi glaus
um andans liiminboga,
ir ægigeislar auga hans
á öldutn skulí'ii loga.
6. Lcit hann yfir iibinn draum,
lífsins glefi og þrautir,
og undnrdimman æfistraum,
yíir farnar b autir.
7. J>á vjir a ii skun'dab *be &
og skapi fuilaæít d >mi;
fjekk þí ek><i for ab deyb
frægS nje skjaldarljónd.
8. Erj hræfcslulaust nam l.etjan sjá
hedjarrökk rib svarta,
því geisiar vonar gláöu á
gremi þriinguu hjarta.
9 Gegjuim biíra beljar bríb
og bar'a Sku!dar dóma
sá hann blua af betri tíb
bjartan morgunljóma.
10. lletja liföi og b e t j a d ó,
lictja’ í fri ti’ og stríði;
frá sóiatheimi fál hans. fló
aö sæld rneö, hetju lýfi.
Ilaust.
1. Allt fram streymir endaiaust,
ár og dagar liía,
nú erkomií) hrímkalt haust,
horfin sumars blíba.
2. Polna grös, en biikna bhím,
af bjöikum laufin detta,
dauÖaleguin drynur óm,
diöfn vií' fjar&ar kietta.
S. Allt er kait og a!!t er dautt,
eilífur ríkir vetur ;
berst mer nogg í brjóii snautt,
en brostíb ekki getur.
Kr. Jónsson.
zj/
S&nitnditr. Meö austanpósti bórust gó?ar
, i'rjettir ab austari iim ve?ráitufar, eins og alstaíar
beiir vorio hjcr tínt seinni part sujua'sius. Skiit-
ar btjefskipiavinur >or einn af hjeraM, af ?nni-
ariö baii oifcib, þegar á alií er ijtiö notaiegt og,
þó votv ðrakaílinn íraman af slætti gjör&i monn-
um lieyskapinn eríiöan, þá hafi engir stórskafear
aí) því oriið, heldur liaii mikiu lieldur haibvelii
batnab vib þaö, sein artnars hefbi orfeiB í lakara
iagi vaxiö, svo engjar hafi al öllu samantöldu
orMb í bez’a mebailagi, enda bafi þar alível iieyj-
gjósandi fjölhim. en þessir gýgarkoma af því, er
tunglib dróst saman meban þab var ab kóina.. Vjer
sjáum vibiíka koma fram, þó smærra sje, á ýms-
um efnum er hafa verib brábin, þegar þau storkna
og hitinn hverftir, t. a. m. á ínálmurn,1 itarpix, feiti
og vaxi. Tunslib er stirbnaborðib og hreifingar-
laust, aí þ'á Þ‘‘b fiefif gufab út öilum hita þeim
er þab í fyrsiu halbi; þab er dautt af kulda efa
meb öbruni orbura frosib í bei.
A jörbu íinnst tngjnn daubi líkur þeim al-
dauba, er rikir í tungiinu ; því á jörbunni breyta
hlutirnir einungis mynd og eMi. A jörbunni íinnst
etkki siík akleyfa, aikyrrb, gjörsarn'.eg óbreytileg
si bnun, gcid og óirjnf.-.öm náttúra, eins ogsú,er sýnir
aldauba tunglins. j>ab sem vjer köllum danban lík-
ama, erekkidautt, og egipzkur smyrblingur reynir
áiangursiaust ab jafnast vib siíkan verulegandaui a
Væri smyrflin gurinn eins dau' ur, væri liann íneb
sömu ummerkjum og þegar daubinn greip hann
fyrir þúsund árum, en hann rotnar og lcysist upp
og rotnunin er kraptur, íýrirrcnnari komandaiífs;
iiib skammvaranda bendir áhib ævaranda. daubinn á
ódáubieikann. Kn á tungiinu sjest bvoiki iífeba
daubi, tilbreyting eba endu.rnýjung ; þar er stöbugt
jafnvægi, vöittun ailrar lífshreif ngar, og þá er
allt talib.
Ekki sjá jarbarbúar nema atra hlib rnánans,
en þe»sa hiib liafa merin grannskobab og teiknab
og geíib nöfn hinum helztu fjöilum og sörnuieibis
ýrnsum sljettiendum og dölum er þeir sem fyrst
skotubu ,s!íkt æt’ubu ab væri vötn og böf. Merin
iiafa mælt þar nákvæmiega hæo 1095 íjalia; 39
þeirra eru hærri en Mont Biarie, hæsía fjali
í Norburáll'u heims, 6 eru hærri en tindur-
Coíopai í Andesfjolium í Vesíurheimi’ senier 18000
fóta á liæb og tvö þeirraeru einungis litlum mun
lægri cn hæstu tindar í Himalayja fjöiium fyrir norb-
an Indland, serri eru hæst l'jöli á jarbarhnettin-
um. FylgiímöUur jarbarinnar íunglib er þvf mikl-
um mun Ijöílóttara cn jörfcin sjáif, og ælti hæb