Norðri - 15.10.1861, Blaðsíða 8

80
scni þjóbirnar eru á þrekskeibi, eins var?> þab
lijer liift þrekinesta landsfdlkiíi. bldmi þjokarinn-
ar, sem (lúbu land o.í gjörfmst þannig stofnend-
ur' abniýiu þjdbfjelagi. Landkostir, menntun og
afrar k'ingumstæbur hoffm riti fleygt fram liin-
um voldugu lýöveldum Norfnriimeriku svo mjög,
aíi hvcr taldist sall, er þangab var kominn, og
ab incnn jafnvel ætlubu, ab öll n.cnntun Noibur-
álfu mnndi þangab renna, viblíka ox hún Aour
hafbi flutzt frá Austurheimi ti! Grikkja og Róm-
verja, og þaban í vesturhluta Norburálfu. En
eins og citthvab ltemar adib frarn í mannkyns-
sögunni, er sýnir fallvaltleik allrar mannlegrar full-
komnunar og menntun-ar, e:ns og drottnunargirni
og fjárdráitur íslenskta höfbingja í fornöld'varb tilab
steypa þjóbvc'di voru, eins var í þjóbveldum Vestur-
heims þab' eituragn, cr seint ebur snemma getur
orbib þessu fagra þjóbfjelagi ti! hnigmmar, sund-
rungar og cf til vill eybileggingar hi.mi blómlcgu
lragsæld þess ; og virbist jafnvel þegar fyrir hönd-
um. þett* eituragn er þrældómminn, og mitnura
vjer í næsta blabi meb fám. orbum sýna fram á
hvílíkt ófagnabarefni hann virfist ætla ab verba
þe^su blóinfega ríki. (Framli. síbar).
(A bsen t).
TÍU'ifU dag febrúarm. 1861, andabist konan Pálina
Málnikvístsdóttir á Kollaleiru í RefltarflrH á bl.ári. Fahr
hpunar var beykir, sænskur ab *«, en móbirin norsk, flntti
hann nieb konn og börnuni frá Norvegi til Seibisfjarbar;
þesar Pálína sáiuía seni \ar ynpst, systkyna íinna var þrj*-
vetur. IIún var lengi ógipt systrnm stnn.n til abstubar,
og elskubu börn þeirra hana eins og mníur. 1845 gekk
hún ab iga ekkjn nann fyrrnui hreppstjóra og sáttamann
ÍS.jarna Konrábsson, sem nð er 85 ára og syrnk í annab
sinu hjartkæran og nákvæman ástvin og ellistob sfna. Pál-
pna sáluga var kona gubhrædd og tríírækin, vinsæl og trygg
atorknsöm og hjálparfós vib bágstadda, bæbi í orb! og verkf.
Hún varbi sínu starfsama lítl öbrnm til gagns, og leitab-
ist vib ab gjöra þá sæla, sem hún nábi til; þab sýudist vera
hennar mark og mib, ab færa allt sem ( hennar valdi stób
til betri vegar, og hún er ein af þeim fáu sem engin minn-
ist nsma ab góbu. Hú» vann og gladdi abra ( kyrrþei og
vildi æt(b láta bera sem mínnst á sjer, og enginu mabur sá
audstreymib róta hinu stilita gebi. Iíún var heppin og
uákvæm yflrsetukor a, < g nu.nu margrr íf m nutu hjúkr-
unar hennar, sakna hinna lipru handa, sem nú eru stirbu-
a^ar. Ab ásýndum var hún nokkub frábrugbin flestnm
hjer á landi, en hver soin virti fyrír sjer hinn bndnskiln-
islega svip, hib blíba bros, og hib gebþckka vibliafiiarlansa
látbragb, gat ekki annab en sannfærzt nm, ab inni fyrir
bjyggi gób og ástúbleg sál. Hagfar heni.ar var setíb eins,
hlítt og skemrntilegt, svo hún var •anijköllub prýbi á heiui-
iliou; flestir sem þekktu hana og kunnn ab mela kustina, >
sem lítibi bar á, unnu iiinu ijúílyridi vaimenui. Hun hatbj
eitthvert lag á ab draga ab rjsr, sins hjírtn kinna yngri
og þeirra sem vorn komnir til ára, ein» og hún, vg því
várb hún svo harmdaub. ekki einongis náanstu vándsmónn-
um og l.innm háalaraba ekkjninanni, hetdur »,örgnm óbr-
uin, sem ávalt munu elska og virba minninfn heuntr.
(A b s e n d f y r ir s p u r n.)
þegar jeg las í íslendingi 1 árg. fríi drHjalta-
lín, þar sem hann birtir londum sínttni þann fagn-
abarbobskap, ab nýtt augnavatn sje uppfnndib, sem
hafi óbrigbula verkun ab bæla augnveiki, þótti
mjtr sjeilega vænt um, því eg hefi undanfarin
árorbib ab búa vib augnalasle ka, og liugsaíi
því, ab ölltim glóbaraugum væri borgib, og keypii
talsvert af því bæbi fyrir mig og sveitunga
mína, er atignveiki liöfbu;erj þegar vib fórum ab
reyna þab samkvæmt fyrirskrifubum reglum, fór
ab íninnka traust okkar á ágæti þess, því ekki
vildi batna augnveikin. Jeg leyti merþví ab spyrja
herra laidlæknirinn hvert aug«avatnife sje
saina ebliseba af sama togaspunnib og
Lyfjakúlur Methtísalems er íslendingur
segir frá í sama ári, eba jafu óbrigbul! lækhisdómtir
og sum klábaböbin, scm hann og abrir iiafa inrdt
fram meb sybra vib (járklábaniim.
Einn áf kaupendum aiignavatnsins.
Aiiglýsingar.
þau í 15 — Í6 blabi Norlra auglýstu tippbob
á húd borgaia P. Alagnússonar á Akureyriaptur-'
kallast lijermeb.
Skrifstofu Eyjafjarbarsysin. 14 Október 1861.
S. Thorarensen.
Á leibinni frá Tungunesi yfir liáls ab Sól-
heiinum, þaban ab Reykjum og nibur ab Giljá
týndist næstlibib vor silfurskeib vafin í brjef oginn-
siglub. Rábvandur fundarmabur umbibst ab koma
henni til skila til læknis J. Skaptasonar ab Hnaus-
um gegn sanngjarnri þóknun.
Hjá bókb. Fribbirni SteÍHSsyniá Aknreyri ern til sölu
þessar bækur: Sálmabækur ( gyltu alskinni 1 rd. Sálmabók-
arvibbætirinn uýi í velskn b. 64 sk. I.ærdómskver ( alskinni
36sk. Heljarslóbarorusta 28sk. 2 Sögur Undína, þöglar
áotir 40 sk., og ýmsar rímnr.
Eigamli og ábyrgðarmaður Sveiflö SkóJason.
Preutabur í prontsmibjnuni á Aknreyii hjá J. Sveinssyni.