Ingólfur - 18.04.1855, Qupperneq 3

151
til molclar, er J>aft seiuli til Lundúna-og Par-
ísarborgar lukkuóskir sínar eptir bardagann
við Altna“. 3?að lítur J>annig síftur enn ekki
friMega út í álfu vorri, hvaö sem úr því verft-
ur; en merkilegt er það, að flest ensk blöð,
sem vjer höfum sjeð, og sem öll eru full af
þessum styrjaldar anda, þau liafa þó tekið
fridaráskorun frá þeirn fjelögum, sem síðan
1848 hafa verið að berjast fyrir því, að þjóð-
irnar skyldu hætta öll.um ófriði og stríðum,
en miðla með sjer málum nieð lögum og dómi.
Jað er þó eins og menn sjeu þegar á báðum
áttum um það, hvernig þeir eigi nú að snúa
sjer; og víst er um það að aldrei befir á ó-
friðaröld friðarorðið hljómað eins skært og
skýrt, eins og það gjörir nú. Vjer skulum nú
sína löndum vorum niðurlagið á friÖurávarp-
inu, og nieð því enda þessa útúrdúra, sem
vjer höfum gjört út af árferði voru.
1. Brjef.
17. d. nóvember: „Hvað mjer viðvíkur, kæra
móðir, þá er jeg enn, lof sje guði, við góða
heilsu, og má jeg því heldur þakka mínum
himneska fóður fyrir miskun hans þá við mig,
sem jeg á hverjum degi sje menn hrynja nið-
ur dauða í kringum mig. En víst er um það,
að nema hjer skerist eitthvað í innan skamms,
er jeg hræddur um að fáir komist hjeðan lífs,
til að tjá frá raunum vorum. 3?að eru ekki
Rússarnir, heldur veðrið og loptslagið, sem
ætlar að gjöra út af við oss. 5>ar sem vjer
erum nú í herbúðunum, þá stöndum vjer dag
eptir dag upp í knje í bleytu og for; engin
Jiur föt til að skipta um, — enginn matur til
að eta, — ekkert vatn til að drekka. Hið
eina og skásta, sem vjer getuin fengið til
eldviðar, er nýr og grænn skógarviður, svo
það stendur lengi á því að hita háll'an pott
af kaffi, bafi menn þá getað brennt baunirnar
áður. ^egar rigningar ganga höfum vjer ekki
annað til matar tvo og þrjá daga samfleytt,
enn svartabrauð og vatn, og þvílíkt vatn! Jeg
verð að láta aptur augun til þess að geta
drukkið það- það er svo óhreint og gruggugt.
Samt verðum við að sækja það langan veg.
Auk þessa sjer ekki i okkur fyrir yrmlingum,
oghvenær semvjer komumst höndunum undir,
gjörum vjer ekki annað enn tina þá utan af
okkur. Jetta er nú, móðir min góð! stutt
lýsing á ástandi voru, og er ekki að búast
við bót á þvi, fyr enn vjer annaðhvort fórum
hjeðan eða fáum aptur gott veður; það hefir
nú aldrei linnt rigningu í seinustu 10 dagana.
2. Brjef.
2. d. desemberm: „Kæri bróðir og systir,
enn er mjer þó lífs auðið til að rita ykkur
eitt brjef; en nú get jeg ekki lengur sagt,
að jeg eigi að hrósa gleðilegri von eða fagn-
aðarríkri tilhugsan framvegis; nú get jeg ekki
heldur látið vel af heilsu minni, þvi vetur
hefur gengið í garð með hinu mesta illviðri;
og vjer höfum hvorki föt, hús nje fæði til að
mæta honum. Vjer liggjum í tjöldum, þegar
ekki erurn á verði, en þau eru öll á floti, svo
við verðum að liggja niður í bleytunni, því
vjer höfum ekkert nema eina ábreiðu. Jeg
þarf varla að tjá ykkur, að menn deyja hund-
ruðum saman. 5a& hefur nú ekki verið þur
þráður á mjeralla vikuna sem leið. í dag —
lof sje guði — lítur heldur út fyrir að regn-
inu muni linna. Ekki verður neinum af yfir-
mönnum vorum kennt um ástand það, sem
vjer nú erum i, það verður eigi öðru eignað,
enn ófyrirsjáanlegum atburðum. Vjer áttum
von á gnægð af vetrarfötum; og skipin, sem
þau voru á, láu að eins 5 mílur þaðan, er vjer
fáum frá allar vorar nauðsynjar; en þá brast
á það ofsaveður, að skipin slitnuðu npp, rak
til hafs og fórust. Enga von hef jeg um að
sjá fyrir endann á umsátri borgarinnar. Rússar
halda uppi sömu skothríð eins og þeir gjörðu
fyrsta daginn, og draga jafnt og þjett að sjer
nýtt lið; oss bætist líka liðsafnaður bæði frá
Frakklandi og Englandi. Veslingsmennirnir
þeir! Jeg kenni í brjóst um þá, sem hingað
koma, til að mæta þvílíkri eymd og þrautum.
Opt detta menn hjer dauðir niður að verki og á
verði, og það er almennt að úr veikindum deyji
þetta daglega frá 6 til 10, auk þeirra, sem fjand-
mennirnir drepa, sem er fjöldi á hverjum degi.
Jeg er hræddur um að þetta brjef olli ykkur
hrygðar, og þykir mjer það illt; en jeg segi
það satt, þetta er þó ekki nema lítil afmálun
af eymd vorri, eins og hún er í raun og veru.
Jeg kvelst nú mest af blóðsótt og annari ve-
söld, sem á öllum liggur, þvi jeg hef verið
votur í fætur nótt og dag, þar öll okkarstíg-