Íslendingur - 16.02.1861, Side 8

176
Leiddir þú margan
í lending hœga;
nú ertú leiddur
að landi fullsœlda.
7.
Ljómar þú, og ljómar
Ijósi fegri,
sveipaður skínanda
sigur-kufli;
ljómi lofstír þinn
sem leiðarstjarna,
er birtir braut vora
til Blíðheims ranna.
G. Torfason.
Fjárhagur prestaekknasjóðsins á Islandi við árslokin
1860.
1860! Inngjöld: rm. rd. sk.
1. Sjóður frá fyrra ári: rd. sk.
a) veðskuldabrjef einstaks manns 300 »
b) geymdir á skrifstofu biskupsins 76 79 376 79
II. Ilenta til 11. júní 1860 . . . 18 88
og af 100 rd. frá ll.júní til 23.
ágúst s. á » 77 19 69
III. Gjafir og tillög á árinu . . . . • • 530 66
IV. Afgangsleifar af 300 rd. keyptum Obligat. 4 6
Summa 931 28
1860 Útgjöld: rm. rd. sk.
I. Renta keypt af 200 rd. Obligationum 8. maí 8 »
II. Depositions-Gebyhr af 300 rd. . 3 »
III. Sjóður, sem fœrist til inngjalda í næsta
árs reikningi: rd. sk.
a, í konunglegum skuldabrjefum 400 »
b, í veðskuldabr. einstakra manna 350 »
c, geymdir á skrifstofu biskupsins 170 28 920 28
Summa 931 28
Skrif6tofu biskupsins yflr íslandi, 31. des. 18(iO.
H. G. Thordersen.
ihjrsla
um fjárliag prestasltólasjóðsins við árslok 1860.
í konungl. skuldahr. og landf. tertíakvitt. 1178 rd. 33 sk.
í vörzlum forstöðum. prestask. r(j_
31. des. 1859 i 23
Vextir til 11. júní.............. 37 26
Gjafir (áður auglýstar) .... 5 »
Samtals 44 49
Flyt 44 49 1178 — 33 —
rd. sk. rd. sk.
Flutt 44 49 1178 33
þar frá gengur styrkur veittur:
stúdentunum I. Gíslasyni og E. Jónssyni 44 »
Verður eptir í vörzlum forst.m. prestask. --- » 49
Samtals 1178 82
Hálldórs Andrjessonar legat til prestaskólans:
Dánarbúsins skuldlaus eign, sem gengurtilprestaskólans:
1. í veðskuldabrjefum 854 rd.: r(j gjj
þar af innborgað í peningum 40 rd. sjá nr. 3. b, 814 »
2. Til góða í kaupstöðum..................... 49 40
3. I peningum...............a, 189 rd. 47 sk.
b, 40 — » — 229 47
4. Innkomnir vextir.............20 rd.
þar af veittur styrkur til uppbótar
stúd. Isleiíl Gíslas. og Eyjólfi Jónss. 6 — 14 »
Samtals 1106 87
Af ofangreindum 243 rd. 47 sk. eru 50 rd. útlánaðir
til næstkomanda vors, en í vörzlum forstöðumanns presta-
skólans 193 rd. 47 sk., og geta þessir 193 rd. 47 sk. feng-
izt til láns, móti fullkomnu jarðarveði og 4% árl. leigu.
Umsjónarmenn prestaskólans.
Mannalát.
Madame Málfríður Levinsen, fœdd 23. janúar 1831,
gipt 1854, dáin 1. febr. 1861; 4 eptirlifandi börn. —
Snikkarameistari Diðrik Iínudsen: fœddur 14. ág. 1810,
gipt. 29. des. 1834, dáinn 3. febr. 1861; 2 eptirlifandi börn.
Anglýsingar.
Nýkomin er út á prenti »hin óumbreytta Augsborg-
arjátning“, íslenzkuð af S. Melsteð. Prentuð á kostnað
prentsmiðju lslands, að stœrð 70 bls.; kostar innfest í
prentaða kápu 32 skk., og fæst í prentsmiðjunni og bjá bókb.
E. Jónssyni. Keykjav/k, 11. febrúar 1861.
E. Pórðarson.
— Vjer látum alla kaupendur og útsölumenn »íslend-
ings«bjer meðvita, að vjerhöfum falið kand. Oddi Gísla-
syni á hendur, að krefja inn borgun fyrir þennan árgang
blaðsins, og eru þeir allir, sem eigi hafa þegar borgað,
beðnir, að snúa sjer til hans i þessu efni.
Utgefendur fslendings.
Útgefendur: Benidikt Sveinsson,
ábyrgfcaruiaílur.
Einar Pórðarson, Halldór Friðriksson, Jón Jónsson Hjaltalín, Jón Pjetursson.
Páll Pálsson Melsteð, Pjetur Gudjohnson.
Prentabur í prentsmiTijnnni i Reykjavík 1861. Einar jnirbnrson.
351
snemma. Hann hugsaði þá með sjer, að hann skyldi
bíða þar á strætinu þangað til hjeraðsstjórinn kœmi á
✓fœtur. þar sem hann var þarna einsamall og bjelt á
pungnum, vaknaði freistingin hjá honum að nýju. »IIver
veit«, bugsaði hann, »nema það, að jeg fjekk eigi fundið
bjeraðsstjórann, sje tákn frá himnum, að jeg skuli halda
þessu fje ?<1 því meirhann bugsaði um þetta, því líklegri
þótti lionum þessi ástœða. »þetta fer aldrei vel«, mælti
hann að síðustu. »Jeg má eigi ganga svona iðjulaus ;
jeg verð að taka mjer eitthvað fyrirbendur, annars getur
enginn vitað, hvern enda þetta á«. Að því mæltu hjelt
liann niður til hafnar, þar sem bátur bans lá, og tók að
taka til net sín og beitu, til þess að hafa eitthvað milli
handa. En net hans voru svo ónýt, að þau voru eigi
bœtandi, og veiðarfœri hans illa á sig komin, og stutt
yfir að fara: allt sýndist að standa öfugt; lagðist það þá
þyngra á liann en nokkru sinni fyr, að báfurinn skyldi
vera svona lirörlegur.
»Ef jeg ætti að eins helminginn af fjenu«, hugsaði
hann, »hversu ríkur væri jeg þá ekki.« Jeg skyldi gjöra
352
að bátnum mínum, og kaupa mjer nokkur ný net, og þá
skyldi jeg eigi fara á sjó hvern daginn eptir annan og
koma allajafna tómhentur að landi sökum þess, að veið-
arfœrin væru ónýt. þótt jeg tœki eigi nema tvö Napóle-
onsgyllini, gætu þau þó komið mjer að góðu haldi. Ef
til vill, saknar eigandinn þeirra eigi; lijeraðsstjórinn veit
eigi, hve mikið er í pungnum. Tvö gyllini gjöra hvorki
fátœkan eða ríkan, en mjer gætu þau komið að góðum
notum. En jeg vissi það samt sem áður, enda þótt hjer-
aðsstjórinn eigi vissi það«, sagði liann við sjálfan sig, og
raknaði þá við allt í einu. »Og get jeg búizt við, að
bœnir mínar verði heyrðar, þegar jeg bið drottin að
halda verndarhendi sinni yfir mjer á sjóferðum mínum,
ef jeg hef nokkuð það í bát rnínum, semjeg eigi á með
öllum rjetti? Nei; jeg verð þá að búast við, að bátnum
hvolfi í fyrstu kviðu. Nú verður lijeraðsstjórinn að vera
kominn á fœtur; nú skal jeg fara og losast við þennan
bannsetta pung, áður en hann freistar mín optar«.
(Framh. siðar).