Íslendingur - 01.02.1865, Blaðsíða 1

V
FJÓRÐA ÁR.
1865.
"
Nýársósk.
1.
Skinfaxi guliega dagkerrn dregur,
dagar í auslri, og liimininn gljár;
lýsir af för hans, og Ijómar hans vegur,
lýðum er boðað liið nýkomna ár.
Ljósanna faðirinn, þökkin sé þjer,
þú stýrir birtu og lífið gafst mjer,
vöktum af blundi mjer verk þinna handa
veldi þitt sýna, er hvervetna skín,
úr fangelsi jarðnesku fijúgandi anda
flytur þess skoðun í hæðir til þín.
2.
þig vil jeg lora og þig vil jeg biðja,
þig sem ert trúaðra stvrknr og hlíf,
veittu mjer krapta, að verk sem jeg iðja
verði þjer helguð og gjörvallt mitt líf;
Drottinn í hæðunum! dýrðin sje þjer,
daganna stjórnaril líkna þú mjer,
blessaðn land rnitt, og blessa þú alla
blessunarhendi, sem lrjarta milt ann,
láttu í skaut þeirra farsældir falla
fleiri, en biðjandi nefna eg kann,
J. P. Th.
Fjárkláðinn. Rændur. Yíirvöldin.
(iN’iðurlag). Liti maður sjerstaklega á yfirvöldin eða
valdsljörnina á sjálfu kláðasvæðinu, þá getum vjer, því verr
og miður, eigi sagt hið sama um hana og valdsíjórnina
annarsstaðar á íslandi. þetta viljum vjer eigi láta verða
rnisskilið, hvorki til Iiins verra nje til hins betra. ÖIÍ-
um má vera það minnisstætt, að lækningareglan er í
öndverðn sprottin upp í Reykjavík og síðan samþykkt og
aðstoðuð af ráðgjafastjórninni í Danmörku, meðfram eptir
tillögum dýralækningaráðsins í Kaupmannahöfn. Siðan
heíir lækningaregian haldizt við og legið til grtmdvallar
fyrir öllum álitum og tillögum, úrskurðum og athöfn-
um stiptamtsins og ráðgjafastjórnarinnar, er þelta mál
sncrta. það er samt engan veginn svo að. skilja, að
1. íebiúar. Nf. 8.
lækningarnar liafi fengið' almennt meðmæli í Reykjavík,
þar sem fjöldi menntaðra manna er saman kominn, og
mú þetta berlega ráða af alþingistíðindnnum, sem sýna
og sanna, að jafnvel hinir konungkjörnu þingmenn hafa
frá öndverðu álitið liana óhagkvæma og geigvænlega,
eptir því sem til hagar hjerá landi. Ivaupmenn hafa og
einnig án efa verið á sama máli og er skoðun þeirraáþvf,
eptir hyggju vorri, eigi lítils metandi, því bæði erhagur
þeirra og atvinna svo mjög komin undir blómgun sauð-
fjárræktarinnar, sem harlnær er [iað eina, sem sveitar-
bændur hafa verzlunareyri af, og svo eru og kaupmenn
óneilanlega þeir menn, sern öðrum fremtir á utariferð-
um sinum hafa tækifæri lil þess, að geta borið Iands-
hátlu vora, búnaðarástand og stjórnarfyrirkomulag í ýms-
um greinnm, er þetta mál snerta, saman við önnur
lönd*, þar sem fjárkláði hefir gengið.
{>að mun mega fullyrða, að lækningareglan sje
komin upp hjá einstölsu mönnum í Reykjavik, og má
helzl þar til telja sliptamtmann og Iandlakni. Líti
maður nú á stöðu þessara manna í sambandi við það,
sem vjer áður sögðum um stöðu embættismanna á ís-
landi yfir höfuð, getur það engum dnlizt, að ætlun vorri,
að undirrót lækninganna hjerálandi er engati veginn svo
úr garði gjörð, að vonanda væri, að alþýðuhylli þeirra
færi eptir öðru en því, hvernig þeim reiddi af í fram-
kvæmdimii sjálfri. þó að hin visindalega og búnaðar-
fræðislega sannfæring, sem blaðið Hir.ðir, og ýmsar
blaðagreinir, áttu að útbreiða, ekki gætu rutt sjer til
rúms meðal búandi manna á Islandi, i jafnverklégu
máli sem þetta er, allra sizt þegar þær komu frá þeim
einurn, sem hvorki voru búandi sjálfir, nje heldur höfðu
sýnt að undanförnu, að þeir tækju öðrnm fram í búnað-
arefnum, getur víst enginn furðað sig á, og það því síð-
ur, sem sjerhver heilvita og ólilutdrægur rnaðnr hlautað
reka í það angun, að reglúr þær voru óáreiðanlegar,
1) þab vairi at> íitbru leyti irskilegt, at) kanpmemi •vorir, livórt sem
þeir eru í Hejkjavík e!)a annarsSíabar á landiuu, Ijetu sjer aiiiuiraum
þaS cptirleiíis en hingaþ til, aí) hafa sem mest og bezt áhrif á siík
málefni sem þetta er, og yjir híifub á liúnaibarástand landsins. þetta
væri viuiiauda verk, ef þeiriegíiu fullau ábuga á þab, og niætti verlba,
meí) ýmsu móti, þcirra eigiu stjett og bænda til gagus og sóma.
57