Íslendingur - 10.03.1865, Blaðsíða 3

67
ing og dóma, sem íslendingar bjnggu í skjóli við um
margar aldir og mannsaldra, og svo er víðfrægt orðið
um heim allan, að enginn erlendur höfðingi1 nje vitr-
ingur kemur sá til Islands, er eigi heimsæki þenna stað.
Látum oss þá ganga til verka, meðan dagur er, og
byrja með því, að byggja á þingvelli veglegt hús, sam-
boðið anda og endurminningu forfeðranna og endurlífg-
uðu þjóðlifi voru, sem gróðursett er til forna, en dafna
verður af meginlífl þjóðanna nú á dögum, samboðið á-
huga þeim, sem um hríð hefir safnað Islendingum
á þingvöll, til að hrinda þjóðmálum vorum í rjetta
stefnu, samboðið sóma ættjarðar vorrar í augum vorum
og annara þjóða, samboðið veg og virðingu alþingis,
verði það á síðan eptir vilja og bendingu hins ógleym-
anlega gjafara þess, hins hásæla konungs vors Iíristjáns
hins 8., endurreist við Öxará.
því skorum vjer með þessu voru brjefi á alla ís-
lendinga og íslands vini, að styrkja og Ieggja fje til
þessa þjóðfyrirtækis eptir vilja og mætti og senda oss,
sem kosnir vorum á síðasta þingvallafundi til að ann-
ast um byggingu þessa, gjafir sínar, og munum vjer síð-
ar á mánuði hverjum gjöra heyrum kunnugt um fje það,
er safnast, og undirtektir alþýðu.
Iiitaib í febriiarmáu. 1865.
B. Sveinsson J. P. Thoroddsen J. Pjetursson
á Elliðavatni. á Leirá. í Reykjavík.
1) paf) er annars vesalmannlogt til þess af) vita, a?> slíkir menn
skuli ekki njóta svo mikils athyglis, abhlynningar og gestrisni frá
hdlfu þjófar vorrar Islendinga, a?) þoir sknli liggja þar nndir beru
lopti, mc?)an þeir eru af) virfa fyrir sjer fornöld vora og skoíía þann
vífjfnega staf). ' ^
174. Ilann er sífellt sull og bull,
það sagt er áður,
og þá varstu alveg gáður.
175. Miklu betur mundi hann
í mínu landi,
þar er flest í frægðar-standi.
176. Yfirvöld vjer eigunvmörg
af ýmsu tægi,
sköruleg í skárra lagi.
177. Rera teikn á barmi þau
og bringustöllum,
veiðikúlur vjer sem köllum.
178. Herra, þú munt hafa séð þau
helzt að vontim
giöggt og bezt á gráslepponum.
179. Lögbók vor er löngu týnd,
varð laus í bandi,
síðan færra fer í standi.
180. þetta galli þykir samt,
og því er verið
saman aptur setja kverið.
UM SKÝLI Á þlNGVÖLLUM.
það er heyrum kunnugt, sjá íslending 4. ár nr. 3,
að’nefnd var kosin á þingvöllum í sumar er leið, 16. dag
ágústmánaðar, til þess að annast um skýlisbyggingu á
þingvöllum. Skutu fundarmenn þá strax saman 24 rd.
En eptir skýrslu málaflutningsmanns Jóns Guðmunds-
sonar voru þar að auki til 230 rd. innstæða og vextir
af fje, sem áður hefir verið gefið til þessa augnamiðs.
Með þessum 25 rd. skyldi nú eptir atkvæðafjölda
á fundinum byrjað að byggja bygginguna að vori eður
í vor komanda, þó eigi hefði safnazt meira fje því til
viðbótar, en nefndinni var jafnframt falið það á hendur,
að skora rækilega á landsmenn, að auka fje þetta með
tillögum sínum. Svona lagað ætlunarverk fal fundurinn
nefndinni á hendur í miðjum ágúst 1864, 1. að byggja
skýli á þingvöllum; 2. að vísa henni á 254 rd. og það,
sem hún fengi safnað saman meðal landsmanna, og 3.
að fyrirtæki þetta skyldi bundið við vorið 1865.
það getur nú meir en verið, að sumum kunni að
virðast, sem nefndin hafi verið of aðgjörðalítil til þessa,
og að þeir hinir sömu hugsi svo, að hún liafi ætlað,
að leggja þetta ætlunarverk sitt undir höfuð sjer, eður
að henni hafi að minnsta kosti eigi legið það svo mjög
á hjarta sem skyldi, og sýnist sú hugsun að hafa vakað
fyrir höfundinum X. 1*. í þjóðólfi 17. ári 14—15, þó
þessi hugsun höfundarins virðist verða sprottin af á-
huga og umhyggju fyrir skýlisbyggingunni, »en alls eigi
af því, að hann vilji» álasa nefndinni eður hafi full rök
til þessa, enda hefir hún einmitt ástæðu til að vera höf-
undinum þakklát fyrir það, að hann hefir sýnt, að lík
aðalhugsun hefir vakað fyrir honum og nefndinni, þegar
181. Aldir líða, allir starfa,
að er verið,
þó ei laga kemur kverið.
182. Nú er oss það síðast sagt
þeim sé á hraði,
til mun næstum titilblaðið.
183. Leyf mjer, góði lávarður,
að lesa ekki
meira um sullið, sem jeg þekki.
184. Einnig lokað eg held verði
öllum gáttum,
og eg nái h’íergi háttum«.
185. þá jeg sagði: »þegar leyft
skal þjer að fara
húsa til í þvölum þara.
186. Orð og loforð öll jeg held
og ei þjer bana,
svo jeg fylli sáttmálana.
187. Enn er nokkuð ófregið,
og áður skiljum
það við Litar vita viljum: