Íslendingur - 02.05.1865, Blaðsíða 6

\
86
bíðurnokkurn töluverðan hnekki, þá yrði það hið sárasta
mein þeirra. Nú er það sýnt og sannað, að fjöldi reyf-
araskipa þeirra, er gjörð hafa verið út frá Suðurfylkjum
Amerriku á hendur Norðanmönnum og verzlun þeirra, hafa
verið smíðuð og útbúin í Englandi. Fyrir það hafa
Norðanmenn þykkzt þunglega við Breta, og fara margar
dylgjur um það, að þeir muni snúa sjer gegn Englend-
ingum, þegar styrjöld þeirra sjálfra er lokið innanlands,
sem nú virðist muni bráðum verða; því Norðanmenn
hafa unnið hvern sigurinn á fætur öðrum og sunnan-
menn látið síga undan hvervetna, í vetur. En enginn
þjóð getur orðið verzlun Englendinga skæðari en Áme-
rikumenn, ef til ófriðar kemur, og eru Englendingar
sjálfir hræddir um, að að þessu kunni að reka,og gjöra
blöð þeirra sjer mikið far um, að sefa ofsa og hatur
fólksins. Times treystir því, að fyrir Amerikumönnum
fari eins og öllum öðrum þjóðum er í styrjöldtim standi, að
liermenn þeirra fyllist leiða á hryðjuverkunum eptirnokk-
urn tíma, og að stjórn þeirra muni verða svo hyggin
að láta staðar nema, þegar þeir hafi borið gæfu til að
kúga Suðurfylkin. Times gýtur því og að Norðanmönn-
um, að hafl þeim þótt verzlun sinni gjörður hnekkir af
reyfurum Sunnanmanna, þá megi þeir vera vissir um að
í staðinn fyrir livern einn af þeirra reyfurum, muni þeir
fá hundrað frá sjer, sem ekki muni verða mýkri í horn
að taka en t. a.m. hin alræmda Alabuma. Nú eru Eng-
lendingar í óða önn að víggirða Canada á suðurlanda-
mærunum, því þar búast þeir fyrst við frændum sínum,
ef til stórræða kemur. I málstofum Breta hafa komið
fram margar bitrarog æstarræður gegn norðanmönnum,
en þeir Palmerston og Ilússel hafa eytt öllum áhrifum
þeirra með mestu stilli og spekt, og er vonandi, að þeim
takist að sigla svo milli skers og báru, að ekki verði
full alvara úr æsingum þessum. — Á sumri því, er nú
fer í hönd, er líklegt að skríði tilskarar meðNorðan-og
Sunnanmönnum og þykir nú fáum efi á, að Sunnanmenn
muni liggja undir að lokum. — Nú ern Englendir.gar
að leggja frjettaþráð að nýju yfir Atlantshafið frá írlandi
til Newfoundlands, og þykir nú eflaust, að hann muni
duga. Ilann kemur í góðar þarfir, ef ófriður hefst með
Englendingum og Vesturmönnum.
Jeg er nú buinn að mæða yður á löngum pistli og
þunnum og ætla jeg nú aðvægjayður og slá botninn í
blaðið að sinni,mcð kærri kveðju tii allra kunningjanna.
Yðar einlægur
Eiríkur Mctgnússon.
SVAR
til H. Kr. Friðrikssonar, undirkennara við lærða skólann
i Reykjavík.
l>jer vilduð þá ekki, kennari góður! gjöra mjer það
til geðs, að auglýsa þá klögun yðar í blöðunum, sem
þjer hótuðuð mjer með í blaðinu þjóðólíi í haust eð var.
Ástæðan eina, sem þjer færið fyrirþessu ersú, að Itlög-
un yðar varði eigi almenning, því hrakyrði yðar met
jeg eigi ástæðu fyrir öðru en því, hvernig þjer farið að
verja málstað yðar i almenningsaugum. Nú, klögun yð-
ar varðar eigi almenning. það segiðþjernú. Sleppum
því, að þjer gátuð eigi sett ástæðuna einu sinni rjett fram.
En hún var þannig: að jeg hefði eigi heimtingu á, að
pjer auglýstuð hana í blöðunum. En hvort sem nú
vera skal, þá þafið þjer sannarlega rangt fyrir yður.
Látið nú svo lítið að sannfærast nm þetta.
Svo er mál með vexti, að þjer hafið haft kindur í
mörg ár. Neitið þjer því? í þessum kindum haflð þjer
látið vera kláða, hvað eptir annað, ár eptir ár. Neitið
þjer því? þessum kindum hafið þjer komið fyrir hjá
bóndanum á Reynisvatni á sumrin, sem eigi hefir haft
föng á að hirða þær betur en svo, að þær hafa gengið
í leyfisleysibændanna í kring, um land þeirra, og fannst
hrútur í fyrra, er þjer áttuð, í söfnum með kláða í Geld-
inganesi, sem er eign Viðeyjareiganda m. fi. Neitið þjer
þvi? Já seinast á að minnast, risu bændur í Mosfells-
sveit í sumar, er kláði var í kindum yðar, enn á ný upp,
og heimtuðu þær reknar úr sveitinni. Neitið þjer því?
}>jer tregðuðust og trássuðust, eins og yðar var von,
þangað til sýslumaður skarst í að hóta yður hörðu. Neitið
þjer því ? Kindur yðar voru síðan flæmdar niður í Reykja-
víkur- eða Laugarnesland, af þessum áslæðum. Neitið
þjer því? Síðan voru þær baðaðar, oglátnar svo síðan
fara á sínar gömlu slöðvar Mosfellssveit, áður en sá
tími var umliðinn frá baðinu, sem allir lækningamenn
og þar á meðal sjálfir hinir konunglegu erindsrekar, al-
þingi, o. s. frv., álíta að líða þurfi til þess, að veikt fje
verði grunlaust fyrir kláða, þó baðað sje. Neitið þjer því?
þjer gjörðnð heldur ekki neina ráðstöfun eður settnð
trygging fyrir því fremur en áður, að þetta fje yðar,
sem þannig var kláðagrunað, eigi kæmi inn á Iand ann-
ara, eður innan um fjc annara, nje heldur fenguð leyfi
þeirra. Neitið þjer því? f>ess vegna rákuð þjer enn á
ný sumarið 1863 kláðagrunað fje inn á þær stöðvar,
þar sem það heimildarlaust gat gengið innan um fje
annara, og gjört þeim óákveðið eignartjón. Neilið þjer
því? Já, meira að segja, kennari góður! Enn þá á
meðan fje yðar þannig var þarna kláðagrunað, þá setjið
þjer í blöðin yfirlýsingu um pað, að pjer sjeuð óvœnt-
anlegur að farga kindum yðar! Neitið þjer því? þjer
lofið heldur eigi um leið hvorki að sjá um það fram-
vegis, að kindum yðar skuli haldið út af fyrir sig í varð-
haldi, nje heldur bót og betrun, að þjer skulið bæta úr
trassaskap yðar með lækningarnar. Neilið þjer því?
Auglýsing yðar gefur því hverjum manni að skilja, að